The court of Amsterdam today, 15/9/2016 decided to comply with the german state’s request to extradite our comrade who will face trial in Aachen, for the accusation of bank robbery.
The verdict was pronounced around 12:30, and she was immediately taken.
The tribuna was full of friends and comrades in solidarity and support with the comrade facing repression.
solidarity in struggle.
Vanochtend, 1 september 2016, vond in Amsterdam de uitleveringszaak plaats van onze vriendin en kameraad, die beschuldigd wordt van een bankoverval in Aken in 2013. Het rechtszaak-spektakel vond plaats achter gesloten deuren, i.e. er waren geen journalisten aanwezig in de zaal (een aantal teleurgestelde journalisten stond wel buiten de deur te wachten en uitten hun ongenoegen door te proberen de aanwezige kameraden te beledigen). De uitspraak zal over twee weken zijn; als de rechtbank besluit dat ze uitgeleverd wordt zal ze meteen worden gearresteerd en opgesloten in afwachting van haar uitlevering.
Dezelfde middag zijn er duizend flyers verspreid en spandoeken opgehangen op verschillende plekken in Amsterdam in solidariteit met onze kameraad. We blijven in solidariteit met haar en de andere twee mensen die vervolgd worden door het OM van Aken en die beschuldigd worden van een bankoverval in Aken in 2014.
—
[Update] Extradition case of anarchist accused of a bank robbery in Aachen
This morning, 1st September 2016, the extradition court case of our friend and comrade accused of a bank robbery in Aachen in 2013 took place in Amsterdam. The court spectacle happened behind closed doors, i.e. no media were present in the room (some disappointed journalists were waiting outside though, expressing their discontent by attempting to insult the comrades present in the court building). The verdict will be issued in two weeks; if the court decides she will be extradited to Germany she will immediately be arrested and locked up to await her extradition.
The same afternoon a thousand flyers were spread and banners hung throughout Amsterdam in solidarity with our comrade. We remain in solidarity with her and the two other people prosecuted by the prosecution office of Aachen, who are accused of having robbed a bank in Aachen in 2014.
In de aanloop naar de processen van verschillende anarchisten die beschuldigd worden van het beroven van banken in Aken in 2013 en 2014, gebruiken het OM van Aken, Duitsland, en hun gehoorzame stem, de media, iedere kans om hun onderzoek voort te zetten. Of het op een juridisch of iets subtieler mediatiek niveau is doet er niet toe; al deze uitingen zijn verschillende tentakels van hetzelfde mechanisme van repressie.
Zoals gewoonlijk staat de mainstream media te popelen om koste wat het kost een “goed” verhaal te krijgen, terwijl ze zonder enige ethiek de levens van mensen op een perverse manier onder de loep nemen. Ze aarzelen daarom niet om de aanklagers te helpen in het verspreiden van fantastische sprookjes. We hebben deze gelezen zonder al te verrast te zijn – dit is nu eenmaal wat journalisten doen –, hebben het hysterische spektakel dat rondom de beschuldigden gecreërd wordt gadegeslagen. Niet verrast zijn betekent echter niet dat we niet de noodzaak voelen enkele zaken te verduidelijken die allicht troebel zijn geworden temidden van de onophoudelijke stroom geschreven en uitgezonden braaksel.
Na het ejaculeren van verschillende artikelen waarin de beschuldigden afgebeeld worden in overeenstemming met het beeld dat de aanklagers proberen te verspreiden, heeft de media nu besloten dat het tijd is hun eigen verhaal te creëren. Via via is ons ter ore gekomen dat een zekere nederlandse journalist een verzoek op Indymedia gepost heeft waarin hij vraagt om informatie over een van de beschuldigden. Kennelijk niet tevreden met het beeld dat gedicteerd is door de aanklagers, zoekt hij naar “mensen in de Amsterdamse krakerswereld die mij iets kunnen vertellen over X”, waarna hij schrijft dat wie er besluit te klikken zich geen zorgen hoeft te maken, aangezien hij “niemand zal vertellen dat deze gesprekken plaats hebben gevonden.” We hoeven niet te benadrukken dat we dit walgelijk vinden. Wat wel benadrukt moet worden is dat tot op de dag van vandaag geen van de beschuldigden een verklaring heeft afgelegd, niet aan de media noch aan de smeris, en daarom – excuses voor het wijzen op voor de hand liggende zaken – zou niemand anders dat wel moeten doen.
Laat het duidelijk zijn dat de media en de smeris twee handen op eén buik zijn, en samenwerken op een geraffineerde manier: de media jaagt op een verhaal, de aanklager gooit een paar veronderstellingen en karakterschetsen naar buiten, de media publiceert deze en verandert het zo in “waarheid”, en voilà, de aanklager kan deze “waarheid” reproduceren en de mediatieke jacht tegen de beschuldigden gebruiken. Want als de media het zegt, moet het wel waar zijn. Want als de media zegt dat dit gevaarlijke criminelen op de vlucht zijn, moeten ze dat wel zijn – etcetera ad nauseam. Al deze pogingen van intimidatie hebben als enig doel het versterken van de beschuldigingen van de Staat en het neerzetten van de beschuldigden in het beklaagdenbankje, reeds veroordeeld door een machine van leugens, laster en Staatspropaganda. Deze tactieken beperken zich niet tot deze zaak; ze hebben zich eindeloos herhaald doorheen de geschiedenis. De media staan niet alleen in dienst van repressie, ze bevinden zich ook in de kern van repressie.
De samenwerking tussen de Staat en de media is altijd een recept geweest voor misleidende informatie, heksenjachten en repressie. De media spelen een belangrijke rol in het manipuleren van de publieke opinie; ze stelt de hegemonie van steun aan de Staat veilig, zelfs wanneer deze gedwongen wordt haar masker van “rechtvaardigheid” te laten zakken en haar repressieve mechanismen openlijk te tonen. De media excuseert repressie tegen alles en iedereen dat of die afwijkt van de norm, tegen diegenen die niet functioneren op een manier die productief of ondersteunend is voor de Staat en het kapitaal. Zelfs, of misschien juist onder een democratisch regime zoals waaronder we leven, zijn de media verweven met Staatspropaganda; beiden schotelen ons de illusie voor dat we de keuze hebben een mening te vormen, te bepalen door wie we overheerst willen worden. Maar deze “keuzes” zitten altijd vastgeroest binnen dezelfde rigide parameters van een totalitair regime dat geen enkele uitdaging van zichzelf, haar logica, of haar Macht toelaat.
De democratie heeft de kunst van het hersenspoelen verfijnd, tot aan het presenteren van mediapropaganda als het gelijktijdig bestaan van verschillende meningen, als de overdracht van onpartijdige informatie en “vrij” denken. Haar enige doel is echter het in stand houden van de autoriteit van de Staten en het kapitaal. Natuurlijk staat de democratie het bestaan van een aantal lichtelijk tegenstrijdige – maar eigenlijk aanvullende – afwijkende posities toe, om zo een zelfversterkend debat te creëren, maar nooit het betwisten van het bestaan van institutionele autoriteit zelf. Het creeert een opzettelijke participatie slechts gebaseerd op het argument dat democratie minder erg is dan andere totalitaire regimes, dat we ons gelukkig zouden moeten prijzen onder een democratisch regime te leven.
Maar ieder regime heeft vijanden nodig, om een oplossing te bieden voor de problemen die ze zelf veroorzaakt heeft, om haar repressieve apparatus en uiteindelijk zichzelf te legitimeren. De zoektocht naar en classificatie van vijanden wordt ook versterkt en uitgevoerd door de media. We hebben de stilte en excuses van de media opgemerkt in de economische “crisis” en de problemen van de banken; we hebben ook hun misselijkmakende verhalen gehoord over “externe vijanden” die rammelend aan de poorten van Fort Europa staan, beschuldigd van het willen plukken van de vruchten van de westerse welvaart – vruchten die gewonnen zijn door het eeuwenlang plunderen door dezelfde westerse landen. De media versterkt het afbeelden van mensen als nummers, versterkt het angstklimaat waarin de westerse landen zich onderdompelen, en laten tegelijkertijd een steeds toenemende gretigheid zien om nieuwe “veiligheidsmaatregelen” te prijzen, die bedoeld zijn om de ongewensten die het systeem zouden kunnen laten wankelen buiten te houden of op te sluiten.
Of deze ongewensten de duizenden mensen op zoek naar een beter leven ergens op de wereld voorstellen, of diegenen die weigeren te buigen voor de Macht of dit niet kunnen (of een combinatie van beide) is niet relevant. Moordende grenzen worden opgetrokken rondom het Fort om “vluchtelingen” buiten te houden, terwijl binnen de muren repressie probeert iedereen die niet buiten gehouden of verwijderd kan worden het zwijgen op te leggen en te straffen. De media heeft het over externe vijanden, de Staat zoekt ook naar haar interne vijanden. Natuurlijk beperkt repressie zich niet tot anarchisten, maar richt zich wel vaak tot diegenen die besluiten om de repressie te bevechten. In Den Haag, bijvoorbeeld, kregen verschillende mensen een gebiedsverbod omdat ze het lef hadden solidariteit te uiten en te agiteren in een buurt in een tijd van controle, camera’s, preventieve arrestaties en fouilleringen. Het verbod gaat over de Schilderswijk, waar in de zomer van 2015 dagen achtereen rellen plaatsvonden nadat de smeris iemand had vermoord. Anarchisten zijn later beschuldigd van het aanzetten tot de revolte. Vandaag is zelfs het in vraag stellen van het systeem en het oproepen tot strijd op een poster die over diezelfde revolte gaat genoeg om vervolgd te worden voor opruiing.
Repressieve handelingen kunnen echter niet begrepen worden als opzichzelfstaande gebeurtenissen, ze bestaan niet in een vacuum. Ze maken deel uit van een agressieve campagne op meerdere fronten, die als doel heeft het bereiken van een verdere, aparte stap in het verslinden van de vrijheid, het gewelddadig uitdrukken van de overheersing van de Staat. Of het nu gaat over de rechtvaardiging van de militarisatie van de straten, noodmaatregelen, het legitimeren van het bouwen van grenzen, het afslachten van mensen of het voortzetten van campagnes tegen rebellen en revolutionairen, het heeft zeker een stem nodig die een realiteit en een sfeer creeert waarin repressie mogelijk, acceptabel en hopelijk onbetwist is. Dit zijn de mechanismen van Staatspropaganda, dit is het doel van de media. De media is een integraal en essentieel onderdeel van autoriteit die haar controle beschermt en de afhankelijkheid en instemming dicteert die ze nodig heeft om te kunnen heersen. De miljoenen woorden en beelden die de beeldschermen en kranten vullen zijn geen echo of weerspiegeling van de werkelijkheid, ze vormen een integraal onderdeel van de creatie van die werkelijkheid, van het opleggen van de moraal, de regels, en logica die het bestaan van de Staat toelaten.
Wanneer iemand deze werkelijkheid – het kader van autoriteit op zich – uitdaagt, wanneer iemand ertegen vecht of het simpelweg weigert, bestaat er geen genade wat betreft de isolatie of neutralisatie die het in alle mogelijke vormen loslaat op deze individuen of groepen. Niet alleen door de vonnissen van het rechtssysteem, maar ook door de stigmatisatie van deze individuen tegenover de rest van de maatschappij, door ervoor te zorgen dat ze hun brandmerk voor de rest van hun leven dragen. De media helpt de Staat in het vertrouwen op de publieke opinie om hun werk voort te zetten: oordelend, speculerend en ervoor zorgend dat de ideeën en praktijken van diegenen die onverenigbaar zijn met het systeem verdedigen of waar ze van beschuldigd worden zo onbesmettelijk mogelijk gemaakt worden. Wanneer de media zichzelf voorstelt als rechtbank, zoekt het haar rechters en aanklagers tussen de mensen. En dit is waar we voorzichtig moeten zijn, waar we onze (misschien onbewuste) rol in de voortzetting van deze mechanismen moeten overdenken, en ons af moeten vragen hoeveel we bijdragen aan de speculatie en creatie van rollen en een realiteit die slechts in dienst staat van het narratief van de overheersing.
Laten we niet vergeten dat er op vele terreinen tegen repressie gevochten kan worden. Een rechtszaal en krantenartikelen vallen hier echter niet onder, dit is niet het terrein van onze strijd, methodes en ideeën. Laten we de speculatie en vervorming van de realiteit aan de deskundigen – de Staat, smeris, media, en hun verdedigers – overlaten, laten we de realiteit begrijpen en erin handelen op onze eigen voorwaarden.
Een paar vijanden van de spektakelmaatschappij
Het is typisch Neederlandse repressie. Vorige week kwam politie aan de deur om een brief uit te reiken van burgemeester Van Aartsen uit Den Haag waarin staat dat hij het voornemen heeft een gebiedsverbod op te leggen wegens “structurele overlast”. Maar gelukkig! Er kan een zienswijze worden ingediend…
De papieren val: laat je niet inpakken en verdelen!
We worden ertoe verleid ons bezig te houden met juridisch en bestuurlijk papierwerk, zodat we verstrikt raken in burocratie. Het is met klachten- en bezwaarprocedures al niet anders: er staan legio wegen open om op volstrekt legale wijze te protesteren. Die wegen zijn niet voor niets legaal. Ze zijn namelijk lang en omslachtig en leiden af van het doel van de strijd. Uiteindelijk blijken ze volkomen zinloos te zijn en zijn we heel wat uren en energie verloren geraakt. Uren en energie die we liever op straat staan of bezig zijn geschriften verspreiden waarin we zonder omwegen zeggen waar het op staat. Tijd die beter besteed is aan de bewustwording van mensen om ons heen en het steunen van en deelnemen aan verzet.
Langs de ene kant of de andere kant: wanneer je wordt geconfronteerd met een maatregel als deze is die altijd zo ingericht dat de staat aan het langste eind trekt: Doe je niks, dan wint de staat de procedure en krijgt meer vrij spel om je op te sluiten. Doe je wel wat, dan wint de staat ook, zelfs wanneer die de procedure verliest. Het heeft je tijd gekost en het verliezen van een procedure heeft geen consequenties voor de staat. Intussen is die maatregel wel van kracht geweest. Wat hebben we eraan achteraf gelijk te krijgen? Smerissen blijven mensen terroriseren, doodschieten en wurgen. Een volgende keer wordt je nogmaals preventief gearresteerd.
Of we nu anarchisten, dierenrechtenactivisten, no-border activisten, milieu-activisten of anti-fascisten heten te zijn, de staat is voortdurend bezig met manieren te verzinnen om verzet de kop in te drukken. We moeten ons realiseren dat sommige methodes al lang zijn ingericht en toegepast voordat wij er mee te maken krijgen. Maatregelen als de ISD (twee jaar inrichting stelselmatige daders) en de voetbalwet (met tal van mogelijke maatregelen voor burgemeesters waarvan het gebiedsverbod er nog maar een is) heetten oorspronkelijk bedoeld te zijn voor verslaafden en voetbalsupporters. Die vallen buiten ons activistisch gezichtsveld. De wetten worden ingevoerd en we protesteren er niet tegen. Geleidelijk wordt de toepassing uitgebreid en tenslotte blijken die wetten bij uitstek geschikt om politiek mee te bedrijven en zijn ook wij aan de beurt. We worden gedwongen ons bezig te houden met de repressie die onszelf treft. Dat is een val waar we niet in mogen trappen. We raken geindividualiseerd terwijl we samen moeten optrekken. Samen optrekken en samen met mensen die dagelijks met institutioneel staatsracisme met onderdrukking te maken hebben. De straat op gaan omdat we het niet pikken. Uit solidariteit met elkaar en met anderen.
Structurele repressie
Dat de staat bepaalde mensen uit het straatbeeld wil hebben is niet nieuw. Zo is het al heel lang verboden om op straat te slapen, is het verboden om op straat mensen om geld te vragen zodat je de nachtopvang kunt betalen of wat te eten kunt kopen en mogen vluchtelingen die asiel is geweigerd al helemaal niet hier bestaan. Onzichtbaar moeten ze zijn. Op straat of in detentiecentra. Aan hen worden toegangsverboden van vijf jaar voor de hele EU opgelegd. Een gebiedsverbod voor een stukje Schilderswijk voor twee maanden is niets bij dit alles vergeleken. Ook is de Neederlandse repressie tegen anarchisten nog niets vergeleken met die van bijvoorbeeld Engeland, Spanje, Italie, Griekenland, Duitsland, Belgie. Anarchisten hebben er te maken met intensieve vervolging, invallen, arrestaties, fysieke en psyschische marteling en lange gevangenisstraffen. Neederland past uiteindelijk wel degelijk in die traditie, maar dan sluipender. En wij anarchisten zijn niet eens de eerste ‘doelgroep’ van repressie.
In de Haagse Schilderswijk zorgen smerissen van de buro’s Heemstraat en Hoefkade structureel zelf voor ernstige overlast door wijkbewoners steeds lastig te vallen met ID vorderingen en controles, arrestaties en politiegeweld. De racistische uitlatingen door hun eigen politiechef Musscher geven aan het racistische optreden voedingsbodem en op voorhand goedkeuring. Afgedekt wordt het tenslotte door een onderzoek naar etnisch profileren van te voren te beinvloeden zodat er uit zal komen dat er niets aan de hand is met dat politieoptreden in de Schilderswijk. Maar de door hen zwaar mishandelde Moes Saeliti weet wel beter. Rishi Chandrikasing kan het niet meer navertellen omdat hij door hen is doodgeschoten en Mitch Henriquez niet meer omdat hij door hen gewurgd is.
Demonstratievrijheid? Vrijheid van meningsuiting? Wat is dat?
Demonstraties hiertegen worden uit alle macht telkens opnieuw de kop ingedrukt. Zelfs de vrienden van Rishi die op het perron waar hij werd doodgeschoten bloemen wilden leggen, kregen te maken met repressie. Telkens weer wordt protest tegen racistische politiegeweld onzichtbaar en onhoorbaar gemaakt door het te verbannen naar plaatsen waar niemand het hoort, zodat noch de getroffen bevolkingsgroepen van de uitingen van solidariteit kunnen kennisnemen, noch de verantwoordelijken voor racisme en geweld met de kritiek geconfronteerd hoeven worden. Oogkleppen op, pappen en nathouden, en op dezelfde voet doorgaan is het devies.
Op 27 juni 2016, een jaar nadat agenten Mitch Henriquez hebben gewurgd in het Zuiderpark, was het weer raak met de aangekondigde herdenkingsdemonstratie. Deze (aangemelde) demonstratie mocht niet door die zo getroffen Schilderswijk. De organisatoren konden niet anders dan besluiten een route te lopen waar de demonstratie nog slechts een onopvallende herdenkingstocht werd die voor de familie van Mitch niettemin erg belangrijk was en eindigde met bloemen leggen en stilte ter nagedachtenis aan het brute politiegeweld. De serene rust in het Zuiderpark aan het einde van deze demonstratie werd ruw verstoord door de smeris die door een megafoon moest en zou mededelen:
“Hier spreekt de politie, de demonstratie is ten einde, er zijn vandaag geen verdere demonstraties. Er is op last van de burgemeester geen verdere demonstratie toegestaan.”
De Haagse popo toonde nogmaals aan dat zij met hun repressie vragen om opstand. Een beetje respect voor rouwende mensen kan er nog niet eens vanaf! Nee, belangrijker was het te benadrukken dat nu verdere demonstratie verboden was, zoals de door anderen aangekondigde demonstratie dezelfde avond op precies die plek die er nog altijd om vraagt: voor het buro Heemstraat in de Schilderswijk waar vorig jaar de opstand begon toen de smeris de demonstratie na de politiemoord op Mitch Henriquez met geweld afbrak. Terecht kwamen mensen toen in opstand. Maar waag het niet dat te zeggen! Dan wordt je gearresteerd en vervolgd wegens opruiing. En ook nu weer is het deze mening die niet mag worden gehoord. Het is deze mening waar de gemeente Den Haag zo bang voor is dat de vrijheid van meningsuiting en demonstratie de nek worden omgedraaid. Want die mening, die zou wel eens tot een opstand kunnen leiden.
De avond na de herdenkingsdemonstratie en de brute interruptie daarvan door de smeris werden elf mensen preventief gearresteerd in de Schilderswijk. De gebiedsverboden die nu worden opgelegd aan een aantal van ons zijn een direct gevolg van die preventieve arrestaties die gerechtvaardigd werden door te zeggen dat de arrestanten “gelieerd aan AFA” zouden zijn en dus niet in de Schilderswijk mochten komen. Het zijn praktijken die in een dictatuur niet misstaan. Maar wat Van Aartsen op dat moment nog miste, de legaliteit ervan, moest voor een vervolg nog wel even worden geregeld met als ‘argument’ dat “aan AFA gelieerde personen” zouden opruien in de Schilderswijk. Dit is een totale miskenning en grove belediging van de emoties en initiatieven van wijkbewoners die zich tegen repressie durven verzetten. Die mensen zijn geen volgzame poppetjes die alles doen wat ‘aan AFA gelieerde’ personen zeggen. Het is een typisch voorbeeld van het denkpatroon van een witte man die de macht heeft: de bevolking van de Schilderswijk wordt gezien als een inferieur soort mensen dat alleen doet of moet doen wat witte mensen zeggen, of dat nu smerissen zijn met hun smerige bevelen of anarchisten die de mening zijn toegedaan dat opstand tegen al die repressie meer dan terecht is.
De structureel heilige openbare orde
Alsof het niet om een politieke beslissing gaat, wordt het gebiedsverbod opgehangen aan de openbare orde die moet worden bewaard. Het voornemen wordt onderbouwd met een opsomming uit politiesystemen van “structurele openbare orde verstoringen”. Dat is hetzelfde als een opstand reduceren tot “rellen”. Doel: depolitiseren. De ware structurele problemen blijven buiten schot. Die van institioneel racisme, gepleegd door de staat. Die van het daaraan gelieerde opkomend fascisme dat onder de naam Pegida samen met NVU-fascisten die de Hitlergroet brengen door de straten mag marcheren en vanaf het podium “Eigen volk eerst” mag roepen. Het is noodzaak dat daar keer op keer anti-fascisten tegenover staan. De rij gewelddaden van extreem-rechts is lang en we zullen hen moeten blijven bestrijden tot de laatste van hen weer in het hol terug is gekropen waar het vandaan kwam. Maar de staat en dus ook de burgemeesters van de diverse steden bestrijden liever anti-fascisten uit naam van de heilige openbare orde en collaboreren zo met fascisten. Het hoeft ons niet te verbazen. En terwijl Van Aartsen, die het vluchtelingenactiekamp Recht op Bestaan gewelddadig liet ontruimen in december 2012, een toespraak houdt bij de Nacht van de Vluchteling, wordt intussen vaart gemaakt met het moorddadige vluchtelingenbeleid van Neederland en Europa. Een beleid dat vluchtelingen op straat en in detentiecentra laat creperen, naar onveilige landen en gebieden deporteert, tot zelfmoord en zelfmoordpogingen drijft en laat verdrinken in de Middellandse Zee of namens de EU laat neerschieten door Erdogans grenswachten aan de grens met Syrie. Dat is de openbare orde en dat zijn de wetten van de staat. Dat is niet onze openbare orde! Dat zijn niet onze wetten! Weg met die openbare orde! Of het nu gaat om de structurele repressie in de Schilderwijk of tegen vluchtelingen of andere onderdrukte groepen in de samenleving, zij moeten zich kunnen verweren en onze anarchistische solidariteit is noodzaak, in woord en daad.
Waar recht onrecht wordt, wordt verzet een plicht.
In de periode van het voorgenomen gebiedsverbod valt ongetwijfeld het moment waarop bekend wordt gemaakt of de moordenaars van Mitch worden vervolgd en zo ja, op welke gronden. Dit zal mede het moment van dit gebiedsverbod hebben bepaald. Laf, gemakzuchtig, opportunistisch en gelukkig: totaal zinloos. Erger is het dat Van Der Steur voor dit soort mogelijke vervolging van agenten-moordenaars in de toekomst een stokje wil steken. Daarmee worden die agenten boven de wet geplaatst die zij moeten handhaven. Dat is vragen om meer verzet. Niet alleen in de Schilderswijk. Van Aartsen denkt door een aantal anarchisten uit een deel van de Schilderswijk te weren dit te voorkomen. Maar opstand, waar dan ook, is de logische en terechte reactie van onderdrukten op repressie, op onderdrukking die voortkomt uit kapitalistische koloniale uitbuiting van mensen wiens leven niets meer waard wordt geacht dan de arbeid, de grondstoffen, het voedsel en het water dat eruit geperst kan worden. Wie zich verplaatst of verzet, wie zich vrij vecht en los wil maken van macht en controle, krijgt met politiegeweld te maken. En dat pikken we niet. Maar ook wie alleen maar een grap maakt of zijn telefoon pakt en daarbij de ‘verkeerde’ huidskleur heeft, krijgt met politiegeweld te maken. En dat pikken we ook niet. Waar we ook zijn.
Weg met de burocratie! Weg met de grenzen en staten! Leve de anarchie!
Joke Kaviaar, 11 augustus 2016
Vandaag (8-8-2016) hebben wij honderden flyers tegen de repressie van anarchisten van de tiende verdieping van het stadhuis van Den Haag naar beneden gegooid. Ook hebben we honderden pamfletten uitgedeeld voor het stadhuis en in de Schilderswijk. Aanleiding voor deze actie is het voornemen van burgemeester van Aartsen om een aantal anarchisten een gebiedsverbod op te leggen voor een deel van de Schilderswijk.
Honderden flyers met de tekst ‘Stop repressie tegen anarchisten. Stop politiegeweld’ en ‘Weg met van Aartsen!’ dwarrelden vanmiddag van de tiende verdieping naar beneden in het Haagse stadhuis, de plek waar burgemeester van Aartsen zetelt. Buiten voor de deur werden er honderden pamfletten uitgedeeld. Een uur later werd dat herhaald bij de Haagse Markt in de Schilderswijk. De laatste locatie valt binnen het gebied van het gebiedsverbod dat voor enkele anarchisten boven het hoofd hangt. Onderaan deze tekst vind je de tekst van het pamflet, dat eerder werd gepubliceerd als artikel.
Wij laten ons niet intimideren door de burgemeester, politie of wie dan ook. Onze strijd voor vrijheid en anarchie is compromisloos en wij zetten deze onverminderd voort!
Tekst van het pamflet:
Stop de repressie tegen anarchisten. Burgemeester vaardigt gebiedsverbod uit voor anarchisten.
Vandaag hebben enkele anarchisten in Den Haag, maar ook daarbuiten, bezoek gehad van de politie. Ze leverden een brief af met daarin het voornemen van burgemeester Jozias van Aartsen om desbetreffende anarchisten een gebiedsverbod op te leggen van twee maanden voor een deel van de Schilderswijk in Den Haag.
In de brief wordt gesteld dat de anarchisten voor ‘structurele overlast’ zorgen. De overlast zou bestaan uit o.a. het houden van niet aangemelde demonstraties, het verstoren van de openbare orde en het verstoren van demonstraties. In de brieven staan opsommingen van ‘feiten’ waar men mee in verband wordt gebracht of voor is aangehouden. Deze ‘feiten’ lopen per persoon uiteen van kraken, niet aangemelde demonstraties, het plakken van posters en het vernielen van gevangenishekken. Wat de anarchisten gemeen hebben is dat zij allen actief zijn in de strijd tegen institutioneel racisme, etnisch profileren, en de racistische Haagse politie in het bijzonder, en dat zij afgelopen 27 juni preventief gearresteerd werden in de Schilderswijk na afloop van een herdenkingsdemonstratie voor de door de politie vermoorde Mitch Henriquez.
In de brief wordt verder gesteld dat er gedurende de vierdaagse opstand in de Schilderswijk van afgelopen zomer na de politiemoord op Mitch Henriquez ‘diverse aan de Anti-Fascistische Actie (AFA) gelieerde mensen aanwezig waren’ en dat zij ‘een opruiende en een katalyserende rol hadden in de escalatie van de demonstratie naar de rellen’. Ook stelt men dat ‘de aan AFA gelieerde personen meerdere malen de openbare orde hebben verstoord in de Schilderswijk’.
Dat de inhoud van de brief vooral op aannames en vage beschuldiging is gebaseerd verbaast ons geenszins. Dat er allerlei zaken bij worden gehaald die door het Openbaar Ministerie zelf geseponeerd werden omdat zij simpelweg niet tot vervolging konden overgaan evenmin. Ook het bij elkaar rapen van losse gebeurtenissen, speculatie en het framen van anarchisten is niets nieuws. In internationale context zien wij dit ook terug in de processen tegen anarchisten in o.a. Brussel, Spanje en Italië, waar anarchisten door de staat worden beschuldigd van lidmaatschap van ‘subversieve’ of ‘terroristische’ organisaties.
Ook in Den Haag zijn we bekend met repressie. Buiten alle preventieve arrestaties, het volgen van anarchisten op straat en de pogingen tot het verkrijgen van informanten werd er dit jaar nog acht weken gevangenisstraf geëist tegen een kameraad op verdenking van aanplakken van een tekst in de vorm van de Anarchistische Muurkrant.
Hoeveel mensen er een gebiedsverbod boven het hoofd hangt is nog onduidelijk. Dit komt omdat de politie nog druk op zoek is naar mensen om de brief aan te overhandigen. De juridische grond waarop het gebiedsverbod zich baseert is de zogenoemde ‘Voetbalwet’ (art. 172a) die in 2010 van kracht werd, bedoeld om tijdens voetbalwedstrijden gebiedsverboden en een meldplicht op te leggen aan ‘hooligans’. Dit is de eerste keer dat deze wet wordt toegepast op anarchisten of politiek activisten.
Het Openbaar Ministerie heeft aangekondigd dat er voor het eind van de zomer een beslissing valt over de vervolging van de moordenaars van Mitch Henriquez. Dat het gebiedsverbod tot na de zomer loopt verbaast ons dan ook niet.
Wij zetten de strijd voor vrijheid en anarchie onverminderd voort. Geen gebiedsverbod, agent of achterbaks onderkruipsel als van Aartsen zal ons daar in tegen houden.
Leve de anarchie!
Woensdag 5 augustus hebben enkele anarchisten in Den Haag, maar ook daarbuiten, bezoek gehad van de politie. Ze leverden een brief af met daarin het voornemen van burgemeester Jozias van Aartsen om desbetreffende anarchisten een gebiedsverbod op te leggen van twee maanden voor een deel van de Schilderswijk in Den Haag.
In de brief wordt gesteld dat de anarchisten voor ‘structurele overlast’ zorgen. De overlast zou bestaan uit o.a. het houden van niet aangemelde demonstraties, het verstoren van de openbare orde en het verstoren van demonstraties. In de brieven staan opsommingen van ‘feiten’ waar men mee in verband wordt gebracht of voor is aangehouden. Deze ‘feiten’ lopen per persoon uiteen van kraken, niet aangemelde demonstraties, het plakken van posters en het vernielen van gevangenishekken. Wat de anarchisten gemeen hebben is dat zij allen actief zijn in de strijd tegen institutioneel racisme, etnisch profileren, en de racistische Haagse politie in het bijzonder, en dat zij afgelopen 27 juni preventief gearresteerd werden in de Schilderswijk na afloop van een herdenkingsdemonstratie voor de door de politie vermoorde Mitch Henriquez.
In de brief wordt verder gesteld dat er gedurende de vierdaagse opstand in de Schilderswijk van afgelopen zomer na de politiemoord op Mitch Henriquez ‘diverse aan de Anti-Fascistische Actie (AFA) gelieerde mensen aanwezig waren’ en dat zij ‘een opruiende en een katalyserende rol hadden in de escalatie van de demonstratie naar de rellen’. Ook stelt men dat ‘de aan AFA gelieerde personen meerdere malen de openbare orde hebben verstoord in de Schilderswijk’.
Dat de inhoud van de brief vooral op aannames en vage beschuldiging is gebaseerd verbaast ons geenszins. Dat er allerlei zaken bij worden gehaald die door het Openbaar Ministerie zelf geseponeerd werden omdat zij simpelweg niet tot vervolging konden overgaan evenmin. Ook het bij elkaar rapen van losse gebeurtenissen, speculatie en het framen van anarchisten is niets nieuws. In internationale context zien wij dit ook terug in de processen tegen anarchisten in o.a. Brussel, Spanje en Italië, waar anarchisten door de staat worden beschuldigd van lidmaatschap van ‘subversieve’ of ‘terroristische’ organisaties.
Ook in Den Haag zijn we bekend met repressie. Buiten alle preventieve arrestaties, het volgen van anarchisten op straat en de pogingen tot het verkrijgen van informanten werd er dit jaar nog acht weken gevangenisstraf geëist tegen een kameraad op verdenking van aanplakken van een tekst in de vorm van de Anarchistische Muurkrant.
Hoeveel mensen er een gebiedsverbod boven het hoofd hangt is nog onduidelijk. Dit komt omdat de politie nog druk op zoek is naar mensen om de brief aan te overhandigen. De juridische grond waarop het gebiedsverbod zich baseert is de zogenoemde ‘Voetbalwet’ (art. 172a) die in 2010 van kracht werd, bedoeld om tijdens voetbalwedstrijden gebiedsverboden en een meldplicht op te leggen aan ‘hooligans’. Dit is de eerste keer dat deze wet wordt toegepast op anarchisten of politiek activisten.
Het Openbaar Ministerie heeft aangekondigd dat er voor het eind van de zomer een beslissing valt over de vervolging van de moordenaars van Mitch Henriquez. Dat het gebiedsverbod tot na de zomer loopt verbaast ons dan ook niet.
Wij zetten de strijd voor vrijheid en anarchie onverminderd voort. Geen gebiedsverbod, agent of achterbaks onderkruipsel als van Aartsen zal ons daar in tegen houden.
Leve de anarchie!
https://autonomendenhaag.wordpress.com/2016/08/03/den-haag-burgemeester-…
Op 15 juli werd onze kameraad vrijgelaten! Dit betekent echter niet dat de gerechtelijke procedure tegen haar worden stopgezet. Een rechter heeft besloten dat ze tot haar uitleverings rechtszaak buiten de gevangenis kan afwachten. Ze moet voldoen aan een aantal voorwaarden, zoals inleveren van haar paspoort en ze moet zich een keer per week melden bij het politiebureau.
De rechtszaak om te beslissen over haar uitlevering zal plaatsvinden op 1 september 2016. Dan zal worden beslist als Nederland haar over zal dragen aan de Duitse staat, waar ze geconfronteerd wordt met de beschuldiging van een bank onteigening.
We voelen ons gesterkt en opgewarmd door de solidariteit en de steun die we de afgelopen weken hebben ontvangen. Echter, zelfs met deze kleine pauze, de noodzaak van overleg, strijd en handelingen blijven aanwezig. Laten we niet laten de repressie onze behoeften en verlangens dicteren tegen deze wereld gebaseerd op uitbuiting en autotieit. Er zijn nog andere verdachten in deze zaak die deze beschuldigingen met waardigheid en sterkte geconfronteren.
Solidariteit voor alle verdachten die vervolgd worden voor bankonteigeningen in Aken!
On the 15th of July our comrade was released! This, however, does not mean the legal proceedings against her are dropped, but a judge has decided that she can await her extradition court case outside. She has to comply to some conditions, such as surrendering her passport and signing into the police station once a week.
The court case to decide about her extradition will take place on the 1 st of September, 2016, when it will be decided if the Netherlands will comply with handing her over to the german State, where she faces the accusation of bank expropriation.
We feel strengthened and warmed by all the solidarity and support we have received over the past weeks. However, even with this small pause, the need for discussions, struggle and acts continue to be present. Let’s not let repression dictate our needs and desires against this world based on exploitation and authority. There are still other accused in this case, who face these charges with dignity and strength.
Solidarity to all accused in the cases of expropriation in Aachen!
Gisteravond, 7 juli, gingen we met 60 mensen de straat op om te demonstreren uit woede dat onze anarchistische kameraad, die word verdacht van bankonteigening in Aken Duitsland, afgelopen woensdag werd gearresteerd in Amsterdam.
Er werd een demonstratie gelopen van het centrum van Amsterdam naar het hoofdbureau van de politie waar onze kameraad vastzit. Daar aangekomen werd er ruim een kwartier lawaai gemaakt en zwaarvuurwerk afgestoken. Dat dit niet de laatste solidariteitsactie is met onze gevangen kameraad staat vast. We roepen dan ook iedereen op om op elke mogelijke manier solidariteit te uiten met de gevangenkameraad. Wij zijn woedend!
Al eerder zat onze kameraad 5 maanden in voorarrest maar werd vrijgelaten, zonder aanklacht of voorwaarden omtrent haar vrijlating. De teleurgestelde aanklager ging in beroep en kreeg haar zin: er zal een rechtszaak plaatsvinden (de datum is nog niet bekend). Gister is ze dus wederom gearresteerd. In april 2016 werd er een kameraad in Barcelona gearresteerd op bevel van hetzelfde OM, met vergelijkbare aanklachten: een onteigening die in 2014 plaatshad. Zij is inmiddels uitgeleverd aan Duitsland.
We zijn niet geïnteresseerd in of de kameraad daadwerkelijk verantwoordelijk is voor de bankovervallen of niet. Onteigening is een ethisch juist en een politiek legitiem middel, een methode van strijd, dat onderdeel is van de geschiedenis van alle revolutionaire bewegingen.
Er zijn geen wettelijke parameters of strategische begrenzingen voor anarchisten om hun solidariteit te uiten met kameraden die geconfronteerd worden met repressie. Dit zijn niet de maatregelen of principes waar we warm van worden. In plaats daarvan is solidariteit een integraal deel van onze strijd, een antwoord op de noodzaak onze vrienden en affiniteiten die te maken met hebben met staatsrepressie te steunen, omdat we onszelf herkennen in hun ideeën en praktijken.
Gister, in de ochtend van 6 Juli, is een anarchistische kameraad in Amsterdam opgepakt door een arrestatieteam. Dit in verband een aanklacht van de Duitse aanklager in Aachen met betrekking tot een bank overval in 2013.
Al eerder zat ze 5 maanden in voorarrest maar werd vrijgelaten, zonder aanklacht of voorwaarden omtrent haar vrijlating. De teleurgestelde aanklager ging in beroep en kreeg haar zin: er zal een rechtszaak plaatsvinden (de datum is nog niet bekend). Gister is ze dus wederom gearresteerd. In april 2016 werd er een kameraad in Barcelona gearresteerd op bevel van hetzelfde OM, met vergelijkbare aanklachten: een onteigening die in 2014 plaatshad. Zij is inmiddels uitgeleverd aan Duitsland.
We zijn niet geïnteresseerd in of de kameraad daadwerkelijk verantwoordelijk is voor de bankovervallen of niet. Onteigening is een ethisch juist en een politiek legitiem middel, een methode van strijd, dat onderdeel is van de geschiedenis van alle revolutionaire bewegingen.
Er zijn geen wettelijke parameters of strategische begrenzingen voor anarchisten om hun solidariteit te uiten met kameraden die geconfronteerd worden met repressie. Dit zijn niet de maatregelen of principes waar we warm van worden. In plaats daarvan is solidariteit een integraal deel van onze strijd, een antwoord op de noodzaak onze vrienden en affiniteiten die te maken met hebben met staatsrepressie te steunen, omdat we onszelf herkennen in hun ideeën en praktijken.
Meer informatie is te vinden op deze website: https://solidariteit.noblogs.org
Solidariteitsposters zijn hier te downloaden:
Nederlandse versie: https://autonomendenhaag.files.wordpress.com/2016/07/solidariteit.pdf
Engelse versie: https://autonomendenhaag.files.wordpress.com/2016/07/solidariteitenga3.pdf
Print en verspreid ze zoveel mogelijk!
Het Openbaar Ministerie gaat in beroep tegen de vrijspraak die volgde op het proces tegen degene die was opgepakt op verdenking van het aanplakken van Anarchistische Muurkranten en opruiing in de Haagse Schilderswijk. Er staat nog geen datum vast voor het hoger beroep. Wij roepen op tot actieve solidariteit. Plak en verspreid de Muurkrant of bedenk een andere actie!
Op zondag 24 april werd er in Den Haag iemand gearresteerd op verdenking van het plakken van de Anarchistische Muurkrant. Hem werd opruiing tegen het gezag, het aanzetten tot geweld en het plakken van posters ten laste gelegd. Al voor de rechtszaak liet het OM het aanzetten tot geweld vallen en bleef er opruiing over.
De officier van justitie in eerste aanleg acht weken gevangenisstraf waar van vier voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar. De rechter ging echter niet mee in deze eis en was van mening dat de teksten op de poster niet als opruiend kunnen worden geclassificeerd. Nu heeft het OM laten weten in beroep te gaan.
Eind april hebben anarchisten honderden Muurkranten verspreid in o.a. de Haagse wijken Transvaal en de Schilderswijk. Het eerste nummer van de Muurkrant gaat over de opstand vorig jaar in de Haagse Schilderswijk. Hier kwamen duizenden mensen dagen lang in opstand tegen de politie en de staat na de moord op Mitch Henriquez, die door agenten dood werd gewurgd. Henriquez was het zoveelste slachtoffer van geweld door het racistische politiekorps van Den Haag. Het korps dat samen met het OM nog maanden lang jacht heeft gemaakt op de opstandelingen van afgelopen zomer.
Wij roepen iedereen op de Muurkrant te verspreiden. De muurkrant kan je hier downloaden: https://autonomendenhaag.wordpress.com/downloads/
Weg met de politie en de staat! Leven de anarchie!
https://autonomendenhaag.wordpress.com/2016/07/05/om-in-beroep-in-anarch…