Tag Archives: anarchisten

Posters en flyers voor Fight Repression demonstratie

Posted on by

14682182_1595969947374910_1060575734219238832_oDe posters en flyers voor de Fight Repression demonstratie op 19 november in Den Haag zijn binnen. Wil je helpen met posters en flyers verspreiden stuur dan een mail naar fightrepression (at) riseup.net. Geef in de mail duidelijk aan hoeveel flyers en posters je wilt hebben en het adres waar het heen gestuurd kan worden. Er zijn Engelse en Nederlandse flyers. De flyers en posters zijn ook tijdens de Info-tour over repressie tegen anarchisten en antifascisten in Den Haag verkrijgbaar.

Op zaterdag 19 november zal er een demonstratie plaatsvinden in Den Haag tegen de golf van repressie die Haagse antifascisten en anarchisten het afgelopen jaar heeft getroffen. Wie een van ons aanvalt, valt ons allen aan. Solidariteit door strijd!

Het afgelopen jaar is de repressie tegen antifascisten en anarchisten enorm toegenomen, met Den Haag als middelpunt. Zo werd er een gebiedsverbod voor de Schilderswijk uitgevaardigd tegen anarchisten, in een poging de strijd tegen de racistische, gewelddadige en moordende politie in die wijk te breken. Later werd er wederom een gebiedsverbod uitgevaardigd, ditmaal tegen antifascisten die zich verzetten tegen de extreem-rechtse demonstraties van Pegida. Er werd een schadeclaim van 50.000 euro opgelegd aan enkele anarchisten die zich verzetten tegen de ontruiming van het 13 jaar lang gekraakte sociaal centrum De Vloek. Ook probeerde de burgemeester van Den Haag het plaatselijke Autonoom Centrum te sluiten. Verder werden er consequent demonstraties verboden, mensen thuis en op straat geïntimideerd door de politie, vonden er talloze preventieve arrestaties plaats en werd er geprobeerd informanten te werven. De lijst van repressieve maatregelen, die zich steeds focust op een kleine groep anarchisten, gaat nog wel even door.

Maar dit is niet een aanval op enkele individuele anarchisten en antifascisten. Dit is een aanval op een ieder die strijd tegen racisme, dit is een aanval op een ieder die een wereld voorstaat zonder uitbuiting en uitsluiting, dit is een aanval op ons allen. En deze aanval kan niet onbeantwoord blijven! Dit is een oproep tot solidariteit, omdat solidariteit ons wapen is tegen het isolement waar de burgemeester en politie ons in willen duwen. Wij moeten onze autonome ruimtes en structuren verdedigen!

Kom 19 november naar Den Haag. Omdat de ketenen van de staat die doordrenkt zijn van racisme en onderdrukking gebroken moeten worden! Want wie niet strijd, heeft al verloren.

Fight repression!

Mexicaanse gevangenen kondigen hongerstaking in solidariteit aan

Posted on by

Tijdens een persconferentie op 28 september hebben anarchistische gevangenen het begin van een hongerstaking aangekondigd. Het gaat om de kameraden Fernando Barcenas en Abraham Cortés, gevangenen in ‘North Prison’, Luis Fernando Sotelo, gevangene in “South Prison” in Mexico City, en Miguel Peralta, gevangene in “Cuicatlan Prison” in Oaxaca. De hongerstaking is gericht tegen de straf van 33 jaar en 5 maanden die Luis Fernando Sotelo gekregen heeft, om de derde ‘verjaardag’ te vieren sinds de arrestatie van kameraad Abraham Cortés op 2 oktober 2013 en in solidariteit met de staking van gevangenen in de US, tegen de uitbuiting van gevangenen en in solidariteit met de opstanden als reactie op de vermoorde Afrikaanse Amerikanen door de politie in de US.

Bron : http://anarchistnews.org/content/anarchist-prisoners-hunger-strike-solidarity-prison-strike

Bijgevoegd is een statement (Engelstalig) ondertekend door Fernando Barcenas en Abraham Cortés.

“September 28

To the rebel compañerxs

To the peoples and communities in war

To the freed slaves

To those who identify with these sentiments and words…

Today we declare an indefinite hunger strike for total liberation as an act of self-determination, of incitement to widespread revolt. Because we can no longer continue simply going along day by day with the genocide of our communities and peoples.

There is a hidden reality in this society; democracy is a coup d’état that rules not with tanks but TV cameras and reporters’ microphones, democracy governs through the power of its propaganda and we therefore argue that democracy is the art and science that power uses in order to not be perceived as oppression, capitalism is the boss and democracy is its press secretary.

And because of that we are not addressing the media, nor the dominant classes, we’re addressing and speaking to our compañerxs in this immense prison called earth, who like us are also the children of war simply for the fact of being born disinherited.

But these words are not intended to manipulate their rebellious efforts and much less to unify them under any kind of banner; but rather to open a line of communication, a space in tune with the struggles and with all the responses and acts of self-determination that may emerge anywhere…

In our understanding and from our perspective, where authority exists, prisons exist, and that is why prisons are much more than just a physical structure imposed on us through images of walls and barbed-wire fences. Prison, as we understand it, is constituted by society as a whole, while physical prisons are only concrete expressions of the social isolation that sustains and legitimizes power.

Urbanization (for instance) is the same representation of mass incarceration or what is equal to the fortification of urban space, accompanied by the extermination of the most marginalized popular classes and presents itself today as an integral part of the latest geohistorical phase of techno-industrial capitalism. (The latest restructuring effort of this crisis stage where the only way to maintain domination is through war.)

We can no longer believe in their lies because their “wonderful world” doesn’t exist in our midst; they call us criminals just as they called the old inhabitants of the Americas savages and thus justified their genocide; what happens daily in our neighborhoods is a colonial war that seeks to assuage the revolutionary fervor of our people with dirty tactics such as inundating us with drugs and weapons and its subsequent result of bringing more occupation troops into our neighborhoods and communities. All of this is directly connected with the increase in poverty and lack of education and healthcare in the most marginalized communities and neighborhoods. This results in an increased crime rate that justifies repression from the state’s political-military apparatus and prison becomes a monument to the slaughter, the social garbage dump into which those who displease or bother the capitalist system are thrown…

Yet, there are currently 226,000 prisoners in the country, and though the prisons are overcrowded the crime rate doesn’t drop, but on the contrary, it increases or remains stable. Therefore, the problem is not found in the 226,000 people in prison, but in the techno-industrial society that needs to justify the slaughter.

Prison is a business that legitimizes the war on the poor and protects extermination and a society based on capitalist accumulation.

And what is the pretext for the covert interventions? That neighborhoods are devastated by crime, assaults, robberies, killings, and disturbances, “the streets are not safe”, so the mayors and city councils agree with the residents calling for “more protection”, without bothering to analyze the backdrop of this dirty war.

Of course it’s true that those who have fallen victim to drugs are responsible for the crimes happening in their neighborhoods, it is something that can’t be denied. But before we jump in desperation screaming and asking for “more police protection”, better we remember who imposed this plague in our neighborhoods and communities. It would be better to remember who ultimately benefits from the addiction of people to drugs, it would be better to remember that the police are occupation troops sent to our communities by the dominant class, not to protect the lives of poor people, but rather to protect the interests and private property of the capitalists.

The police, politicians and big businesspeople are delighted that working-class youth are victims of this plague, and for two reasons, the first being that drug trafficking is economically profitable and the second is that while they keep our youth on the corners jonesing for a hit, they won’t have to worry about us launching an effective liberation struggle.

The police can’t solve the problem because they are part of the problem, nor can the system’s institutions solve the social, economic and political problems of the people because they are the ones who create and feed them. The “war on drugs” is nothing more than a counter-revolutionary doctrine charged with maintaining and strengthening the domination, exploitation and imprisonment of the most oppressed classes of the proletariat.

We are the only ones capable of eradicating the plague from our communities and so, instead of collaborating with this sick and decadent society we’ve decided to live on the margins of it in order to build a world with our own hands. This requires the revolutionary organization of the people.

Liberate a space, squat, arm yourself and take care of yours.

The more these actions happen in a haphazard and disordered way, without any center, but rather becoming thousands of centers, each one self-determined, then it will be much less susceptible to formalization and recuperation by the technological system.

We live in a technological era in which capitalism has restructured itself through applying technology to the system of social control and all of that has changed the world in a substantial way.

A virtual reality of fictitious needs has been imposed, and the interests of the proletariat have been broken into thousands of pieces, lost in the meanderings of virtual reality. Democracy itself is a virtual reality just like all the others.

It’s clear that a system like this cannot be defended except by transforming the very people who live in its territory into the police of the system. No repressive apparatus would be capable of safeguarding such a system.

And that’s why the state/modern-technological capital can only be destroyed in its territory through the widespread rise of insurrection.

The answer then doesn’t happen within theories, but concretely in the demands and needs of those excluded by the system, the insubordinate, ultimately, the socially lynched who are the natural result of a society divided between the privileged on one side and the subjugated on the other.

Rebellion is also a natural event that wasn’t discovered by anarchists or any other revolutionary.

But this rebellion is not immediately traced back to the old “revolutionary” programs and manuals, the rebellion of our days is unsettled, disorderly, an end in itself.

For us, as social rebels, insurgency is a total rejection of ideologies looking to be a fundamental part of the system that oppresses us.

Equipped with this method based in the practice of direct action, in permanent conflict and in the self-organization of struggles, without the acceptance of moderators, endless possibilities open up for insurrection to flow.

From this perspective it is clear that anarchism is not an ideology but a concrete way of opposing the existent and for its definitive and total destruction.

We are for permanent revolt, for widespread insurrection; it is the only way to make it impossible for centralized power to appear.

We issue this war cry, a way to defend the struggle of the prisoners in the United State and at the same time we are in solidarity with the African-American compas who, like us, live in the genocide of drugs.

Solidarity with rebel peoples and communities.

Total solidarity with our compañero Luis Fernando Sotelo Zambrano.

For total liberation! For the destruction of the prison society!

Three years since the imprisonment of Abraham Cortés Ávila, October 2, 2013.

Fernando Bárcenas.

Abraham Cortés Ávila.”

19-11-2016 Demonstratie: Fight repression! Stop de repressie tegen antifascisten en anarchisten!

Posted on by

Op zaterdag 19 november zal er een demonstratie plaatsvinden in Den Haag tegen de golf van repressie die Haagse antifascisten en anarchisten het afgelopen jaar heeft getroffen. Wie een van ons aanvalt, valt ons allen aan. Solidariteit door strijd!

Het afgelopen jaar is de repressie tegen antifascisten en anarchisten enorm toegenomen, met Den Haag als middelpunt. Zo werd er een gebiedsverbod voor de Schilderswijk uitgevaardigd tegen anarchisten, in een poging de strijd tegen de racistische, gewelddadige en moordende politie in die wijk te breken. Later werd er wederom een gebiedsverbod uitgevaardigd, ditmaal tegen antifascisten die zich verzetten tegen de extreem-rechtse demonstraties van Pegida. Er werd een schadeclaim van 50.000 euro opgelegd aan enkele anarchisten die zich verzetten tegen de ontruiming van het 13 jaar lang gekraakte sociaal centrum De Vloek. Ook probeerde de burgemeester van Den Haag het plaatselijke Autonoom Centrum te sluiten. Verder werden er consequent demonstraties verboden, mensen thuis en op straat geïntimideerd door de politie, vonden er talloze preventieve arrestaties plaats en werd er geprobeerd informanten te werven. De lijst van repressieve maatregelen, die zich steeds focust op een kleine groep anarchisten, gaat nog wel even door.

Maar dit is niet een aanval op enkele individuele anarchisten en antifascisten. Dit is een aanval op een ieder die strijd tegen racisme, dit is een aanval op een ieder die een wereld voorstaat zonder uitbuiting en uitsluiting, dit is een aanval op ons allen. En deze aanval kan niet onbeantwoord blijven! Dit is een oproep tot solidariteit, omdat solidariteit ons wapen is tegen het isolement waar de burgemeester en politie ons in willen duwen. Wij moeten onze autonome ruimtes en structuren verdedigen!

Kom naar 19 november naar Den Haag. Omdat de ketenen van de staat die doordrenkt zijn van racisme en onderdrukking gebroken moeten worden! Want wie niet strijd, heeft al verloren.

Fight repression!

https://fightrepressiondemo.noblogs.org

Info-tour over repressie tegen anarchisten en antifascisten in Den Haag

Posted on by

Het afgelopen jaar zijn anarchisten en antifascisten in Den Haag steeds meer het onderwerp van repressie. Veel van de repressieve maatregelen, bedoeld om de anarchistische beweging de nek om te draaien, komen direct van het bureau van de burgemeester.

Zo vaardigde hij tegen enkele Haagse anarchisten een gebiedsverbod uit voor de Schilderswijk, een migrantenwijk waar in 2015 een dagenlange opstand woedde nadat de politie Mitch Henriquez doodwurgde. Ook kwam de burgemeester met een schadeclaim van 50.000 euro na de ontruiming van het 13 jaar gekraakte sociaal centrum De Vloek, en probeert hij het Autonoom Centrum te sluiten. Daarmee probeert hij de structuren die anarchisten en antifascisten gebruiken kapot te maken.

Telkens worden politiedossiers over anarchisten en antifascisten gelabeld met de code CTER (Contra Terrorisme, Extremisme en Radicalisering) en houdt de politie lijsten bij van mensen die zich bezig houden met anarchistische activiteiten. Zelfs tijdens rechtszaken bleken agenten van de inlichtingendiensten bij te houden wie er de rechtszaken bezocht. Ook werden er pogingen gedaan om informanten te werven en worden anarchisten thuis en op straat door de politie geïntimideerd.

De burgemeester heeft steeds dezelfde kleine groep anarchisten als target maar het moge duidelijk zijn dat dit geen aanval is op individuele anarchisten maar een aanval is ons allemaal. We denken dat het belangrijk is om het te hebben over de vorm van repressie die Haagse anarchisten nu treft.

Hieronder de lijst met infoavonden. (De lijst wordt nog aangevuld)

19 oktober 2016: Nijmegen, De Klinker
Adres: Van Broeckhuysenstraat 46, Nijmegen
Tijd: 20:00

20 oktober 2016: Amsterdam, Bollox
Adres: Eerste Schinkelstraat 14-16, Amsterdam
Tijd: 20:00

21 oktober 2016: Gent, Anarchistisch Centrum
Adres: Sparrestraat 1a, Gent (BE)
Tijd: 21:00

22 oktober 2016: Groningen, RKZ
Adres: Emmastraat 15, Groningen
Tijd: 20:30

29 oktober 2016: Hannover UJR Korn
Adres: Kornstraße 28 -30, Hannover (DE)
Tijd: 18:00

info-tourposterstaand

Opnieuw gebiedsverbod voor Haagse anarchist

Posted on by

Gisteren heeft opnieuw een Haagse antifascist en anarchist een gebiedverbod opgelegd gekregen, vijf dagen na het verstrijken van de eerdere voorgenomen gebiedsverboden voor enkele Haage anarchisten. Ditmaal geld het gebiedsverbod voor het centrum van Den Haag en de wijk Haagse Hout tijdens aanstaande Pegida demonstraties, en komt het vergezeld met een meldplicht.

Gister kwam de politie langs bij een Haagse anarchist om wederom een gebiedsverbod uit te vaardigen. Ditmaal in het kader van acties die zijn ondernomen tegen de extreem-rechtse groep Pegida, dat heeft aangekondigd voorlopig elke maand in Den Haag te demonstreren. Het gebiedsverbod geldt tijdens de aankomende drie Pegida demonstraties in Den Haag en betreft het gebied van het centrum van Den Haag en de wijk Haagse Hout. Op de drie data, 9 oktober, 13 november en 11 december mag de antifascist niet in dit gebied komen en moeten zij zich twee maal per dag melden op het politiebureau.

Was het vorige gebiedsverbod nog uit naam van de burgemeester en gericht tegen het verzet tegen politiegeweld in de Schilderswijk, ditmaal is het het Openbaar Ministerie dat het gebiedsverbod oplegt met als doel het verzet tegen fascisme te breken. Dit is de zoveelste stap in de repressie tegen anarchisten en antifascisten in Den Haag. Eerder publiceerden enkele Haagse anarchisten hier over het artikel ‘Het gebiedsverbod tegen anarchisten in een bredere context van repressie in Den Haag‘.

Het is het OM, de politie en de burgemeester van Den Haag er blijkbaar alles aan gelegen om de anarchistische strijd en het verzet tegen fascisme de kop in te drukken. Maar als ze denken dat we ons laten weerhouden door repressie, dan slaan zij de plank volledig mis. De strijd tegen fascisme en voor een andere wereld hoeft niet gelegitimeerd te worden door de staat die zelf doordrenk is van racisme en uitsluiting. De strijd tegen fascisme is altijd legitiem, toen, nu en in de toekomst.

Stop de repressie tegen anarchisten en antifascisten

https://autonomendenhaag.wordpress.com

Enkele aantekeningen over media en repressie

Posted on by

In de aanloop naar de processen van verschillende anarchisten die beschuldigd worden van het beroven van banken in Aken in 2013 en 2014, gebruiken het OM van Aken, Duitsland, en hun gehoorzame stem, de media, iedere kans om hun onderzoek voort te zetten. Of het op een juridisch of iets subtieler mediatiek niveau is doet er niet toe; al deze uitingen zijn verschillende tentakels van hetzelfde mechanisme van repressie.

Zoals gewoonlijk staat de mainstream media te popelen om koste wat het kost een “goed” verhaal te krijgen, terwijl ze zonder enige ethiek de levens van mensen op een perverse manier onder de loep nemen. Ze aarzelen daarom niet om de aanklagers te helpen in het verspreiden van fantastische sprookjes. We hebben deze gelezen zonder al te verrast te zijn – dit is nu eenmaal wat journalisten doen –, hebben het hysterische spektakel dat rondom de beschuldigden gecreërd wordt gadegeslagen. Niet verrast zijn betekent echter niet dat we niet de noodzaak voelen enkele zaken te verduidelijken die allicht troebel zijn geworden temidden van de onophoudelijke stroom geschreven en uitgezonden braaksel.

Na het ejaculeren van verschillende artikelen waarin de beschuldigden afgebeeld worden in overeenstemming met het beeld dat de aanklagers proberen te verspreiden, heeft de media nu besloten dat het tijd is hun eigen verhaal te creëren. Via via is ons ter ore gekomen dat een zekere nederlandse journalist een verzoek op Indymedia gepost heeft waarin hij vraagt om informatie over een van de beschuldigden. Kennelijk niet tevreden met het beeld dat gedicteerd is door de aanklagers, zoekt hij naar “mensen in de Amsterdamse krakerswereld die mij iets kunnen vertellen over X”, waarna hij schrijft dat wie er besluit te klikken zich geen zorgen hoeft te maken, aangezien hij “niemand zal vertellen dat deze gesprekken plaats hebben gevonden.” We hoeven niet te benadrukken dat we dit walgelijk vinden. Wat wel benadrukt moet worden is dat tot op de dag van vandaag geen van de beschuldigden een verklaring heeft afgelegd, niet aan de media noch aan de smeris, en daarom – excuses voor het wijzen op voor de hand liggende zaken – zou niemand anders dat wel moeten doen.

Laat het duidelijk zijn dat de media en de smeris twee handen op eén buik zijn, en samenwerken op een geraffineerde manier: de media jaagt op een verhaal, de aanklager gooit een paar veronderstellingen en karakterschetsen naar buiten, de media publiceert deze en verandert het zo in “waarheid”, en voilà, de aanklager kan deze “waarheid” reproduceren en de mediatieke jacht tegen de beschuldigden gebruiken. Want als de media het zegt, moet het wel waar zijn. Want als de media zegt dat dit gevaarlijke criminelen op de vlucht zijn, moeten ze dat wel zijn – etcetera ad nauseam. Al deze pogingen van intimidatie hebben als enig doel het versterken van de beschuldigingen van de Staat en het neerzetten van de beschuldigden in het beklaagdenbankje, reeds veroordeeld door een machine van leugens, laster en Staatspropaganda. Deze tactieken beperken zich niet tot deze zaak; ze hebben zich eindeloos herhaald doorheen de geschiedenis. De media staan niet alleen in dienst van repressie, ze bevinden zich ook in de kern van repressie.

De samenwerking tussen de Staat en de media is altijd een recept geweest voor misleidende informatie, heksenjachten en repressie. De media spelen een belangrijke rol in het manipuleren van de publieke opinie; ze stelt de hegemonie van steun aan de Staat veilig, zelfs wanneer deze gedwongen wordt haar masker van “rechtvaardigheid” te laten zakken en haar repressieve mechanismen openlijk te tonen. De media excuseert repressie tegen alles en iedereen dat of die afwijkt van de norm, tegen diegenen die niet functioneren op een manier die productief of ondersteunend is voor de Staat en het kapitaal. Zelfs, of misschien juist onder een democratisch regime zoals waaronder we leven, zijn de media verweven met Staatspropaganda; beiden schotelen ons de illusie voor dat we de keuze hebben een mening te vormen, te bepalen door wie we overheerst willen worden. Maar deze “keuzes” zitten altijd vastgeroest binnen dezelfde rigide parameters van een totalitair regime dat geen enkele uitdaging van zichzelf, haar logica, of haar Macht toelaat.
De democratie heeft de kunst van het hersenspoelen verfijnd, tot aan het presenteren van mediapropaganda als het gelijktijdig bestaan van verschillende meningen, als de overdracht van onpartijdige informatie en “vrij” denken. Haar enige doel is echter het in stand houden van de autoriteit van de Staten en het kapitaal. Natuurlijk staat de democratie het bestaan van een aantal lichtelijk tegenstrijdige – maar eigenlijk aanvullende – afwijkende posities toe, om zo een zelfversterkend debat te creëren, maar nooit het betwisten van het bestaan van institutionele autoriteit zelf. Het creeert een opzettelijke participatie slechts gebaseerd op het argument dat democratie minder erg is dan andere totalitaire regimes, dat we ons gelukkig zouden moeten prijzen onder een democratisch regime te leven.

Maar ieder regime heeft vijanden nodig, om een oplossing te bieden voor de problemen die ze zelf veroorzaakt heeft, om haar repressieve apparatus en uiteindelijk zichzelf te legitimeren. De zoektocht naar en classificatie van vijanden wordt ook versterkt en uitgevoerd door de media. We hebben de stilte en excuses van de media opgemerkt in de economische “crisis” en de problemen van de banken; we hebben ook hun misselijkmakende verhalen gehoord over “externe vijanden” die rammelend aan de poorten van Fort Europa staan, beschuldigd van het willen plukken van de vruchten van de westerse welvaart – vruchten die gewonnen zijn door het eeuwenlang plunderen door dezelfde westerse landen. De media versterkt het afbeelden van mensen als nummers, versterkt het angstklimaat waarin de westerse landen zich onderdompelen, en laten tegelijkertijd een steeds toenemende gretigheid zien om nieuwe “veiligheidsmaatregelen” te prijzen, die bedoeld zijn om de ongewensten die het systeem zouden kunnen laten wankelen buiten te houden of op te sluiten.

Of deze ongewensten de duizenden mensen op zoek naar een beter leven ergens op de wereld voorstellen, of diegenen die weigeren te buigen voor de Macht of dit niet kunnen (of een combinatie van beide) is niet relevant. Moordende grenzen worden opgetrokken rondom het Fort om “vluchtelingen” buiten te houden, terwijl binnen de muren repressie probeert iedereen die niet buiten gehouden of verwijderd kan worden het zwijgen op te leggen en te straffen. De media heeft het over externe vijanden, de Staat zoekt ook naar haar interne vijanden. Natuurlijk beperkt repressie zich niet tot anarchisten, maar richt zich wel vaak tot diegenen die besluiten om de repressie te bevechten. In Den Haag, bijvoorbeeld, kregen verschillende mensen een gebiedsverbod omdat ze het lef hadden solidariteit te uiten en te agiteren in een buurt in een tijd van controle, camera’s, preventieve arrestaties en fouilleringen. Het verbod gaat over de Schilderswijk, waar in de zomer van 2015 dagen achtereen rellen plaatsvonden nadat de smeris iemand had vermoord. Anarchisten zijn later beschuldigd van het aanzetten tot de revolte. Vandaag is zelfs het in vraag stellen van het systeem en het oproepen tot strijd op een poster die over diezelfde revolte gaat genoeg om vervolgd te worden voor opruiing.

Repressieve handelingen kunnen echter niet begrepen worden als opzichzelfstaande gebeurtenissen, ze bestaan niet in een vacuum. Ze maken deel uit van een agressieve campagne op meerdere fronten, die als doel heeft het bereiken van een verdere, aparte stap in het verslinden van de vrijheid, het gewelddadig uitdrukken van de overheersing van de Staat. Of het nu gaat over de rechtvaardiging van de militarisatie van de straten, noodmaatregelen, het legitimeren van het bouwen van grenzen, het afslachten van mensen of het voortzetten van campagnes tegen rebellen en revolutionairen, het heeft zeker een stem nodig die een realiteit en een sfeer creeert waarin repressie mogelijk, acceptabel en hopelijk onbetwist is. Dit zijn de mechanismen van Staatspropaganda, dit is het doel van de media. De media is een integraal en essentieel onderdeel van autoriteit die haar controle beschermt en de afhankelijkheid en instemming dicteert die ze nodig heeft om te kunnen heersen. De miljoenen woorden en beelden die de beeldschermen en kranten vullen zijn geen echo of weerspiegeling van de werkelijkheid, ze vormen een integraal onderdeel van de creatie van die werkelijkheid, van het opleggen van de moraal, de regels, en logica die het bestaan van de Staat toelaten.

Wanneer iemand deze werkelijkheid – het kader van autoriteit op zich – uitdaagt, wanneer iemand ertegen vecht of het simpelweg weigert, bestaat er geen genade wat betreft de isolatie of neutralisatie die het in alle mogelijke vormen loslaat op deze individuen of groepen. Niet alleen door de vonnissen van het rechtssysteem, maar ook door de stigmatisatie van deze individuen tegenover de rest van de maatschappij, door ervoor te zorgen dat ze hun brandmerk voor de rest van hun leven dragen. De media helpt de Staat in het vertrouwen op de publieke opinie om hun werk voort te zetten: oordelend, speculerend en ervoor zorgend dat de ideeën en praktijken van diegenen die onverenigbaar zijn met het systeem verdedigen of waar ze van beschuldigd worden zo onbesmettelijk mogelijk gemaakt worden. Wanneer de media zichzelf voorstelt als rechtbank, zoekt het haar rechters en aanklagers tussen de mensen. En dit is waar we voorzichtig moeten zijn, waar we onze (misschien onbewuste) rol in de voortzetting van deze mechanismen moeten overdenken, en ons af moeten vragen hoeveel we bijdragen aan de speculatie en creatie van rollen en een realiteit die slechts in dienst staat van het narratief van de overheersing.

Laten we niet vergeten dat er op vele terreinen tegen repressie gevochten kan worden. Een rechtszaal en krantenartikelen vallen hier echter niet onder, dit is niet het terrein van onze strijd, methodes en ideeën. Laten we de speculatie en vervorming van de realiteit aan de deskundigen – de Staat, smeris, media, en hun verdedigers – overlaten, laten we de realiteit begrijpen en erin handelen op onze eigen voorwaarden.

Een paar vijanden van de spektakelmaatschappij

Anarchistische solidariteit: ondersteun de opstand, wat er ook gebeurt!

Posted on by

Het is typisch Neederlandse repressie. Vorige week kwam politie aan de deur om een brief uit te reiken van burgemeester Van Aartsen uit Den Haag waarin staat dat hij het voornemen heeft een gebiedsverbod op te leggen wegens “structurele overlast”. Maar gelukkig! Er kan een zienswijze worden ingediend…

De papieren val: laat je niet inpakken en verdelen!

We worden ertoe verleid ons bezig te houden met juridisch en bestuurlijk papierwerk, zodat we verstrikt raken in burocratie. Het is met klachten- en bezwaarprocedures al niet anders: er staan legio wegen open om op volstrekt legale wijze te protesteren. Die wegen zijn niet voor niets legaal. Ze zijn namelijk lang en omslachtig en leiden af van het doel van de strijd. Uiteindelijk blijken ze volkomen zinloos te zijn en zijn we heel wat uren en energie verloren geraakt. Uren en energie die we liever op straat staan of bezig zijn geschriften verspreiden waarin we zonder omwegen zeggen waar het op staat. Tijd die beter besteed is aan de bewustwording van mensen om ons heen en het steunen van en deelnemen aan verzet.

Langs de ene kant of de andere kant: wanneer je wordt geconfronteerd met een maatregel als deze is die altijd zo ingericht dat de staat aan het langste eind trekt: Doe je niks, dan wint de staat de procedure en krijgt meer vrij spel om je op te sluiten. Doe je wel wat, dan wint de staat ook, zelfs wanneer die de procedure verliest. Het heeft je tijd gekost en het verliezen van een procedure heeft geen consequenties voor de staat. Intussen is die maatregel wel van kracht geweest. Wat hebben we eraan achteraf gelijk te krijgen? Smerissen blijven mensen terroriseren, doodschieten en wurgen. Een volgende keer wordt je nogmaals preventief gearresteerd.

Of we nu anarchisten, dierenrechtenactivisten, no-border activisten, milieu-activisten of anti-fascisten heten te zijn, de staat is voortdurend bezig met manieren te verzinnen om verzet de kop in te drukken. We moeten ons realiseren dat sommige methodes al lang zijn ingericht en toegepast voordat wij er mee te maken krijgen. Maatregelen als de ISD (twee jaar inrichting stelselmatige daders) en de voetbalwet (met tal van mogelijke maatregelen voor burgemeesters waarvan het gebiedsverbod er nog maar een is) heetten oorspronkelijk bedoeld te zijn voor verslaafden en voetbalsupporters. Die vallen buiten ons activistisch gezichtsveld. De wetten worden ingevoerd en we protesteren er niet tegen. Geleidelijk wordt de toepassing uitgebreid en tenslotte blijken die wetten bij uitstek geschikt om politiek mee te bedrijven en zijn ook wij aan de beurt. We worden gedwongen ons bezig te houden met de repressie die onszelf treft. Dat is een val waar we niet in mogen trappen. We raken geindividualiseerd terwijl we samen moeten optrekken. Samen optrekken en samen met mensen die dagelijks met institutioneel staatsracisme met onderdrukking te maken hebben. De straat op gaan omdat we het niet pikken. Uit solidariteit met elkaar en met anderen.

Structurele repressie

Dat de staat bepaalde mensen uit het straatbeeld wil hebben is niet nieuw. Zo is het al heel lang verboden om op straat te slapen, is het verboden om op straat mensen om geld te vragen zodat je de nachtopvang kunt betalen of wat te eten kunt kopen en mogen vluchtelingen die asiel is geweigerd al helemaal niet hier bestaan. Onzichtbaar moeten ze zijn. Op straat of in detentiecentra. Aan hen worden toegangsverboden van vijf jaar voor de hele EU opgelegd. Een gebiedsverbod voor een stukje Schilderswijk voor twee maanden is niets bij dit alles vergeleken. Ook is de Neederlandse repressie tegen anarchisten nog niets vergeleken met die van bijvoorbeeld Engeland, Spanje, Italie, Griekenland, Duitsland, Belgie. Anarchisten hebben er te maken met intensieve vervolging, invallen, arrestaties, fysieke en psyschische marteling en lange gevangenisstraffen. Neederland past uiteindelijk wel degelijk in die traditie, maar dan sluipender. En wij anarchisten zijn niet eens de eerste ‘doelgroep’ van repressie.

In de Haagse Schilderswijk zorgen smerissen van de buro’s Heemstraat en Hoefkade structureel zelf voor ernstige overlast door wijkbewoners steeds lastig te vallen met ID vorderingen en controles, arrestaties en politiegeweld. De racistische uitlatingen door hun eigen politiechef Musscher geven aan het racistische optreden voedingsbodem en op voorhand goedkeuring. Afgedekt wordt het tenslotte door een onderzoek naar etnisch profileren van te voren te beinvloeden zodat er uit zal komen dat er niets aan de hand is met dat politieoptreden in de Schilderswijk. Maar de door hen zwaar mishandelde Moes Saeliti weet wel beter. Rishi Chandrikasing kan het niet meer navertellen omdat hij door hen is doodgeschoten en Mitch Henriquez niet meer omdat hij door hen gewurgd is.

Demonstratievrijheid? Vrijheid van meningsuiting? Wat is dat?

Demonstraties hiertegen worden uit alle macht telkens opnieuw de kop ingedrukt. Zelfs de vrienden van Rishi die op het perron waar hij werd doodgeschoten bloemen wilden leggen, kregen te maken met repressie. Telkens weer wordt protest tegen racistische politiegeweld onzichtbaar en onhoorbaar gemaakt door het te verbannen naar plaatsen waar niemand het hoort, zodat noch de getroffen bevolkingsgroepen van de uitingen van solidariteit kunnen kennisnemen, noch de verantwoordelijken voor racisme en geweld met de kritiek geconfronteerd hoeven worden. Oogkleppen op, pappen en nathouden, en op dezelfde voet doorgaan is het devies.

Op 27 juni 2016, een jaar nadat agenten Mitch Henriquez hebben gewurgd in het Zuiderpark, was het weer raak met de aangekondigde herdenkingsdemonstratie. Deze (aangemelde) demonstratie mocht niet door die zo getroffen Schilderswijk. De organisatoren konden niet anders dan besluiten een route te lopen waar de demonstratie nog slechts een onopvallende herdenkingstocht werd die voor de familie van Mitch niettemin erg belangrijk was en eindigde met bloemen leggen en stilte ter nagedachtenis aan het brute politiegeweld. De serene rust in het Zuiderpark aan het einde van deze demonstratie werd ruw verstoord door de smeris die door een megafoon moest en zou mededelen:

“Hier spreekt de politie, de demonstratie is ten einde, er zijn vandaag geen verdere demonstraties. Er is op last van de burgemeester geen verdere demonstratie toegestaan.”

De Haagse popo toonde nogmaals aan dat zij met hun repressie vragen om opstand. Een beetje respect voor rouwende mensen kan er nog niet eens vanaf! Nee, belangrijker was het te benadrukken dat nu verdere demonstratie verboden was, zoals de door anderen aangekondigde demonstratie dezelfde avond op precies die plek die er nog altijd om vraagt: voor het buro Heemstraat in de Schilderswijk waar vorig jaar de opstand begon toen de smeris de demonstratie na de politiemoord op Mitch Henriquez met geweld afbrak. Terecht kwamen mensen toen in opstand. Maar waag het niet dat te zeggen! Dan wordt je gearresteerd en vervolgd wegens opruiing. En ook nu weer is het deze mening die niet mag worden gehoord. Het is deze mening waar de gemeente Den Haag zo bang voor is dat de vrijheid van meningsuiting en demonstratie de nek worden omgedraaid. Want die mening, die zou wel eens tot een opstand kunnen leiden.

De avond na de herdenkingsdemonstratie en de brute interruptie daarvan door de smeris werden elf mensen preventief gearresteerd in de Schilderswijk. De gebiedsverboden die nu worden opgelegd aan een aantal van ons zijn een direct gevolg van die preventieve arrestaties die gerechtvaardigd werden door te zeggen dat de arrestanten “gelieerd aan AFA” zouden zijn en dus niet in de Schilderswijk mochten komen. Het zijn praktijken die in een dictatuur niet misstaan. Maar wat Van Aartsen op dat moment nog miste, de legaliteit ervan, moest voor een vervolg nog wel even worden geregeld met als ‘argument’ dat “aan AFA gelieerde personen” zouden opruien in de Schilderswijk. Dit is een totale miskenning en grove belediging van de emoties en initiatieven van wijkbewoners die zich tegen repressie durven verzetten. Die mensen zijn geen volgzame poppetjes die alles doen wat ‘aan AFA gelieerde’ personen zeggen. Het is een typisch voorbeeld van het denkpatroon van een witte man die de macht heeft: de bevolking van de Schilderswijk wordt gezien als een inferieur soort mensen dat alleen doet of moet doen wat witte mensen zeggen, of dat nu smerissen zijn met hun smerige bevelen of anarchisten die de mening zijn toegedaan dat opstand tegen al die repressie meer dan terecht is.

De structureel heilige openbare orde

Alsof het niet om een politieke beslissing gaat, wordt het gebiedsverbod opgehangen aan de openbare orde die moet worden bewaard. Het voornemen wordt onderbouwd met een opsomming uit politiesystemen van “structurele openbare orde verstoringen”. Dat is hetzelfde als een opstand reduceren tot “rellen”. Doel: depolitiseren. De ware structurele problemen blijven buiten schot. Die van institioneel racisme, gepleegd door de staat. Die van het daaraan gelieerde opkomend fascisme dat onder de naam Pegida samen met NVU-fascisten die de Hitlergroet brengen door de straten mag marcheren en vanaf het podium “Eigen volk eerst” mag roepen. Het is noodzaak dat daar keer op keer anti-fascisten tegenover staan. De rij gewelddaden van extreem-rechts is lang en we zullen hen moeten blijven bestrijden tot de laatste van hen weer in het hol terug is gekropen waar het vandaan kwam. Maar de staat en dus ook de burgemeesters van de diverse steden bestrijden liever anti-fascisten uit naam van de heilige openbare orde en collaboreren zo met fascisten. Het hoeft ons niet te verbazen. En terwijl Van Aartsen, die het vluchtelingenactiekamp Recht op Bestaan gewelddadig liet ontruimen in december 2012, een toespraak houdt bij de Nacht van de Vluchteling, wordt intussen vaart gemaakt met het moorddadige vluchtelingenbeleid van Neederland en Europa. Een beleid dat vluchtelingen op straat en in detentiecentra laat creperen, naar onveilige landen en gebieden deporteert, tot zelfmoord en zelfmoordpogingen drijft en laat verdrinken in de Middellandse Zee of namens de EU laat neerschieten door Erdogans grenswachten aan de grens met Syrie. Dat is de openbare orde en dat zijn de wetten van de staat. Dat is niet onze openbare orde! Dat zijn niet onze wetten! Weg met die openbare orde! Of het nu gaat om de structurele repressie in de Schilderwijk of tegen vluchtelingen of andere onderdrukte groepen in de samenleving, zij moeten zich kunnen verweren en onze anarchistische solidariteit is noodzaak, in woord en daad.

Waar recht onrecht wordt, wordt verzet een plicht.

In de periode van het voorgenomen gebiedsverbod valt ongetwijfeld het moment waarop bekend wordt gemaakt of de moordenaars van Mitch worden vervolgd en zo ja, op welke gronden. Dit zal mede het moment van dit gebiedsverbod hebben bepaald. Laf, gemakzuchtig, opportunistisch en gelukkig: totaal zinloos. Erger is het dat Van Der Steur voor dit soort mogelijke vervolging van agenten-moordenaars in de toekomst een stokje wil steken. Daarmee worden die agenten boven de wet geplaatst die zij moeten handhaven. Dat is vragen om meer verzet. Niet alleen in de Schilderswijk. Van Aartsen denkt door een aantal anarchisten uit een deel van de Schilderswijk te weren dit te voorkomen. Maar opstand, waar dan ook, is de logische en terechte reactie van onderdrukten op repressie, op onderdrukking die voortkomt uit kapitalistische koloniale uitbuiting van mensen wiens leven niets meer waard wordt geacht dan de arbeid, de grondstoffen, het voedsel en het water dat eruit geperst kan worden. Wie zich verplaatst of verzet, wie zich vrij vecht en los wil maken van macht en controle, krijgt met politiegeweld te maken. En dat pikken we niet. Maar ook wie alleen maar een grap maakt of zijn telefoon pakt en daarbij de ‘verkeerde’ huidskleur heeft, krijgt met politiegeweld te maken. En dat pikken we ook niet. Waar we ook zijn.

Weg met de burocratie! Weg met de grenzen en staten! Leve de anarchie!

Joke Kaviaar, 11 augustus 2016

[Den Haag] Honderden flyers tegen repressie dwarrelen naar beneden in stadhuis

Posted on by

Vandaag (8-8-2016) hebben wij honderden flyers tegen de repressie van anarchisten van de tiende verdieping van het stadhuis van Den Haag naar beneden gegooid. Ook hebben we honderden pamfletten uitgedeeld voor het stadhuis en in de Schilderswijk. Aanleiding voor deze actie is het voornemen van burgemeester van Aartsen om een aantal anarchisten een gebiedsverbod op te leggen voor een deel van de Schilderswijk.

Honderden flyers met de tekst ‘Stop repressie tegen anarchisten. Stop politiegeweld’ en ‘Weg met van Aartsen!’ dwarrelden vanmiddag van de tiende verdieping naar beneden in het Haagse stadhuis, de plek waar burgemeester van Aartsen zetelt. Buiten voor de deur werden er honderden pamfletten uitgedeeld. Een uur later werd dat herhaald bij de Haagse Markt in de Schilderswijk. De laatste locatie valt binnen het gebied van het gebiedsverbod dat voor enkele anarchisten boven het hoofd hangt. Onderaan deze tekst vind je de tekst van het pamflet, dat eerder werd gepubliceerd als artikel.

Wij laten ons niet intimideren door de burgemeester, politie of wie dan ook. Onze strijd voor vrijheid en anarchie is compromisloos en wij zetten deze onverminderd voort!

Tekst van het pamflet:

Stop de repressie tegen anarchisten. Burgemeester vaardigt gebiedsverbod uit voor anarchisten.

Vandaag hebben enkele anarchisten in Den Haag, maar ook daarbuiten, bezoek gehad van de politie. Ze leverden een brief af met daarin het voornemen van burgemeester Jozias van Aartsen om desbetreffende anarchisten een gebiedsverbod op te leggen van twee maanden voor een deel van de Schilderswijk in Den Haag.

In de brief wordt gesteld dat de anarchisten voor ‘structurele overlast’ zorgen. De overlast zou bestaan uit o.a. het houden van niet aangemelde demonstraties, het verstoren van de openbare orde en het verstoren van demonstraties. In de brieven staan opsommingen van ‘feiten’ waar men mee in verband wordt gebracht of voor is aangehouden. Deze ‘feiten’ lopen per persoon uiteen van kraken, niet aangemelde demonstraties, het plakken van posters en het vernielen van gevangenishekken. Wat de anarchisten gemeen hebben is dat zij allen actief zijn in de strijd tegen institutioneel racisme, etnisch profileren, en de racistische Haagse politie in het bijzonder, en dat zij afgelopen 27 juni preventief gearresteerd werden in de Schilderswijk na afloop van een herdenkingsdemonstratie voor de door de politie vermoorde Mitch Henriquez.

In de brief wordt verder gesteld dat er gedurende de vierdaagse opstand in de Schilderswijk van afgelopen zomer na de politiemoord op Mitch Henriquez ‘diverse aan de Anti-Fascistische Actie (AFA) gelieerde mensen aanwezig waren’ en dat zij ‘een opruiende en een katalyserende rol hadden in de escalatie van de demonstratie naar de rellen’. Ook stelt men dat ‘de aan AFA gelieerde personen meerdere malen de openbare orde hebben verstoord in de Schilderswijk’.

Dat de inhoud van de brief vooral op aannames en vage beschuldiging is gebaseerd verbaast ons geenszins. Dat er allerlei zaken bij worden gehaald die door het Openbaar Ministerie zelf geseponeerd werden omdat zij simpelweg niet tot vervolging konden overgaan evenmin. Ook het bij elkaar rapen van losse gebeurtenissen, speculatie en het framen van anarchisten is niets nieuws. In internationale context zien wij dit ook terug in de processen tegen anarchisten in o.a. Brussel, Spanje en Italië, waar anarchisten door de staat worden beschuldigd van lidmaatschap van ‘subversieve’ of ‘terroristische’ organisaties.

Ook in Den Haag zijn we bekend met repressie. Buiten alle preventieve arrestaties, het volgen van anarchisten op straat en de pogingen tot het verkrijgen van informanten werd er dit jaar nog acht weken gevangenisstraf geëist tegen een kameraad op verdenking van aanplakken van een tekst in de vorm van de Anarchistische Muurkrant.

Hoeveel mensen er een gebiedsverbod boven het hoofd hangt is nog onduidelijk. Dit komt omdat de politie nog druk op zoek is naar mensen om de brief aan te overhandigen. De juridische grond waarop het gebiedsverbod zich baseert is de zogenoemde ‘Voetbalwet’ (art. 172a) die in 2010 van kracht werd, bedoeld om tijdens voetbalwedstrijden gebiedsverboden en een meldplicht op te leggen aan ‘hooligans’. Dit is de eerste keer dat deze wet wordt toegepast op anarchisten of politiek activisten.

Het Openbaar Ministerie heeft aangekondigd dat er voor het eind van de zomer een beslissing valt over de vervolging van de moordenaars van Mitch Henriquez. Dat het gebiedsverbod tot na de zomer loopt verbaast ons dan ook niet.

Wij zetten de strijd voor vrijheid en anarchie onverminderd voort. Geen gebiedsverbod, agent of achterbaks onderkruipsel als van Aartsen zal ons daar in tegen houden.

Leve de anarchie!

[Den Haag] Burgemeester vaardigt gebiedsverbod uit voor anarchisten

Posted on by

Woensdag 5 augustus hebben enkele anarchisten in Den Haag, maar ook daarbuiten, bezoek gehad van de politie. Ze leverden een brief af met daarin het voornemen van burgemeester Jozias van Aartsen om desbetreffende anarchisten een gebiedsverbod op te leggen van twee maanden voor een deel van de Schilderswijk in Den Haag.

In de brief wordt gesteld dat de anarchisten voor ‘structurele overlast’ zorgen. De overlast zou bestaan uit o.a. het houden van niet aangemelde demonstraties, het verstoren van de openbare orde en het verstoren van demonstraties. In de brieven staan opsommingen van ‘feiten’ waar men mee in verband wordt gebracht of voor is aangehouden. Deze ‘feiten’ lopen per persoon uiteen van kraken, niet aangemelde demonstraties, het plakken van posters en het vernielen van gevangenishekken. Wat de anarchisten gemeen hebben is dat zij allen actief zijn in de strijd tegen institutioneel racisme, etnisch profileren, en de racistische Haagse politie in het bijzonder, en dat zij afgelopen 27 juni preventief gearresteerd werden in de Schilderswijk na afloop van een herdenkingsdemonstratie voor de door de politie vermoorde Mitch Henriquez.

In de brief wordt verder gesteld dat er gedurende de vierdaagse opstand in de Schilderswijk van afgelopen zomer na de politiemoord op Mitch Henriquez ‘diverse aan de Anti-Fascistische Actie (AFA) gelieerde mensen aanwezig waren’ en dat zij ‘een opruiende en een katalyserende rol hadden in de escalatie van de demonstratie naar de rellen’. Ook stelt men dat ‘de aan AFA gelieerde personen meerdere malen de openbare orde hebben verstoord in de Schilderswijk’.

Dat de inhoud van de brief vooral op aannames en vage beschuldiging is gebaseerd verbaast ons geenszins. Dat er allerlei zaken bij worden gehaald die door het Openbaar Ministerie zelf geseponeerd werden omdat zij simpelweg niet tot vervolging konden overgaan evenmin. Ook het bij elkaar rapen van losse gebeurtenissen, speculatie en het framen van anarchisten is niets nieuws. In internationale context zien wij dit ook terug in de processen tegen anarchisten in o.a. Brussel, Spanje en Italië, waar anarchisten door de staat worden beschuldigd van lidmaatschap van ‘subversieve’ of ‘terroristische’ organisaties.

Ook in Den Haag zijn we bekend met repressie. Buiten alle preventieve arrestaties, het volgen van anarchisten op straat en de pogingen tot het verkrijgen van informanten werd er dit jaar nog acht weken gevangenisstraf geëist tegen een kameraad op verdenking van aanplakken van een tekst in de vorm van de Anarchistische Muurkrant.

Hoeveel mensen er een gebiedsverbod boven het hoofd hangt is nog onduidelijk. Dit komt omdat de politie nog druk op zoek is naar mensen om de brief aan te overhandigen. De juridische grond waarop het gebiedsverbod zich baseert is de zogenoemde ‘Voetbalwet’ (art. 172a) die in 2010 van kracht werd, bedoeld om tijdens voetbalwedstrijden gebiedsverboden en een meldplicht op te leggen aan ‘hooligans’. Dit is de eerste keer dat deze wet wordt toegepast op anarchisten of politiek activisten.

Het Openbaar Ministerie heeft aangekondigd dat er voor het eind van de zomer een beslissing valt over de vervolging van de moordenaars van Mitch Henriquez. Dat het gebiedsverbod tot na de zomer loopt verbaast ons dan ook niet.

Wij zetten de strijd voor vrijheid en anarchie onverminderd voort. Geen gebiedsverbod, agent of achterbaks onderkruipsel als van Aartsen zal ons daar in tegen houden.

Leve de anarchie!

https://autonomendenhaag.wordpress.com/2016/08/03/den-haag-burgemeester-…

[1-10 juli] Internationale dagen van solidariteit met anarchistische & antifascistische gevangenen uit Rusland

Posted on by

Toen grote burgerprotesten in Rusland neergeslagen werden in 2011-’12, is de politiestaat van Poetin meteen begonnen met openlijke repressie tegen sociale en politieke activisten, inclusief anarchisten en antifascisten. Veel activisten zijn de laatste vijf jaar veroordeeld tot gevangenisstraffen.

Anarchist Black Cross Moskou roept kameraden in de hele wereld op om solidariteit te tonen met Russische anarchisten en antifascisten, gevangenen van de politiestaat van Poetin, en om zo breed mogelijk informatie te verspreiden over de internationale solidariteitscampagne, bv. door een evenement te organiseren in je eigen stad.

Het zou een info-avond kunnen zijn waar brieven kunnen geschreven worden, een filmavond, een benefiet, een protestactie aan de Russische ambassade, een solidariteitsactie, … Enkel jouw fantasie is jouw grens.

Facebook event: www.facebook.com/events/1774132002816021/

Vkontakte event: http://vk.com/abc_solidarity_days

Bijgevoegd zijn beschrijvingen van de repressie die enkele Russische anarchisten en anarchisten moesten ondergaan. De beschrijvingen zijn in het Engels, indien iemand meer info wil in het Nederlands, contacteer ons gerust op abcgent[at]riseup[dot]net.

Zoals altijd zijn donaties meer dan welkom om onze Russische kameraden te steunen die momenteel in werkkampen of isolatie zitten. Anarchist Black Cross Moskou vraagt iedereen die het kan om solidariteit te tonen, en als het gaat wat geld te doneren op hun bankrekening. Als er vragen zijn hoe je best geld overschrijft kan je dit vragen via avtonom46[at]gmail.com of abc-msk[at]riseup.net.

Paypal-account : avtonom46[at]gmail.com of abc-msk[at]riseup.net

—————————————————————————————————–

Dmitry Buchenkov

A well-known antifascist and anarchist Dmitry Buchenkov, PhD in political science, was arrested in Moscow in December 2015. He is suspected of participating in the riots of May 6, 2012. More than 400 persons were arrested as a result of a mass protest action against Putin’s politics that took place on May 6, 2012 in Moscow. Dmitry was not in Moscow on that day, he was in Nizhny Novgorod, more than 300 km away from Moscow.

Dmitry is a long-time participant of the antifascist and anarchist movements and he has done a lot for their development. Dmitry’s comrades and friends believe that the arrest is related to his political militancy and his active position regarding the developments taking place in the country.

Dmitry Buchenkov, 36, lecturer of history and political science, PhD in political science, associate professor, worked as Deputy Chairman of the Medicine History and Socio-Humanitarian Science Department in the Russian National Research Medical University named after N.I.Pirogov in Moscow. Prior to 2008 he worked as an associate professor of the Philosophy Department in the Volga State Pedagogy University (Nizhny Novgorod) for five years. He was fired for his political activism. Dmitry moved to Moscow after he had had to quit the Volga University.

In Moscow Dmitry joined the local cell of the Autonomous Action, whose member he had already been since 2002. This is how he describes the ideology he shares in a book entitled ‘Anarchists in the late XX century in Russia’ published in 2009: “Basic worldview values of anarchism (self-management, self-organisation, anticapitalism) are still relevant today”. In 2013 Dmitry quit the Autonomous Action organization, but he did not give up his political activism.

He authored several books on history and modern condition of anarchism in Russia. He is an activist of the antifascist and anarchist movements.

Dmitry actively participated in organising efforts and life of the antifascist and anarchist movements in Moscow. He organised many street antifascist protest actions, different cultural events. He took part in the establishment of an antifascist centre called ‘V project’, where antifascists and anarchists held their gigs, meetings, and prepared their actions. Police and FSB more than once threatened to attack Dmitry physically for his political activities and struggles. In 2015 unknown persons, probably police or FSB agents, severely beat Dmitry up, so that he got brain concussion, was all covered in blood and couldn’t even remember how the assault occurred.

Dmitry Buchenkov planned to organise an all-Russian antifascist and anarchist forum “Self-management and Libertarian Communism” in early 2016. But the authoritarian Putinist regime police arrested him.

Dmitry Buchenkov solidarity groups:

www.facebook.com/freebuchenkov/


https://vk.com/freebuchenkov

Address: 125130, Moscow, 20 Vyborgskaya Str., SIZO “Vodnik”, Dmitry E. Buchenkov, (date of birth: August 22, 1978)

Alexei Gaskarov

A well-known antifascist and anarchist. An organiser and participant of many anarchist and left-wing conferences. He was arrested on August 3, 2010 on the Khmiki case after an administrative building in Khimki had been assaulted on July 28 2010. An environmental protest action took place in Khimki against deforestation of big chunks of a reserve forest in order to build a toll road. On October 15, 2010, the court decision on the arrest was recalled. On June 24, 2011, he was legally acquitted by the Khimki municipal court.

He was strongly beaten by police on May 6, 2012, at Bolotnaya square during a political opposition protest, so he filed a petition on riot police power abuses involving violence and riot control weapons.

On April 28, 2013, he was apprehended and the following day arrested on accusation of leading a group of persons who actively participated in mass riots that supposedly took place at Bolotnaya square and of violence against a policeman. Later the accusation included two policemen supposedly attacked by Gaskarov: according to investigation data, Gaskarov grabbed a shoulder of an interior troops soldier and then he grabbed a leg of Igor Ibatulin, a riot police officer. The final version of the charge is also saying that he participated in mass riots at Bolotnaya square. On August 18, 2014, the court sentenced Gaskarov to three and a half years in a general regime penal colony.

Many political activists relate Gaskarov’s imprisonment to a direct revenge from political police called the Centre for Combating Extremism for his long-time political activism. Gaskarov support website: gaskarov.info

Addresses for letters: Gaskarov — 301654, Russia, Tula Oblast, Novomoskovsk, 27 Centralnaya Str., IK-6 UFSIN, detachment 5, Alexei V. Gaskarov, (Date of birth: June 18, 1985)

Alexei Sutuga

A well-known antifascist and anarchist from Autonomous Action. Charged with hooliganism for supposedly beating up nationalists in a brawl. Sentenced to three years and one month of colony.

Sutuga was apprehended in April 2014 in Moscow by political police from the Centre for Combating Extremism after an antifa gig. During interrogation he was asked about his trip to Maidan (Ukrainian protests in Kyiv in 2014). Alexei was accused of participation in a brawl on January 2, 2014, in ‘Sbarro’ bar, where he kicked and beat several persons with a chair and a selfmade hammer.

Sutuga himself said he tried to stop other people fighting — the brawl was between Neo-Nazis and some other youths. On October 1 Sutuga was sentenced to three years and one month of colony. On December 17 the appeal court left the sentence unchanged.

On March 17, 2015, while in Irkutsk remand prison, from where he had to be transferred to a colony, Sutuga went on a dry hunger strike because he had been pressurised in the remand prison: he was offered to stay there instead of the colony, and when Sutuga had refused, they got hold of his letters and books. When the news on his hunger strike leaked outside the remand prison, he was transferred to the colony. The he stopped his hunger strike. In the colony Sutuga was subjected to a solitary confinement cell. He is constantly pressurised by the prison administration.

Address for letters: 665809 Irkutsk Oblast, Angarsk, First Industrial Cluster, quarter 47, building 6, IK No.2, Alexei V. Sutuga, born in 1986 (you can send him only 1st class registered mail) or you can write via Rosuznik website

Ilya Romanov

On August 6, 2015, a visiting board of the Moscow district military court passed a sentence upon Ilya Romanov, anarchist from Nizhny Novgorod – 10 years of high-security prison. The court ignored all arguments brought forward by defence. Afterwards the term was changed to 9 years of high-security prison.

Romanov was injured by a self-made firecracker’s explosion in October 2013, but they re-qualified him from an unfortunate experimenter to a “terrorist”. Apart from that firecracker an “interview” that he had given in December 2012 in a suburb of Donetsk was used in his case. Both “crimes” were incomplete: Ilya Romanov is accused of trying to menace local population and authorities of Nizhny Novgorod in order to save Kulibinsky park from tree-felling, but he didn’t manage because the device exploded during a test. He also supposedly tried to propagate terrorism through Ukrainian media, namely Radio RKAS – Libertaire, but he didn’t manage to accomplish it either. It appears that it is not a radio station, rather an internet blog. The interview itself is just a Dictaphone record made at a party following his release from prison.

Romanov, whose family consists of retired parents and a teenage daughter is the poorest of all inmates. His family hardly manages to bring him parcels now and then, while Romanov also has to pay for a lawyer working on two supervisory complaints.

431130, Republic of Mordovia, Zubovo-Polyansky region, Lepley, FKU IK-22, Ilya E. Romanov. (Birthday: July 3, 1967)

Alexander Kolchenko

On August 25, 2015, the military court in Rostov-upon-Don passed a cruel sentence against Ukrainian film director Oleg Sentsov and Crimean antifascist Alexander Kolchenko. The investigation authorities called them “terrorists” — allegedly Sentzov guided by the Right Sector from Kyiv (banned in Russia) founded a “terrorist group” in Simpheropol that sought to bring Crimea back to Ukraine.

Kolchenko supposedly made part of the group. The “terrorists” set fire on the office doors of Crimean Russian Community and a window in the local office of the United Russia (the ruling party in Russia). During the court, Gennady Afanasiyev — one of key witnesses upon whose words the accusation was built — said that his testimony was either given under torture or simply invented. Afanasyev got 7 years in prison on the “Crimean terrorists” case. Oleg Sentzov was sentenced to 20 years and Alexander Kolchenko to 10 years in prison for burning a door and a window.

Address for letters: 456612, Chelyabinsk Oblast, Kopeisk, 20 Kemerovskaya Str., IK-6, detachment 4, Alexander A. Kolchenko, born in 1989.