Vanochtend is de uitspraak gevallen over de theatrale rechtszaak van de IJslandse staat tegen de Reykjavík Negen.

De beklaagden Jón Bendedikt Hólm, Kolbeinn Aðalsteinsson, Ragnheiður Esther Briem, Snorri Páll Jónsson en Teitur Ársælsson zijn vrijgesproken van de aanklachten.

De beklaagde Andri Leó Lemarquis is veroordeeld tot 4 maanden voorwaardelijk voor het bijten van twee politieagenten en het duwen van een bewaker van het parlement. De veroordeling vervalt na twee jaar als de beschuldigde zich houdt aan de voorwaardelijk invrijheidsstelling. Hij mag in twee jaar tijd niet veroordeelt worden voor een misdrijf. De burgerlijke rechtszaak van María Ditas de Jesus (bewaker van het parlement) tegen Andri Leó, waarin ze een schadeclaim eiste voor de vermeende duw, is gelukkig afgewezen.

De beklaagden Sólveig Anna Jónsdóttir en Steinunn Gunnlaugsdóttir zijn veroordeelt tot het betalen van een boete van 100.000 kronen (ca. 630 euro) binnen de vier weken na de publicatie van de uitspraak. Kunnen zij zich daar niet bij neerleggen, dan wordt de straf omgezet in acht dagen gevangenisstraf.

De beklaagde Þór Sigurðsson is veroordeeld tot 60 dagen voorwaardelijk voor het openhouden van de deur die toegang geeft tot het publieke deel van het parlement. Deze daad werd blijkbaar beschouwd als gewelddadig genoeg voor een veroordeling. De veroordeling vervalt, net als bij Andri Leó, na twee jaar als de beschuldigde zich houdt aan de voorwaardelijke
invrijheidstelling.

De veroordeelden moeten daarnaast ook een deel van de gerechtskosten op zich dragen. De veroordeelden Andri Leó en Þór betalen hun advocaat, Brynjar Níelsson, een loon van 400.000 kronen (ca. 2.500 euro) uit. De beschuldigden Sólveig Anna en Steinunn betalen hun advocaat, Ragnar Aðalsteinsson, hetzelfde loon uit. De IJslandse staat zal het loon van de andere advocaten uitbetalen, een kost van 300.000 tot 1.000.000 kronen (1.900 tot 6.270 euro).

Maar wat betekent het vonnis nu?
Alle beklaagden zijn vrijgesproken van het zwaar bekritiseerde 100ste artikel van het IJslandse strafwet, de “aanval op het parlement” met voorbedachte rade, en ook van huisvredebreuk is geen sprake meer. Iedereen is opgelucht dat er geen zwaardere straffen zijn gevallen en dat het circus bijna is afgelopen. Maar tevreden: geenszins!
De enige uitspraak die we konden aanvaarden was de volledige vrijspraak.

Deze veroordeling bewijst nogmaals dat de autoriteiten zonder schroom negen mensen door de gerechtsmolen sleurden zonder bewijslast en hele beweging van politiek mondigen op die manier kunnen stigmatiseren. De aanklacht werd de voorbije twee jaar zonder veel kritiek overgenomen in verschillende media, zelfs een aantal voormalige ministers verklaarden dat de negen beklaagden bijna een coup d’etat beoogden. Geen van de beschuldigingen hield stand, toch werd er, namens de parlementsvoorzitter en de openbare aanklager, beslist om de negen te vervolgen. Er stond een straf van minumum één jaar cel op de beschuldigingen.

Het vonnis van het gerechtshof van Reykjavík ondermijnt daarmee grotendeels de beschuldigingen van de parlementsvoorzitter en de openbare aanklager.

Ondanks de vrijspraak van de zwaarste aantijgingen heeft het gerecht de negen beklaagden twee jaar lang in hun greep kunnen houden. Geen reden tot juichen en geen recht dat heeft zegevierd wanneer het duidelijk is dat onschuldige burgers beschuldigd worden voor serieuze feiten, zonder enig bewijs. Het is onacceptabel dat de staat lichtzinnig omspringt met het beschuldigen van burgers die enkel hun recht tot protesteren uitvoerden. Geen enkele van de beklaagden had ooit de vrije keuze om zich te onttrekken uit de hele heisa die rond hen werd georkestreerd.

Te vermelden waard zijn de hoge gerechtskosten die 4 van de beklaagden uiteindelijk moeten ophoesten, een mooie som van meer dan 5.000 euro. Door benefietconcerten in IJsland en over heel Europa zijn de persoonlijke kosten lichtjes gezakt, maar de kosten blijven hoog. Dit zijn geen kleine boetes die werden uitgesproken, en als dit een precedent wordt kan elke manifestant beboet worden voor het uitvoeren van zijn recht. Manifesteren wordt dan een vraag of je het geld ervoor hebt of niet.

Meer info over de RvK9
Nederlands stuk over de RvK9
Website RvK9 (engels)