Dertien antifascisten werden in Stockholm, Zweden, veroordeeld tot gevangenisstraffen na rellen gelinkt aan een protest tegen een Zweedse nazipartij tijdens de verkiezingen van 2014. Meer informatie en een oproep tot solidariteit kan je hier vinden. Brighton ABC heeft samen met Fria Kungsan 15 enkele vragen gesteld aan de eerste gevangene die na drie maanden gevangenisstraf is vrijgelaten.
English (original) version : Brighton ABC – Fria Kungsan 15 interview
Wat voor steun heb je gekregen tijdens je gevangenisstraf?
Bovenal geschreven steun. Er ging amper een dag voorbij zonder brieven en steun van vrienden en kameraden, wat een beetje een rariteit is in de gevangenis. Mensen buiten hebben zich ook verantwoordelijk gesteld voor mijn naasten en hebben hen bijgestaan tijdens mijn gevangenisstraf, aangezien naaste familie het meestal moeilijker heeft met de gevangenisstraf dan de persoon die effectief in de cel zit. En als socialistische gevangene kreeg ik ook Samsara (een nieuwsbrief voor gevangenen van Fanggruppen) toegestuurd van de gevangenensteungroep in Stockholm.
Wat was voor jou persoonlijk het effect van alle steun die je gekregen hebt?
Ik trilde van blijdschap door alle steun en brieven die ik kreeg, veel van voor mij totaal onbekende mensen. Alle brieven trokken na een tijd de aandacht van mijn medegevangenen, waarna een van hen zelfs zei “ik was beter een anti-fascist geweest”, doelende op de hoeveelheid brieven die ik kreeg. Dat was hartverwarmend.
Is er iets waaraan je denkt dat mensen buiten nog hadden kunnen doen, dat je gevangenisstraf makkelijker had kunnen maken?
Persoonlijk, nee, niet voor mij. Mijn gevangenisstraf was relatief kort, drie van de vier maanden, dus er was eigenlijk niet veel andere steun nodig. Voor mensen die langere gevangenisstraffen uitzitten is economische en emotionele steun voor hun familie de prioriteit, aangezien ze dat zelf niet kunnen doen op een manier dat ze er voor hun familie zijn vanuit hun cel. En dan is er het financiële aspect van de reiskosten van bezoekers etc. Buiten dat vond ik het bemoedigend om te weten dat de anti-fascistische strijd verder ging in mijn afwezigheid.
Kan je een standaard dag voor jou in de gevangenis beschrijven?
Je wordt wakker gemaakt om zeven uur ‘s ochtend, waarna ze de deur van de cellen openen. In het Zweedse gevangenissysteem vinden verplichte activiteiten plaats tussen acht en elf uur. Je kan dan kiezen om te werken in een productie-eenheid in een van de werkplaatsen, te poetsen of te studeren. Daarop volgend kregen we een uur vrije tijd op de binnenplaats tot 12 uur, gevolgd door een lunchpauze. Daarna was het weer tijd voor verplichte activiteiten tot 16u20, waarna we een vier-uurtje kregen. Dan had je tot 18u45 om te sporten in de gym, bordspellen te spelen of om gewoon tegen elkaar te lullen, waarna we weer in onze cellen opgesloten werden. Dan nam ik eerst ongeveer een uur de tijd om op brieven te antwoorden alvorens naar bed te gaan tussen 21 en 22u.
Wat was het moeilijkste aan opeens in de gevangenis te zitten?
Wat ik het moeilijkste vond, naast het slachtoffer zijn van de bureaucratie en intellectualistische waanzin van de penitentiaire inrichting, was om te beseffen dat gewapende fascistische groepen en georganiseerde nazi’s op onze straten lopen zonder de mogelijkheid om dat te verhelpen. Het was verschrikkelijk om opgesloten te ziten en te beseffen dat de bruinhemden een poging deden om een houvast te krijgen in mijn stad, zonder de mogelijkheid om zij aan zij met mijn kameraden te staan en terug te vechten. Maar het heeft mij nog vastberadener gemaakt om tegen hen te vechten van zodra ik terug op vrije voeten ben.
Zijn er significante verschillen tussen het Zweedse gevangenissysteem en, laat ons zeggen, het gevangenissysteem in Groot-Brittanië?
Ik moet jammer genoeg bekennen dat mijn kennis over het Britse gevangenissysteem niet zo groot is, maar ik zou vermoeden dat het over het algemeen gelijkaardig is, een bureaucratisch systeem dat bestaat om alle hoop of strijdlust die een gevangene kan hebben te vernietigen, in stand gehouden door semi-fascistische cipiers aan de basis.
Heb je het idee dat je een andere behandeling hebt gekregen van de cipiers dan andere gevangenen?
Wel, enkele keren ben ik opgeroepen voor “gesprekken” (lees : verhoren) over mijn politieke standpunten. Ik had het gevoel dat ze bang waren dat ik problemen ging veroorzaken daar, en natuurlijk gingen er problemen zijn als er ineens een nazi in dezelfde vleugel van de gevangenis als ik terecht zou komen. Ik moet je vertellen dat fascisten verre van populair zijn in de gevangenis.
Waren er organisaties in de gevangenis waar je zat die focussen op de rechten van gevangenen?
In Zweden zijn er raden van gevangenen in zo goed als elke gevangenis, of er zou de mogelijkheid moeten zijn om er een op te richten als die nog niet bestaat. Het is een raad die geleid wordt door en voor gevangenen, die handelen in het belang van alle gevangenen en hun rechten. Het varieert hoe effectief deze raden zijn, aangezien de gevangenissen doen wat ze kunnen om de raden te verdelen, tegen te gaan of te breken.
Het lijkt alsof de laatste jaren de repressie tegen antifascisten in Zweden is toegenomen, waarom denk jij dat dat zo is?
Ik denk dat er verschillende redenen zijn. Eén ervan kan een consequentie zijn van verschillende rapporten, uitgaande van de Zweedse overheid, over wat voor een bedreiging “extremistische” groepen vormen voor de democratie, waarbij ze de rol van anti-fascistische, islamistische en fascistische groepen hebben onderzocht. En dan hebben we onze MI5 (de Zweedse staatsveiligheid) die al verschillende keren geclaimd hebben dat georganiseerde linkse groepen een grotere bedreiging vormen voor onze nationale veiligheid dan georganiseerde fascisten, wat absurd is aangezien er meer dan 25 moorden gelinkt kunnen worden aan fascistische groepen over de laatste twintig jaar. Het aantal voor de autonome beweging is nul, dus kan het niet anders bekeken worden als de inname van een politiek standpunt van de Zweedse politie. Dit kan bijgedragen hebben aan het feit dat ze ons proberen te pakken om hun punt te bewijzen. Het is een cirkelredenering, waar hun aanvallen worden gezien als een rechtvaardiging voor verdere acties tegen ons. Het feit waarvoor ik veroordeeld ben bewijst het; er zijn ontzettend veel werkuren en andere middelen gebruikt om georganiseerde antifascisten te vervolgen die in Kungsan aanwezig waren, die niet actief deelnamen maar er gewoon waren, terwijl er niet wordt omgekeken naar andere mensen die deelnamen aan de rellen maar niet tot een georganiseerde groep behoren.
Wat voor steun is er nodig voor de overige twaalf?
Het meest dringende is momenteel de financiële kant, om genoeg geld in te zamelen om de boetes en andere kosten te betalen. We zijn er al in geslaagd om een serieus deel van het geld in te zamelen, maar er is nog meer nodig en ondertussen is het een race tegen de klok aan het worden. Ik moedig iedereen die in een situatie zit dat hij/zij financieel kan bijdragen aan om te doneren, of indien dat niet mogelijk is, om de Fria Kungsan 15 campagne te delen op sociale media of via andere netwerken. En natuurlijk hebben de anderen ook steun nodig via brieven, geld en solidariteit terwijl ze in de gevangenis zitten. Een brief betekent heel erg veel daar, het toont iedereen, inclusief andere gevangenen en de gevangenis zélf, dat we zorg dragen voor elkaar.
[Interview afgenomen via e-mail door ABC Brighton, 23-26 april 2016, vrij vertaald door ABC Gent]
Om te doneren aan Fria Kungsan 15 :
IBAN: SE0680000832799438650120
Bic: SWEDSE
(NB: geef bij een overschrijving de mededeling: “kungsan15”)