De staat stal Eric McDavid en Marie Mason van ons in respectievelijk 2006 en 2008. In de jaren sinds hun arrestatie voelt repressie minder als een specifieke gebeurtenis dan een onontkoombare, voortdurende nachtmerrie. Veroordeeld tot respectievelijk 22 jaar en 20 jaar, blijven Marie en Eric tot op deze dag in kooien, en kennen deze nachtmerrie intiemer dan de meeste.
De laatste tijd horen we veel gepraat over de eindtijd, en een totale ecologische ineenstorting lijkt aanstaande. Maar wat betekenen deze krachten voor degene in gevangeniscellen? En wat betekenen ze voor ons aan de buitenkant? We proberen om zowel elkaar als stukjes wilde natuur op deze aarde te redden. Onze taak is moeilijk en lijkt soms onmogelijk, want hoe harder we vechten hoe neer repressie ons in de weg staat. Elke dag verliezen we meer diersoorten, meer land, meer vrienden … en dit proces toont geen tekenen van vertraging. Hoe gaan we overleven en blijven we strijden in het gezicht van deze realiteit?
Als winnen ons enige doel was, zou het makkelijk zijn te stoppen. Maar hoewel we wellicht vechten om te winnen, vechten we in deze situatie ook om te leven. Van de buitenkant is het makkelijk om een gevangenisstraf gelijk te stellen aan het einde van alles … maar Marie en Eric vechten nog steeds. Met onze liefde voor hen en onze haat voor hun bewakers intact, vechten naast hen.
Dat betekent niet alleen een voortzetting van onze strijd aan de buitenkant, maar ook interactie met de gevangen op manieren die ze verbonden houd met hun vrienden en collectieven aan de buitenkant. De staat heeft onze vrienden ontvoerd en we moeten ervoor zorgen dat de staat niet succesvol is in zijn pogingen hun te isoleren en te vernietigen. Onze strijd kan alleen doorgaan als we samen strijden.
Juni 11 is een middel daartoe. 11 Juni gaat over herinneren – niet op de manier dat we ons een feit of geschiedenis herinneren, maar een actieve herinnering: een her-innering, het weer in elkaar zetten. Het is vaak makkelijker voor ons om geld in te zamelen en materiële steun te genereren voor mensen die net zijn gearresteerd, dan voor mensen die voor vele jaren zijn opgesloten. Deze dag is voor ons om energie, middelen en liefde te richten op die mensen, die nooit vergeten kunnen worden.
11 Juni is ook uitgegroeid tot een gelegenheid onze internationale banden van solidariteit verder op te bouwen. De laatste twee jaar hebben een ongelooflijke show van steun voor Eric en Marie gezien van mensen buiten de VS, en een aantal pogingen in de VS om solidariteit te tonen met de lange termijn anarchistische gevangenen in andere plaatsen. Dit jaar hopen we meer vertalingen te hebben, meer kruisverwijzingen van onze strijd, en een verdere verbreding van elkaar versterkende solidariteit. We weigeren hun grenzen te erkennen; we willen die weigering tastbaarder maken.
11 juni is slechts een maand weg. Houd een fondswerving, plan een lawaai demo, host een brief-schrijf nacht, of gebruik je eigen context en fantasie om andere mogelijkheden te verkennen. Gebruik je creatieve energie om je kameraden te tonen dat ze niet alleen staan en dat we zullen blijven strijden voor hen, voor de aarde en voor de totale bevrijding. Ze hebben geprobeerd om ons te vernietigen, dat is wat ze doen – maar Marie en Eric, Justin Solondz, Marco Camenisch en zo vele anderen tonen ons die pogingen te overleven. Laat 11 juni een viering zijn van onze gedeelde overleving en weerstand.
De 11 Juni crew
Van plan een evenement te doen op deze dag? Je kan mailen naar june11 [at] Riseup [dot] net. Informatie over gebeurtenissen uit voorgaande jaren en opkomende evenementen is te vinden op www.june11.org.