Author Archives: Anarchist Black Cross Nijmegen

Gabriel Pombo da Silva is vrij!

Posted on by

Gabriel Pombo da Silva is eindelijk vrijgelaten uit de gevangenis. Ze willen hem over 45 dagen weer opsluiten, waardoor hij geen andere keus heeft dan ondergronds te gaan. In een brief (zie hieronder) uitte Gabriel zijn dankbaarheid en liefde aan allen die in de afgelopen 30 jaar bij hem stonden en maakte hij duidelijk dat hij de strijd tegen gevangenissen voort zal zetten.

Een strijd waarin hij nooit de libertaire kameraden die gevangen gehouden worden door de Spaanse staat (en de rest van de wereld) zal vergeten; in het bijzonder Mónica Caballero, Francisco Solar, Claudio Lavazza, en de compañera die werd gearresteerd op 13 april in Barcelona en nu wordt geconfronteerd met uitlevering aan Duitsland.

De anarchistische kameraad Gabriel Pombo da Silva heeft al meer dan 30 jaar in de gevangenis doorgebracht, waarvan een twintigtal in de Spaanse gevangenissen. Hij heeft daarenboven opgebokst tegen de waaier aan straffen en isolatieregimes waarover de staat beschikt om degenen die niet aan haar eisen toegeven te proberen breken. Gabriel maakt deel uit van degenen voor wie de opsluiting niet het einde van de revolte betekent, noch van de verlangens naar vrijheid. In de jaren 80 en 90 werd het Spaanse gevangenissysteem flink dooreengeschud door vele individuele en collectieve daden van verzet en aanval, van opstanden tot ontsnappingspogingen. Omwille van zijn deelname kreeg Gabriel, net zoals zovele anderen, het regime FIES [1] opgelegd, bedoeld om elke poging tot rebellie uit te roeien.

Maar een hevige strijd [2] antwoordde op de invoering van dit splinternieuwe straf- en controlesysteem. De strijd werd van binnenuit gevoerd door gevangenen die systematisch gefolterd en in extreme isolatie gehouden werden. Van buitenuit werd de strijd gesteund door vele initiatieven en solidariteitsacties. Zowel op nationaal als op internationaal vlak werd de kritiek in woord en daad van de gevangenismaatschappij ontwikkeld die we moeten vernietigen voordat die ons kapotmaakt. Dit gevecht heeft vele levens en gemoederen getekend en heeft aangetoond dat de poging om individuen te breken en komaf te maken met de revolte de macht duur te staan kan komen.

In oktober 2003 besliste Gabriel om niet terug te keren naar de gevangenis na een verlof. Op 28 juni 2004 wordt hij in de buurt van Aken (Duitsland) na een politiecontrole die slecht afliep en ondanks een vuurgevecht om niet in de handen van de politie te vallen, gearresteerd in gezelschap van zijn zus Begona en de kameraden Bart de Geeter en José Fernandez Delgado (die eveneens op de vlucht was voor de Spaanse gevangenis). Deze opsluitingen en het proces dat plaatsvond in Aken kregen internationale weerklank binnen de anarchistische beweging. Het was wederom de gelegenheid om de gevangenishel aan te klagen en de praktijken van solidariteit te verspreiden.

Eén van zijn manieren om uit deze vorm van isolatie te raken was om een briefwisseling te onderhouden met de kameraden. Hij bleef met zijn brieven en hongerstakingen meedoen aan verschillende solidariteitsinitiatieven en offensieven in de hele wereld: tegen de opsluiting en de autoriteit in al haar vormen. De continuïteit, het doorzettingsvermogen en de wil om het bestaande te subverteren is niet naar de smaak van de machtigen; verschillende staten willen hem, net zo als anderen, deze gevechten zowel binnen als buiten de muren doen betalen.

[1] Dit classificatiesysteem voerde een hele reeks speciale regimes in waaraan de gevangenen kunnen onderworpen worden naargelang hun profiel en hun conflictualiteit. De FIES-1 Control Directo – het zwaarste regime – was bedoeld voor de zwarte schapen van de gevangenisadministratie.

[2] In 1999 begon een strijd van tientallen gevangenen vanuit de bunkers met de volgende eisen: afschaffing van het FIES-regime en van de isolatie, vrijlating van alle gevangenen die ongeneeslijk ziek zijn, stopzetting van de verspreiding van de gevangenen en vrijlating van alle gevangenen die drie vierde van hun straf hebben uitgezeten.

————————————-

“Anarchism concerns the individual, not only with regards to collectivity but also with regards to itself’. Anarchism is not directed at the “citizen” but to people.” – Albert Libertad.

Dear comrades,

Finally, after endless games and chicanery by the prison institution and the ministry of the interior they were forced to obey their own laws, which they constantly break, here I am finally free, writing these first words of gratitude and love to all those who over these past 30 years have accompanied me and reaffirmed my own anarchist beliefs, putting into practice the basic values and principles of anarchism like mutual support and solidarity and have finally managed to pluck me from the clutches of the prison beast which I will continue fighting from the street without forgetting, obviously, the combat being waged outside.

I am certain that even in all of this I am very privileged to have had the support of comrades, because there are many who do not have this possibility. In the coming days we will send out statements in more specific terms about what concerns our movement and possible strategies that we must develop so that we can cure the revolutionary anarchism of our elders of all institutionalism and insubstantial chatter. I want to be clear that I will never forget our libertarian comrades imprisoned in the spanish state and around the world, particularly Mónica, Francisco, Claudio, and the latest comrade to be arrested who will soon be extradited to the german state, and many more unnamed.

There is still so much to do, I know, and it will certainly not remain undone due to lack of will, passion and commitment. In these moments I won’t refer to the pettiness implemented by the prison administration to try to impede my release because we will be documenting this with official papers that denote, clearly, how crude and cunning the justice administration in this country is.

I am free and apparently in 45 days they intend to imprison me again, they will unleash their hounds on me. Obviously, I will not go voluntarily or participate in any way in any kind of agreement or negotiated release with those disgusting people. Therefore I suppose that I have no choice but to continue, as always, fighting from the shadows, supporting those processes and anti-authoritarian projects that I consider it necessary to give life to with all the means I can reach from my imposed clandestinity.

It would be impossible to mention here all the people and organisations that have supported me throughout all these years, because they are too many. I only want them to know that they can count on me yesterday, today and forever for anarchism and social revolution.

Today, from a place outside the walls, huge greetings to all my sisters and brothers in latin america and southern europe, with the confidence that we will find ourselves on this journey and project of emancipation that is our lives in struggle.

Gabriel Pombo da Silva
10th June, 2016.

Onmiddellijke vrijheid voor Gabriel Pombo da Silva zonder verdere vertraging!

Posted on by

Er schijnt licht aan het eind van de tunnel voor Gabriel Pombo da Silva, welke al meer dan 30 jaar in Spaanse en Duitse gevangenissen heeft doorgebracht.

Hij was verplaatst van Duitsland naar Spanje om een gevangenisstraf van 3 jaar en 7 maanden uit te zitten wegen een Europese detentie bevel door het gerecht van Albacete, waar hij net na de toepassing van een gerechtelijk bevel heeft afgerond. Dezelfde rechtbank heeft daarom een bevel uitgevaardigd voor zijn onmiddellijke vrijlating op 17 mei. Kameraden zijn naar de gevangenis gegaan om hem buiten te begroeten tijdens de dagen die volgden. Tevergeefs echter. Hij zit namelijk nog steeds achter tralies.Het directie van de gevangenis waar hij op dit moment zit (La Moraleja gevangenis in Dueñas, provincie Palencia) en verschillende gerechtelijke instanties zoals het hof van Girona hebben geen tijd verloren laten gaan met in het indienen van een aantal dubieuze procedures om Gabriel’s vrijlating te voorkomen. Deze procedures zijn gericht op verlenging van zijn detentie voor onbepaalde tijd , ondanks het feit dat hij heeft verschillende beroepen heeft lopen.

Het feit dat de staat de wetten voor zijn eigen voordeel gebruikt en als eerste te vertrapt is niets nieuws, ondanks al hetgeen wat diegene die de democratie verdedigen ook zeggen. Het is ook geen verrassing dat de politie agenten bereid zijn om alle middelen te gebruiken tegen diegene die het niet met hun eens zijn.

In Spanje, zoals overal, zijn de verscherping van wetten, de repressieve golven tegen ‘subversieve elementen’ en brandmerken van de ‘terroristische’ dreigingen manieren om de wereld recht te krijgen en het dwingen tot een systeem te aanvaarden op basis van uitbuiting en overheersing tegen elke prijs. Het gevangen nemen en houden van gevangenen die, net als Gabriel, blijven hun weigering van gezag en onderdrukking uit te drukken is een manier van hun kidnappen, en een duidelijke boodschap afgeven aan degenen die op een of andere manier deze sociale orde aanvalt.

Berichten vanuit de gevangenissen stellen de condities aan de kaak waarin constante afpersing van de bewaking vaak naar buiten komt. Als repressie en gevangenis herstructurering hebben bijgedragen tot het tijdelijk stoppen van de collectieve strijd binnen, zijn ze er niet in geslaagd om de opstand, die soms echo’s heeft buiten de muren, volledig uit te roeien. Het is deze spreiding en breken van verneveling waarvan de macht schrikt en waartegen de staat en zijn lakeien een vuile oorlog aan het uitvoeren zijn met behulp van fysieke en psychologische druk in combinatie met de gebruikelijke juridische en gevangenis gebaseerde manoeuvres.

De situatie van de anarchistische kameraad Gabriel Pombo da Silva laat duidelijk zien dat hij nog steeds in het zicht is van de instellingen, die hem willen begraven in hun kerkers voor wat hij is, wat hij denkt en blijft uitdrukken.

Solidariteit is een manier om te reageren op deze oorlog die wordt ontketend tegen rebellen.
Moge ieder individu zichzelf uitdrukken in de manier waarop diegene zich geschikt acht.
Vrijheid voor iedereen! Onmiddellijke vrijlating van Gabriel Pombo da Silva!

Fax campagne voor de onmiddellijke vrijlating van Gabriel Pombo da Silva
Naar aanleiding van het bovenstaande communiqué, waar de situatie van de ontvoerde anarchistische Gabriel Pombo da Silva is verteld, werd een internationale fax campagne voorgesteld als een manier om de druk voor zijn vrijlating te verhogen. Het idee is om deze vorm van protest van woensdag 8 juni tot en met zaterdag 11 juni te concentreren.

11 juni – de dag van solidariteit met de lange termijn gevangenen
Deze dag is een jaarlijkse dag van solidariteit met lange-termijns gevangenen. Zij in het bijzonder riskeren het om vergeten te worden in een gevangen-ondersteunings model die gebaseerd is op reacties van staatsrepressie. Wij zijn vastberaden om een nieuw model van solidariteit op te bouwen die er voor zowel de lange termijn kan zijn als flexibel is in het antwoorden op veranderingen. Het is ook belangrijk om verbindingen te bouwen tussen gevangenen die strijden. In plaats van terug te vallen op statische netwerken van persoonlijke contacten. Meer uitleg over de context en strategie van 11 juni kan gevonden worden op: http://june11.org/about.

Hieronder vindt je een voorstel voor een fax die gestuurd kan worden aan de contacten die aan het einde van deze tekst vermeld worden.

(ES)
En enero del 2013, Gabriel Pombo da Silva fue extraditado de Alemania bajo una orden europea de extradición (OEDE) emitida por la Audiencia de Albacete por una condena de 3 años y 7 meses. Contestando a la petición de la Fiscalía de Colonia, esta misma audiencia de Albacete, reconoció que Gabriel había cumplido su condena y el 17 de mayo, aplicándole las redenciones que le corresponden desde que llegó al estado español, emitió una orden de excarcelación inmediata. No obstante, nuestro compañero, a quien ni siquiera le fue notificada esta orden por la dirección del centro penitenciario de La Moraleja (Dueñas, provincia de Palencia), sigue allí detenido de forma totalmente ilegal, dado que esta detención va en contra no sólo de un auto judicial, sino también de los tratados europeos que rigen el procedimiento de extradición. Por lo cual, exigimos la inmediata puesta en libertad de Gabriel Pombo da Silva sin más dilaciones.
(EN)
In January 2013, Gabriel Pombo da Silva was extradited from Germany under a European Extradition Order issued by the Court of Albacete for a 3 year and 7 month sentence. Answering an appeal from Cologne’s prosecutors the same court in Albacete recognized that Gabriel has served his sentence and on the 17th of May, after the application of the judicial decree, issued an immediate release order. However, our comrade, who was not notified of this order by the management of La Moraleja prison (in Dueñas, province of Palencia), is still being illegally detained, as his detention goes against not only a judicial decree but also the European treaty that ruled his extradition. For this, we demand the immediate release of Gabriel Pombo da Silva without further delay.

Contacts:
C. P. La Moraleja, Dueñas (Palencia)
Fax: 0034-979 71 63 15

Instituciones Penitenciarias
Fax: 0034-913 35 40 52

Subdirección General de Penas y Medidas Alternativas Myriam Tapia Ortiz
Fax: 0034-913 35 40 63

Juzgado de lo penal n°2 de Girona
Fax: 0034-972 18 17 94

Dit is een grove vertaling van deze Engelse tekst: https://en-contrainfo.espiv.net/2016/06/08/spanish-prisons-immediate-rel…

Meer informatie over Gabriel is te vinden op: https://en-contrainfo.espiv.net/tag/gabriel-pombo-da-silva/

Oproep tot verbreiding van de solidariteit met de gevangen kameraad in Soto del Real in afwachting van uitlevering

Posted on by

Zoals vele van jullie al weten, zou de kameraad die op 13 april opgesloten werd vanwege een beschuldiging van deelname aan de onteigening van een bank in de Duitse stad Aken, in de komende dagen uitgeleverd kunnen worden. In de maand die voorbij is gegaan sinds haar opsluiting zat ze opgesloten onder isolatievoorwaarden in de Soto del Real gevangenis in Madrid, maar momenteel zijn er indicaties dat ze ieder moment aan de Duitse autoriteiten overhandigd zou kunnen worden.

Haar uitlevering aan Duitsland betekent dat ze (nog verder) verwijderd wordt van haar omgeving en de mensen die haar liefhebben, evenals dat ze gedwongen opgesloten gaat worden in een gevangenissysteem dat veel gebruik maakt van isolatie, en zo de communicatie van politieke gevangenen (nog) moeilijker maakt, zowel naar buiten toe als met andere gevangenen.

Daarom roepen we op tot mobilisatie en strijd, een oproep om deze samenwerkingsmanoeuvre tussen de Europese Staten tegen een strijdende kameraad niet voorbij te laten gaan zonder antwoord, die laat zien dat ze aanval tegen haar ook een aanval tegen ons allemaal is, tegen iedereen die vecht tegen het kapitalistische systeem en de ellende die ze oplegt met haar logica.

Vanuit Barcelona hebben we opgeroepen tot een manifestatie op de dag na de aankondiging van haar uitlevering, en jullie zouden ons heel vrolijk maken door OP TE ROEPEN VOOR JE EIGEN MOBILISATIES EN ACTIES VAN ELKE SOORT IN JULLIE EIGEN DORPEN EN STEDEN, op dezelfde dag als de manifestatie in Barcelona.

We willen haar in vrijheid, we willen haar dichtbij!
Vrijheid voor vechtende en vervolgde gevangenen!
Niet eén kameraad alleen in de handen van de Staten!

Opgesloten anarchist Martin Ignačák is in hongerstaking gegaan (Tsjechië)

Posted on by

Op vrijdag 27 mei 2016 ging anarchist Martin Ignačák, beschuldigd van terrorisme, in de voorhechtenisgevangenis van Pankrác in hongerstaking. Hij deed dit omdat het Stedelijk Gerecht van Praag op 29 april 2016 besloot hem zijn vrijlating te gunnen, maar de openbare aanklager ging tegen deze beslissing in beroep bij het Hooggerechtshof in Praag. Op vrijdag 27 mei 2016 besloot het Hooggerechtshof in Praag om de voorhechtenis te verlengen. Daardoor besloot de anarchist om te protesteren door in hongerstaking te gaan, en dus is hij gestopt met het innemen van voeding en vloeistoffen. Dit type hongerstaking bedreigt het leven van de hongerstaker na een week.

Gedurende het onderzoek van een jaar naar de voorbereiding van een vermeende terroristische aanval heeft de opgesloten anarchist alle legale opties uitgeput om een objectieve procedure van de respectieve organen actief in de criminele procedures te verkrijgen. Geen van zijn pogingen hadden enig effect. Daarom kiest hij nu voor deze radicale vorm van expressie, om aandacht te trekken voor zijn gemanipuleerde politiezaak. “Ik beschouw de aanpak van de rechercheurs en de politie als erg problematisch, het is een bedreiging voor de vrijheid van elke mens, een bedreiging voor de vrije meningsuiting, een bedreiging voor het activisme voor een betere wereld, en het gaat niet alleen anarchisten aan.”

Martin wordt vervolgd in de zogenaamde zaak Fénix van april 2015, waarin in totaal 5 mensen beschuldigd werden van de voorbereiding van en schuldig verzuim m.b.t. het informeren over een terroristische aanval op een militaire transporttrein. Martin is de enige die al de hele tijd in gevangenis wordt vastgehouden en door de interventie van de openbare aanklager is zijn detentie nu verlengd. Als reden voor de extensie van de voorhechtenis gaf de openbare aanklager een verklaring van een politieagent die de anarchistische beweging in 2014 infiltreerde. Op basis van zijn verklaring trok de openbare aanklager de conclusie dat Martin zou kunnen proberen ontsnappen naar Spanje. Een andere reden, volgens hem, is dat Martin “gelinkt is aan de zogenaamde Síť revolučních buněk (SRB)/Netwerk van Revolutionaire Cellen en bijgevolg ook aan vergelijkbare organisaties in het buitenland”. De politie sprak over de SRB toen ze aan Fénix begonnen en gaven informatie aan de media. “Alle connecties tussen de vijf aanvallen toegeschreven aan de SRB en alle gearresteerden en beklaagden zijn weerlegd. Zelfs de rechercheurs zelf hebben het uitgesloten,” zegt Martin.

Op dit moment is Martin de tweede langste gedetineerde gevangene in de voorhechtenisgevangenis van Pankrác. Reeds 13 maand leeft hij daar onder omstandigheden die zijn psychologische en fysieke staat negatief beïnvloeden. Men weigert hem bijvoorbeeld eten vrij van dierlijke producten te geven, wat betekent dat hij praktisch geen toegang tot warm eten heeft. Vrienden die hem zijn komen bezoeken zijn bij naam genoemd in de aanklacht. Politie van de departement bestrijding van georganiseerde misdaad zijn begonnen met het verzamelen van informatie over Martins zus, enkel omdat ze haar broer probeert te ondersteunen op elke manier die ze kan.

Voor Martin zou voorwaardelijke vrijlating betekenen dat hij na 13 lange maanden zijn vrienden, familie en de natuur weer zou kunnen zien, en dat hij niet meer onderworpen wordt aan emotionele en fysieke ontbering.

Update zondag 29 mei: Martin’s zus Pavla B. is haar broer in zijn protest bijgetreden en deze ochtend is ze zelf ook met een hongerstaking begonnen.

Voor meer informatie, ga naar antifenix.noblogs.org.

Tekst vertaald uit het Engels. Originele tekst: https://antifenix.noblogs.org/post/2016/05/29/imprisoned-anarchist-martin-ignacak-has-gone-on-hunger-strike/

Verslag van de rechtzaak van Igor (Tsjechië)

Posted on by

Het is iets meer dan een jaar geleden sinds de politieoperatie ‘Fenix’ bekend werd bij de bevolking van Tsjechië. Net iets meer dan een jaar sinds de eerste arrestaties plaatsvonden, waarvan Martin nog steeds in voorhechtenis zit als het gevolg van wat een zaak van uitlokking lijkt te zijn. Mensen worden nog steeds lastiggevallen, achtervolgd en onderdrukt op een dagelijkse basis. Op 26 en 27 april vond (voor zover we weten) het eerste proces sinds de repressie begon plaats. De zaak van Igor Shevstov, die beschuldigd werd van het smijten van Molotov cocktails naar het huis van defensieminister Stropnický, en van het filmen van iemand die graffiti spoot op de gevangenis. Hij keek tegen 15 jaar opsluiting aan, bovenop de 3 maand die hij al in voorhechtenis doorbracht, waar hij het grootste deel van de tijd in de maximale beveiligingsafdeling doorbracht (lees meer onder de tag Igor op antifenix.noblogs.org).

Het gerecht hield de eerste grote publieke vertoning van deze farce, ook bekend als Fenix.

igor1De rechtszaak werd in een kleine ruimte gehouden, toegankelijk voor slechts 18 personen, van wie de meerderheid journalisten waren. Dit weerhield Igors supporters er niet van om te verzamelen in de gang en buiten het gerechtsgebouw.

Nadat de aanklachten voorgelezen werden, kwam de bewijslast naar voor. Van alle digitale en geprinte bewijzen die de politie in dit onderzoek verzamelde, koos de rechter een foto die op Igors gsm gevonden werd, een foto van zijn voet op een deurmat van de Amerikaanse vlag. Toen hij ondervraagd werd over waarom hij deze foto bewaarde, antwoordde Igor “Ik vond dat grappig”. Op dit moment werd het duidelijk dat de aanklager zou focussen op Igors Russische afkomst als motief voor zijn vermeende aanval op het huis van Stropnický. Om het meer uit te leggen: Stropnický’s onvoorwaardelijke liefde voor het Westen maakt hem een doelwit voor iedere Rus! In dit geval vertaalt Russisch als pro-Putin/anti-Westen. Igor werd in de media afgeschilderd als een gestoorde Russische nationalist na zijn arrestatie. De grote contradictie hier is dat Igor in Rusland vervolgd werd voor onaangekondigde demonstraties tegen de Russische bezetting van de Krim en tegen Putin’s imperialistische regering. En zoals hij uitlegde in zijn slotspeech, simpelweg Russisch zijn maakt je niet automatisch pro-Russisch of een soort van Russisch nationalist.

De volgende lach in de rechtszaal kwam na de rechters interesse in Igors tattoos, voornamelijk de ACAB in zijn nek. De zaal barstte in lachen uit na zijn uitleg. Het was niet de laatste keer dat de rechter het gelach van het publiek moest kalmeren.

Het kwam niet als een verrassing, maar het stak toch nog steeds. De contradictie. Eén wet voor Igor, een andere voor Stropnický. Zoals vele anarchisten voor hem werd Igor verboden om enig politiek argument in zijn verdediging te gebruiken. Toen Stropnický het spreekgestoelte nam, gebruikte hij zijn vrijheid compleet, met een mix van politiek, angst en laster, om van Igor een monster te maken, bewerend dat sinds de beklaagde naar Tsjechië verhuisde, hij een grote radicalisering van de samenleving voelde, met toegenomen haat bij links en rechts. Hij verwees naar de vermeende Molotov aanval als een moordpoging (de sensatieterm van de media voor deze zaak) en zei min of meer dat Igors aanwezigheid in het land bijdroeg aan de opkomst van het zogenaamde rechts, linkse en fundamentalistische extremisme. Stropnický was ook de enige persoon aanwezig in de rechtszaal die openlijk toegaf te weten hoe een Molotov cocktail te maken, geleerd van een anarchistische website, en legde uit waarom de fles niet correct ontvlamde en vervolgde zijn betoog met te zeggen dat zijn huis in seconden tot as gereduceerd zou zijn als de Molotovs succesvol waren geweest. Interessant.

Wat nog?

Martin Stropnický en zijn vrouw Veronika Stropnická spraken over hoe de aanval duidelijk gericht was op de kamer van hun dochters, alsof anarchisten er een gewoonte van maken kinderen aan te vallen. We moeten erbij vermelden dat de familie, rond hetzelfde moment als de aanval, een collage met foto’s kreeg waarbij de dochters zwarte kruisen over hun gezichten hadden. De familie denkt blijkbaar dat de foto’s en de aanval aan elkaar gelinkt zijn. De politie zei dat ze eigenlijk een persoon hadden die beweerde dat hij ervaring had in het maken van Molotov cocktails en voor de Bernard brouwerij werkte (de Molotovs werden gemaakt met Bernard flesjes). En het was deze persoon die brieven stuurde naar Stropnický. Vervolgens zei de politie dat deze persoon niet verdacht is en dat ze hem naar het psychiatrisch ziekenhuis stuurden.

De aanklagers grootste bewijslast was de vermeende geurovereenkomst tussen Igor en de Molotov flesjes. De verdediging vroeg of er een expert van de wetenschappelijk sector van geur kon getuigen, omdat ze dit soort bewijs als onbetrouwbaar beschouwden, maar dit verzoek werd door de rechter verworpen.

igor2

In verdediging.

Grappig genoeg is het Facebook dat in Igors verdediging gebruikt werd. Op het moment van de aanval was Igor Facebook aan het gebruiken om vanuit de studentenclub met zijn partner te communiceren. De rechter beweerde dat de conversaties onbetrouwbaar waren en trok de bewering in vraag, aangezien het Facebook alias niet identiek is aan Igors naam, en het bijgevolg eender wie kon zijn die daar schreef. Maar voordat dit tegen Igor gebruikt kan worden, moet de aanklager data en logs verzamelen en het vergelijken met Igors persoonlijke communicatiestijl, zoals een ouderwetse handschrifttest misschien. Dit gebeurde uiteraard niet.

De graffiti.

De gevangenisofficier bracht de rekening om de graffiti van de buitenmuren van de gevangenis te verwijderen naar voren. De graffiti verscheen blijkbaar omdat Igor het filmde. De factuur was 6267Kč (ongeveer €230). Drie opmerkingen waard om te vermelden. Ten eerste werd het materiaal om de graffiti die in mei 2015 gezet werd, aangekocht in maart 2015. Ten tweede was het nodig om verscheidene gevangenen te vergoeden voor de 96 uur werk die ze nodig hadden om een muur van 8,5m² te herstellen. En ten slotte werd het opschrift “Bevrijd nationalisten”, dat er lang voorheen al opstond, ook verwijderd en bij Igors rekening toegevoegd. De rechtbank zei echter dat Igor dit niet hoeft te betalen omdat er fouten gemaakt werden in de gevangenisprotocollen rond schade. Ze schijten op hun eigen bureaucratie.

igor3

Het verdict.

Het verdict werd op 27 april 2016 om 13u aangekondigd. Het gerecht besloot dat Igor niet schuldig was aan de aanval op het huis van de Minister van Defensie. De rechter benadrukte echter dat dit niet is omdat het bewezen werd dat hij het niet gedaan had, maar omdat ze er jammer genoeg niet in geslaagd waren om te bewijzen dat hij het deed!

De tweede paragraaf van de aanklacht; medeplichtigheid in de overtreding van de vernietiging van buitenlandse zaken (het filmen van de graffiti). Igor werd schuldig bevonden en veroordeeld tot deportatie uit Tsjechië voor twee jaar, en dat hij binnen de 20 dagen het land moet verlaten. Hij gaat echter in beroep tegen de beslissing, dus hoeft hij nog niet te vertrekken. Voorlopig. De camera werd ook verbeurd aan de staat.

De verklaring.

Degene die filmde was duidelijk naar links en naar rechts aan het kijken, en dus de daders die de graffiti spoten fysiek aan het bijstaan. Naast het psychologisch ondersteunen van “medeplichtigen”, wat het spuiten van slogans als steun aan mensen in de gevangenis betekent.

Igor heeft zogezegd geen banden in Tsjechië, geen voorzieningen of een degelijk visum en dus werd de straf van uitzetting als de meest gepaste gezien. De rechter vergat te vermelden dat Igor zonder reden al drie maand in de gevangenis doorbracht, dat hij hierdoor zijn studentenvisum verloor, en dat hij talrijke vrienden heeft in Tsjechië. Igor heeft een werkvisum aangevraagd, wat hem het recht geeft in Tsjechië te verblijven tot het moment dat de staat hem dit waarschijnlijk zal weigeren.

De uitspraak is duidelijk beïnvloed door politieke redenen. Voor twee jaar verband worden (naar Rusland!) voor het filmen van iemand die graffiti spoot en het niet respecteren van de lokale democratie, was de beste manier om van Igor af te raken.

De rechter nam het feit dat Igor al drie maand in voorhechtenis doorbracht, zonder reden, zonder mogelijkheid om zijn geliefden te contacteren, niet in overweging.

Je moet geen anarchist zijn om te begrijpen waarom Igor “onze” democratie verwerpt. Net zoals wij niet van Rusland moeten zijn om de democratische staten te verwerpen. En dat is niet omdat we Putins dictatuur willen (hoe de politie, rechtbanken en de media het lijken te zien), maar omdat ze gebaseerd zijn op een regime van ongelijkheid en uitsluiting door de instituties en de markt.

Igor zelf zei na het verdict dat “het hele proces gewoon gepolitiseerd is en de staat een gedehumaniseerde bureaucratische machine is, niet in staat om de banden en verlangens van de echte mensen te begrijpen”. Dit kreeg een instemmend applaus, waarna de rechter zei dat dit echt de laatste keer zou zijn, of dat ze anders de hele achterste rij zou buitengooien.

Vertaald uit het Engels. Originele tekst: https://antifenix.noblogs.org/post/2016/05/20/report-from-the-court-with-igor/

Nieuw adres Nahuel

Posted on by

Juan “Nahuel” Manuel Bustamante Vergara is overgeplaatst naar een gevangenis in de provincie Andalusië. Het adres waarop je hem kan schrijven is dus ook veranderd! Door het strenge gevangenisregime kan hij maar twee brieven per week ontvangen en mag hij er maar twee per maand versturen, maar via plataformanahuellibertad laat Nahuel weten dat alle kaartjes, brieven en steunbetuigingen hem ontzettend veel deugd doen, en dat het hem spijt dat hij niet meer brieven kan beantwoorden. Meer info over Nahuel (SXE Madrid) kan je hier vinden.

Je kan Nahuel schrijven op het volgende adres :

photo46487906129389656

Solidariteit en medeplichtigheid met de gearresteerde kameraden in Brenner (Italië)!

Posted on by

Apocalyptische scenario’s van een fascistische toekomst, rechtse krachten die terrein winnen in Europa, muren die worden opgetrokken en grenzen die gesloten worden, deportaties en detentiecentra.

De leiders van het globale kapitalisme staan op het punt de Brenner pas te sluiten om de doorgang van menselijke wezens te stoppen. Mensen moeten ten alle koste gestopt worden, zelfs als dat de grondwettelijke principes van de EU zelf tegenspreekt, terwijl die EU in elkaar stuikt. door de confrontatie met de eerste migratiegolf.

We wisten erg goed wat we konden verwachten op de ‘Destroy the borders in Brenner and everywhere’ demonstratie van 7 mei; we wisten perfect wat het betekende om in een niet-aangevraagde demo door een 370 meter brede bergpas van berg naar berg te stappen. We wisten erg goed dat de geografie van de plaats tegen ons was.

We wisten dit allemaal. Maar we wisten ook dat als iemand ons in een toekomst gemaakt van hekken, prikkeldraad en muren iemand ons zou vragen: “Waar waren jullie toen ze de zoveelste muur bouwden in Europa?”, we zouden kunnen zeggen dat we die naar beneden proberen te strekken, de eerste stenen smijtend in navolging van het traject van solidariteit en strijd samen met migranten dat begon in Monza, en in steun aan de No Border mobilisaties en praktijk van Ventimiglia tot Calais.

Het was de bedoeling dat het een dag van strijd zou zijn en dat was het ook. Er was wat moed voor nodig, maar het geluk staat niet altijd aan de kant van de moedigen. Verschillende momenten waarin mensen gestopt werden veranderden in arrestaties: twee vrouwelijk kameraden en vier mannelijke kameraden worden nu in de gevangenis vastgehouden na een lang verblijf in het politiestation van Brenner.

Eén van hen is onze kameraad, vriend en broeder Cristian ‘Sicho’ naar wie onze totale solidariteit en medeplichtigheid gaat, die zaterdag al begon met een spontane betoging in de straten van Monza zodra het nieuws van de arrestatie zich verspreidde.

Zondag verschenen er verscheidene spandoeken aan het Masnada stadium en tijdens een concert in de hardcore scene waar Sicho deel van is. In Bolzana droegen groeten aan de gevangenen buiten de bak onze warmte binnen de muren en toonden ze de gearresteerde kameraden dat ze nooit alleen gelaten zullen worden.

Vandaag (27 mei) zal er een hoorzitting plaatsvinden in het gerechtshof van Bolzano om te beslissen over verdere detentie, en er is een oproep om daar vanaf 9u ’s morgens te betogen.

De solidariteit komt nu pas op gang, we zijn niet kort van adem.

SICHO, SABRINA, MIRIAM, NEMO, STEFANO, LUCA NU VRIJ!
VERNIETIG ALLE GRENZEN!
TOT DE GEVANGENISSEN ENKEL RUÏNES ZIJN!

Foa Boccaccio 003
CordaTesa
Tarantula

Vertaald uit het Engels. Oorspronkelijk tekst: https://325.nostate.net/2016/05/27/solidarity-and-complicity-with-the-comrades-arrested-in-brenner-italy/#more-19899

Fria Kungsan 15 Interview

Posted on by

Dertien antifascisten werden in Stockholm, Zweden, veroordeeld tot gevangenisstraffen na rellen gelinkt aan een protest tegen een Zweedse nazipartij tijdens de verkiezingen van 2014. Meer informatie en een oproep tot solidariteit kan je hier vinden. Brighton ABC heeft samen met Fria Kungsan 15 enkele vragen gesteld aan de eerste gevangene die na drie maanden gevangenisstraf is vrijgelaten.

English (original) version : Brighton ABC – Fria Kungsan 15 interview

Wat voor steun heb je gekregen tijdens je gevangenisstraf?
Bovenal geschreven steun. Er ging amper een dag voorbij zonder brieven en steun van vrienden en kameraden, wat een beetje een rariteit is in de gevangenis. Mensen buiten hebben zich ook verantwoordelijk gesteld voor mijn naasten en hebben hen bijgestaan tijdens mijn gevangenisstraf, aangezien naaste familie het meestal moeilijker heeft met de gevangenisstraf dan de persoon die effectief in de cel zit. En als socialistische gevangene kreeg ik ook Samsara (een nieuwsbrief voor gevangenen van Fanggruppen) toegestuurd van de gevangenensteungroep in Stockholm.

Wat was voor jou persoonlijk het effect van alle steun die je gekregen hebt?
Ik trilde van blijdschap door alle steun en brieven die ik kreeg, veel van voor mij totaal onbekende mensen. Alle brieven trokken na een tijd de aandacht van mijn medegevangenen, waarna een van hen zelfs zei “ik was beter een anti-fascist geweest”, doelende op de hoeveelheid brieven die ik kreeg. Dat was hartverwarmend.

Is er iets waaraan je denkt dat mensen buiten nog hadden kunnen doen, dat je gevangenisstraf makkelijker had kunnen maken?
Persoonlijk, nee, niet voor mij. Mijn gevangenisstraf was relatief kort, drie van de vier maanden, dus er was eigenlijk niet veel andere steun nodig. Voor mensen die langere gevangenisstraffen uitzitten is economische en emotionele steun voor hun familie de prioriteit, aangezien ze dat zelf niet kunnen doen op een manier dat ze er voor hun familie zijn vanuit hun cel. En dan is er het financiële aspect van de reiskosten van bezoekers etc. Buiten dat vond ik het bemoedigend om te weten dat de anti-fascistische strijd verder ging in mijn afwezigheid.

Kan je een standaard dag voor jou in de gevangenis beschrijven?
Je wordt wakker gemaakt om zeven uur ‘s ochtend, waarna ze de deur van de cellen openen. In het Zweedse gevangenissysteem vinden verplichte activiteiten plaats tussen acht en elf uur. Je kan dan kiezen om te werken in een productie-eenheid in een van de werkplaatsen, te poetsen of te studeren. Daarop volgend kregen we een uur vrije tijd op de binnenplaats tot 12 uur, gevolgd door een lunchpauze. Daarna was het weer tijd voor verplichte activiteiten tot 16u20, waarna we een vier-uurtje kregen. Dan had je tot 18u45 om te sporten in de gym, bordspellen te spelen of om gewoon tegen elkaar te lullen, waarna we weer in onze cellen opgesloten werden. Dan nam ik eerst ongeveer een uur de tijd om op brieven te antwoorden alvorens naar bed te gaan tussen 21 en 22u.

Wat was het moeilijkste aan opeens in de gevangenis te zitten?
Wat ik het moeilijkste vond, naast het slachtoffer zijn van de bureaucratie en intellectualistische waanzin van de penitentiaire inrichting, was om te beseffen dat gewapende fascistische groepen en georganiseerde nazi’s op onze straten lopen zonder de mogelijkheid om dat te verhelpen. Het was verschrikkelijk om opgesloten te ziten en te beseffen dat de bruinhemden een poging deden om een houvast te krijgen in mijn stad, zonder de mogelijkheid om zij aan zij met mijn kameraden te staan en terug te vechten. Maar het heeft mij nog vastberadener gemaakt om tegen hen te vechten van zodra ik terug op vrije voeten ben.

Zijn er significante verschillen tussen het Zweedse gevangenissysteem en, laat ons zeggen, het gevangenissysteem in Groot-Brittanië?
Ik moet jammer genoeg bekennen dat mijn kennis over het Britse gevangenissysteem niet zo groot is, maar ik zou vermoeden dat het over het algemeen gelijkaardig is, een bureaucratisch systeem dat bestaat om alle hoop of strijdlust die een gevangene kan hebben te vernietigen, in stand gehouden door semi-fascistische cipiers aan de basis.

Heb je het idee dat je een andere behandeling hebt gekregen van de cipiers dan andere gevangenen?
Wel, enkele keren ben ik opgeroepen voor “gesprekken” (lees : verhoren) over mijn politieke standpunten. Ik had het gevoel dat ze bang waren dat ik problemen ging veroorzaken daar, en natuurlijk gingen er problemen zijn als er ineens een nazi in dezelfde vleugel van de gevangenis als ik terecht zou komen. Ik moet je vertellen dat fascisten verre van populair zijn in de gevangenis.

Waren er organisaties in de gevangenis waar je zat die focussen op de rechten van gevangenen?
In Zweden zijn er raden van gevangenen in zo goed als elke gevangenis, of er zou de mogelijkheid moeten zijn om er een op te richten als die nog niet bestaat. Het is een raad die geleid wordt door en voor gevangenen, die handelen in het belang van alle gevangenen en hun rechten. Het varieert hoe effectief deze raden zijn, aangezien de gevangenissen doen wat ze kunnen om de raden te verdelen, tegen te gaan of te breken.

Het lijkt alsof de laatste jaren de repressie tegen antifascisten in Zweden is toegenomen, waarom denk jij dat dat zo is?

Ik denk dat er verschillende redenen zijn. Eén ervan kan een consequentie zijn van verschillende rapporten, uitgaande van de Zweedse overheid, over wat voor een bedreiging “extremistische” groepen vormen voor de democratie, waarbij ze de rol van anti-fascistische, islamistische en fascistische groepen hebben onderzocht. En dan hebben we onze MI5 (de Zweedse staatsveiligheid) die al verschillende keren geclaimd hebben dat georganiseerde linkse groepen een grotere bedreiging vormen voor onze nationale veiligheid dan georganiseerde fascisten, wat absurd is aangezien er meer dan 25 moorden gelinkt kunnen worden aan fascistische groepen over de laatste twintig jaar. Het aantal voor de autonome beweging is nul, dus kan het niet anders bekeken worden als de inname van een politiek standpunt van de Zweedse politie. Dit kan bijgedragen hebben aan het feit dat ze ons proberen te pakken om hun punt te bewijzen. Het is een cirkelredenering, waar hun aanvallen worden gezien als een rechtvaardiging voor verdere acties tegen ons. Het feit waarvoor ik veroordeeld ben bewijst het; er zijn ontzettend veel werkuren en andere middelen gebruikt om georganiseerde antifascisten te vervolgen die in Kungsan aanwezig waren, die niet actief deelnamen maar er gewoon waren, terwijl er niet wordt omgekeken naar andere mensen die deelnamen aan de rellen maar niet tot een georganiseerde groep behoren.

Wat voor steun is er nodig voor de overige twaalf?
Het meest dringende is momenteel de financiële kant, om genoeg geld in te zamelen om de boetes en andere kosten te betalen. We zijn er al in geslaagd om een serieus deel van het geld in te zamelen, maar er is nog meer nodig en ondertussen is het een race tegen de klok aan het worden. Ik moedig iedereen die in een situatie zit dat hij/zij financieel kan bijdragen aan om te doneren, of indien dat niet mogelijk is, om de Fria Kungsan 15 campagne te delen op sociale media of via andere netwerken. En natuurlijk hebben de anderen ook steun nodig via brieven, geld en solidariteit terwijl ze in de gevangenis zitten. Een brief betekent heel erg veel daar, het toont iedereen, inclusief andere gevangenen en de gevangenis zélf, dat we zorg dragen voor elkaar.

[Interview afgenomen via e-mail door ABC Brighton, 23-26 april 2016, vrij vertaald door ABC Gent]

Fria Kungsan 15 website.

Om te doneren aan Fria Kungsan 15 :

IBAN: SE0680000832799438650120
Bic: SWEDSE

(NB: geef bij een overschrijving de mededeling: “kungsan15”)

Staats- en bedrijfsmoordenaars bestrijden begint met zeggen dat het nodig is

Posted on by

De Anarchistische Muurkrant, geplakt in een aantal wijken in Den Haag waar de bevolking het meest last heeft van staatsrepressie, mag niet gezien worden. Het zou de door institutioneel racisme geplaagde bevolking wel eens op het idee kunnen brengen om het niet meer te pikken. En dus is er iemand opgepakt en beschuldigd van ‘opruiing’ en ‘aanzetten tot geweld’.

De Anarchistische Muurkrant, geplakt in een aantal wijken in Den Haag waar de bevolking het meest last heeft van staatsrepressie, mag niet gezien worden. Het zou de door institutioneel racisme geplaagde bevolking wel eens op het idee kunnen brengen om het niet meer te pikken. En dus is er iemand opgepakt en beschuldigd van ‘opruiing’ en ‘aanzetten tot geweld’.

Een paar weken geleden: de poster ‘De Vries en Verburg – uw duurzame partner in deportaties’, mag ook niet gezien worden. Het bedrijf heeft liever niet dat bekend wordt dat zij een gezinsgevangenis voor vluchtelingen bouw(d)en op Kamp Zeist. En dus zijn er twee mensen opgepakt en gedagvaard wegens ‘smaadschrift’.

In het eerste geval is dus de aanklacht ‘opruiing en aanzetten tot geweld’. In het tweede geval het lichtere ‘smaadschrift’. Overeenkomst is dat de staat haar waakhonden erop uit stuurt om meningen die hen niet aanstaan ongehoord en ongezien te maken. Nieuw is het niet. Menigeen heeft al ervaren wat het is om vanwege het verkondigen van een mening het doelwit van staatsrepressie te zijn. Het anti-autoritaire en anarchistische gedachtengoed zit de staat dwars en zo hoort het ook. Als dat niet zo was, deden we iets niet goed. Dan waren we ingekapseld of geïntimideerd. Dan hadden we onze ideeën verloochend, ingeruild voor privileges en voorrechten. Ja, het is de bedoeling dat de staat de hete adem van verzet voelt. Het is de bedoeling dat waarheden aan het licht komen. Het is de bedoeling dat de roep om opstand mensen motiveert. Wat mij betreft wel. En daarom deel ik de Anarchistische Muurkrant bij dit artikel.

Want verzet begint met gedachten en woorden. Het begint met: dit gebeurt en wordt systematisch onder tafel geschoven en laten we hier iets aan doen. Het begint met iemand of een groep mensen die dat uitspreekt. Laten we de stilte doorbreken. Laten we de straat op gaan. Laten we terugslaan indien nodig. Het begint met: we laten ons niet registreren, fotograferen, controleren. We laten ons niets verbieden, ons achtervolgen en lastig vallen. Het begint met: En dat laten we niet alleen ons niet gebeuren, maar ook een ander, die daar nog veel meer last van heeft dan wij, niet. Het begint met de stelling: vrijheid is pas vrijheid als iedereen vrij is. Het begint met: solidariteit. En dat zijn gevaarlijke woorden voor de staat.

Solidariteit met de onderdrukten! Solidariteit met de gevangenen van de staat! Solidariteit met migranten! We hebben genoeg staatsmoorden gezien. Staatsmoorden door de waakhonden die jachthonden worden en er op los slaan, schieten en wurgen. Men noemt hen: politie, marechaussee. Staatsmoorden door de schrijftafelmoordenaars achter hun bureaus, die van de ambtenaren van IND en DT&V, van burgermeesters, van ministers en staatssecretarissen en minister-presidenten en alle andere politici die alleen maar op electoraal gewin uit zijn en daarvoor mensen vertrappen die al vertrapt zijn.

We hebben genoeg gezien van de profiteurs van al dat staatsgeweld, van hen die winst maken door uit te voeren en voor te bereiden, van bewakingsbedrijven en bouwbedrijven, architecten en financiers, deurwaarders en incassobureaus: zij die zich verschuilen achter beleid en achter geld dat verdiend moet worden aan gevangenissen en deportaties, aan huisuitzettingen en belastingschulden. Genoeg!

De lijst met slachtoffers is eindeloos en zelfs dan nog niet volledig omdat niet alle slachtoffers zichtbaar zijn. Denk aan de wanhopige zelfmoorden en sterfgevallen op straat, in gevangenissen en detentiecentra en het lot van gedeporteerden. Denk aan al die mensen onderweg naar een veilig leven in Europa die verdrinken of worden doodgeschoten door grenswachten. Onzichtbaar buiten en binnen de grenzen. De staat wil controle en dat mag levens kosten. De opstand in de Schilderswijk begon met de verwurging van Mitch Henriquez, maar voor hem gingen Rishi Chandrikasing en vele anderen. Voor hen en na hen werden arrestanten zwaar mishandeld. Denk aan Mustafa Sealiti die er een hernia aan heeft overgehouden. Afgelopen week bleek uit door Buro Jansen & Janssen opgevraagde documenten dat een onderzoek naar het racistische politieoptreden in de Haagse Schilderswijk direct door de politie is beïnvloed om te voorkomen dat de conclusie de waarheid aan het licht zou brengen. Namelijk deze waarheid: De Haagse politie is racistisch. Het is niet de enige waarheid die verborgen wordt gehouden. Wie weet wat er gebeurt met al die vluchtelingen en hun kinderen nadat ze door de Neederlandse staat, door de EU, door Turkije namens de EU, over de grens zijn gezet? Er is niemand die dat bijhoudt.

Opstand tegen de staat en verzet tegen die politie is terecht en noodzakelijk. Hoe lang kunnen mensen nog verdragen dat ze niet ongestoord over straat kunnen? Dat ze moeten vrezen voor arrestaties en invallen en zelfs voor hun leven? Als de staat spreekt over oproepen tot geweld, moet die staat zichzelf als eerste opheffen want de wetboeken doen niets anders dan oproepen tot geweld. Staatsgeweld in handen gegeven van ambtenaren in kantoren die beslissingen over het lot van mensen mogen nemen. Staatsgeweld in handen gegeven van de uniformdragers op straat die zijn uitgerust met een groot scala aan wapens om die beslissingen uit te voeren. Allen zijn zij uit hoofde van hun functie verheven boven elke verdenking van machtsmisbruik omdat macht hebben per definitie machtsmisbruik is. Vervolgd zullen zij nooit worden voor mishandeling, bedreiging, doodslag of moord, behalve om hen vrij te kunnen spreken en zo de schuld bij hun slachtoffers te leggen. Nimmer zijn zij aansprakelijk of verantwoordelijk te houden.

Ik begon met te zeggen: Staats- en bedrijfsmoordenaars bestrijden begint met zeggen dat het nodig is. De Anarchistische Muurkrant wordt nu gezien als opruiing. En hierna? Het wetsartikel 131 (opruiing) is vanouds in gebruik om revolutie te voorkomen en de kop in te drukken, net zoals het wetsartikel 261 (smaad) bedoeld is om de waarheid geweld aan te doen, en artikelen die belediging (bijvoorbeeld van ‘Het Koningshuis’ of een ‘Bevriend Staatshoofd’ of een smeris) strafbaar stellen bedoeld zijn om gehoorzaamheid af te dwingen want gezagsdragers, daar hoor je voor te buigen.

Verzet tegen al deze uitingsverboden wordt met de dag noodzakelijker. We horen een hoop boegeroep over het inperken van de pers- en uitingsvrijheid in andere landen, en zelfs dat is selectief, maar Neederland loopt voorop wanneer meningen niet de staatsideologie van bij wetten en regels vastgelegd racisme, nationalisme, apartheid en vluchtelingenhaat onderschrijven. De beste manier om onze spreek- en demonstratieruimte terug te eisen, is door deze letterlijk te nemen. Dit kunnen we doen door bijvoorbeeld de Anarchistische Muurkrant die nu verboden is te verspreiden, via het web en op straat. Laat de repressie de boemerang zijn die keihard terugkomt in het lelijke smoelwerk van de staat. Laat elke poging tot censuur meer mensen doen opstaan om tot opstand op te roepen en eraan deel te nemen. Opstand, waar dan ook en wanneer dan ook. Wij mogen-, nee-, wij moeten ons beschermen tegen de staatsterreur, en de aanval is de beste verdediging.

Het initiatief aan de onderdrukten, de straten het terrein dat wij beter kennen dan de ambtenaren die er de camera’s hebben opgehangen. Opstand! Want er is één ding erger dan onderdrukking, en dat is toestaan dat je je laat onderdrukken.

Joke Kaviaar 29 april 2016