Category Archives: Nieuws

Antifa café in Utrecht!

Posted on by

Op 3 juli organiseert Antifa Utrecht i.v.m. de international dagen van solidariteit met anarchistische & antifascistische gevangenen in Rusland het eerste Antifa Café in Utrecht van 2016! Aangezien er al lange tijd geen Antifa Café is geweest in Utrecht willen we daar verandering in te brengen. We zijn van plan om na de zomer meer Antifa Café’s te organiseren!

Vanaf 16:00 ben je welkom in het ACU (Voorstraat 71, Utrecht) om daar deel te nemen aan:
– De workshop “Opkomst extreemrechts” De opkomst van extreem rechts in Europa en Nederland is zorgwekkend. Hoe kunnen we de opkomst van deze groepen beter begrijpen?
– Een vertoning van de documentaire “Neonazis in Russland: Angriff der
Schlägertrupps” engels ondertiteld.

Natuurlijk is er ook tijd voor koffie & thee en vegan snacks! Voor meer updates: houd het Facebook-event in de gaten. [https://www.facebook.com/events/1040693479313364]

Tot 3 juli om 16:00 @ ACU!
Antifa Utrecht

ENGLISH

International days of solidarity with anarchist and antifascist prisoners in Russia

On July 3rd Antifa Utrecht organizes the first 2016 Antifa Café in Utrecht! Since there hasn’t been an Antifa Café in Utrecht for quite a while, we want to change that. We aim to continue organizing Antifa Cafés after the summer!

You’re welcome from 16:00 onwards in ACU (Voorstraat 71, Utrecht) to join:
– The workshop “The rise of extreme-right” The rise of extreme right in Europe and the Netherlands is alarming. How can we understand the rising of these groups better?
– A screening of the documentary “Neonazis in Russland: Angriff der Schlägertrupps” englisch substiteld.

Of course there will be coffee & tea and vegan snacks! For more updates: check our Facebook event.
[https://www.facebook.com/events/1040693479313364]

See you on July 3rd at 4PM @ ACU!
Antifa Utrecht

Represailles tegen de kameraad die gevangen zit in Madrid op verdenking van een bankoverval

Posted on by

Sinds een paar dagen is de anarchistische gevangene die vastzit in Soto del Real sinds 13 april het mikpunt van verschillende straffen door de gevangenisdirectie. Onder het mom van “veiligheidsmaatregelen” is het haar niet alleen niet toegestaan om vis-a-vis communicatie met haar partner te hebben op de dag van haar bruiloft, maar is het haar ook verboden om telefonisch contact te hebben met haar partner en eén andere persoon. Verder heeft de assistent-directeur van de gevangenis haar verscheidene soorten disciplinaire maatregelen opgelegd wegens – volgens hem – “oproepen tot muiterij” onder de andere gevangenen op de isolatie-afdeling, en nog een maatregel als straf voor het ‘s nachts praten met andere gevangenen.

We begrijpen dat al deze straffen represailles zijn voor de strijdbare houding van de kameraad en haar solidariteit; ondanks de afstand en isolatie is ze vastberaden gebleven in het deelnemen aan de strijd op straat, door het sturen van een bericht waarin ze haar steun betuigt met de Banc Expropriat in Gràcia, en een brief waarin ze haar overtuigingen en politieke praktijken van strijd tegen de Staat en het kapitalistische systeem opnieuw heeft bevestigd.

Vanuit het perspectief van wij die buiten zijn, kunnen al deze pogingen om haar het zwijgen op te leggen en te isoleren alleen maar beantwoord worden door middel van een vermenigvuldiging van de uitingen van solidariteit en pogingen om haar woorden, waarvoor ze haar nog meer willen straffen, wijd te verspreiden. Laten we ook niet vergeten dat de deadline van haar opsluiting in Soto del Real binnenkort zal eindigen; het wordt verwacht dat ze op 30 juni uitgeleverd zal worden aan Duitsland.

Laten we niet toestaan dat ze de stem van opgesloten vechters tot zwijgen brengen!
Laten we de cirkel breken waarin ze proberen onze kameraden te isoleren!
Zegt het voort! Ga de straat op! Neem deel aan de call-outs! Doe iets!

[1-10 juli] Internationale dagen van solidariteit met anarchistische & antifascistische gevangenen uit Rusland

Posted on by

Toen grote burgerprotesten in Rusland neergeslagen werden in 2011-’12, is de politiestaat van Poetin meteen begonnen met openlijke repressie tegen sociale en politieke activisten, inclusief anarchisten en antifascisten. Veel activisten zijn de laatste vijf jaar veroordeeld tot gevangenisstraffen.

Anarchist Black Cross Moskou roept kameraden in de hele wereld op om solidariteit te tonen met Russische anarchisten en antifascisten, gevangenen van de politiestaat van Poetin, en om zo breed mogelijk informatie te verspreiden over de internationale solidariteitscampagne, bv. door een evenement te organiseren in je eigen stad.

Het zou een info-avond kunnen zijn waar brieven kunnen geschreven worden, een filmavond, een benefiet, een protestactie aan de Russische ambassade, een solidariteitsactie, … Enkel jouw fantasie is jouw grens.

Facebook event: www.facebook.com/events/1774132002816021/

Vkontakte event: http://vk.com/abc_solidarity_days

Bijgevoegd zijn beschrijvingen van de repressie die enkele Russische anarchisten en anarchisten moesten ondergaan. De beschrijvingen zijn in het Engels, indien iemand meer info wil in het Nederlands, contacteer ons gerust op abcgent[at]riseup[dot]net.

Zoals altijd zijn donaties meer dan welkom om onze Russische kameraden te steunen die momenteel in werkkampen of isolatie zitten. Anarchist Black Cross Moskou vraagt iedereen die het kan om solidariteit te tonen, en als het gaat wat geld te doneren op hun bankrekening. Als er vragen zijn hoe je best geld overschrijft kan je dit vragen via avtonom46[at]gmail.com of abc-msk[at]riseup.net.

Paypal-account : avtonom46[at]gmail.com of abc-msk[at]riseup.net

—————————————————————————————————–

Dmitry Buchenkov

A well-known antifascist and anarchist Dmitry Buchenkov, PhD in political science, was arrested in Moscow in December 2015. He is suspected of participating in the riots of May 6, 2012. More than 400 persons were arrested as a result of a mass protest action against Putin’s politics that took place on May 6, 2012 in Moscow. Dmitry was not in Moscow on that day, he was in Nizhny Novgorod, more than 300 km away from Moscow.

Dmitry is a long-time participant of the antifascist and anarchist movements and he has done a lot for their development. Dmitry’s comrades and friends believe that the arrest is related to his political militancy and his active position regarding the developments taking place in the country.

Dmitry Buchenkov, 36, lecturer of history and political science, PhD in political science, associate professor, worked as Deputy Chairman of the Medicine History and Socio-Humanitarian Science Department in the Russian National Research Medical University named after N.I.Pirogov in Moscow. Prior to 2008 he worked as an associate professor of the Philosophy Department in the Volga State Pedagogy University (Nizhny Novgorod) for five years. He was fired for his political activism. Dmitry moved to Moscow after he had had to quit the Volga University.

In Moscow Dmitry joined the local cell of the Autonomous Action, whose member he had already been since 2002. This is how he describes the ideology he shares in a book entitled ‘Anarchists in the late XX century in Russia’ published in 2009: “Basic worldview values of anarchism (self-management, self-organisation, anticapitalism) are still relevant today”. In 2013 Dmitry quit the Autonomous Action organization, but he did not give up his political activism.

He authored several books on history and modern condition of anarchism in Russia. He is an activist of the antifascist and anarchist movements.

Dmitry actively participated in organising efforts and life of the antifascist and anarchist movements in Moscow. He organised many street antifascist protest actions, different cultural events. He took part in the establishment of an antifascist centre called ‘V project’, where antifascists and anarchists held their gigs, meetings, and prepared their actions. Police and FSB more than once threatened to attack Dmitry physically for his political activities and struggles. In 2015 unknown persons, probably police or FSB agents, severely beat Dmitry up, so that he got brain concussion, was all covered in blood and couldn’t even remember how the assault occurred.

Dmitry Buchenkov planned to organise an all-Russian antifascist and anarchist forum “Self-management and Libertarian Communism” in early 2016. But the authoritarian Putinist regime police arrested him.

Dmitry Buchenkov solidarity groups:

www.facebook.com/freebuchenkov/


https://vk.com/freebuchenkov

Address: 125130, Moscow, 20 Vyborgskaya Str., SIZO “Vodnik”, Dmitry E. Buchenkov, (date of birth: August 22, 1978)

Alexei Gaskarov

A well-known antifascist and anarchist. An organiser and participant of many anarchist and left-wing conferences. He was arrested on August 3, 2010 on the Khmiki case after an administrative building in Khimki had been assaulted on July 28 2010. An environmental protest action took place in Khimki against deforestation of big chunks of a reserve forest in order to build a toll road. On October 15, 2010, the court decision on the arrest was recalled. On June 24, 2011, he was legally acquitted by the Khimki municipal court.

He was strongly beaten by police on May 6, 2012, at Bolotnaya square during a political opposition protest, so he filed a petition on riot police power abuses involving violence and riot control weapons.

On April 28, 2013, he was apprehended and the following day arrested on accusation of leading a group of persons who actively participated in mass riots that supposedly took place at Bolotnaya square and of violence against a policeman. Later the accusation included two policemen supposedly attacked by Gaskarov: according to investigation data, Gaskarov grabbed a shoulder of an interior troops soldier and then he grabbed a leg of Igor Ibatulin, a riot police officer. The final version of the charge is also saying that he participated in mass riots at Bolotnaya square. On August 18, 2014, the court sentenced Gaskarov to three and a half years in a general regime penal colony.

Many political activists relate Gaskarov’s imprisonment to a direct revenge from political police called the Centre for Combating Extremism for his long-time political activism. Gaskarov support website: gaskarov.info

Addresses for letters: Gaskarov — 301654, Russia, Tula Oblast, Novomoskovsk, 27 Centralnaya Str., IK-6 UFSIN, detachment 5, Alexei V. Gaskarov, (Date of birth: June 18, 1985)

Alexei Sutuga

A well-known antifascist and anarchist from Autonomous Action. Charged with hooliganism for supposedly beating up nationalists in a brawl. Sentenced to three years and one month of colony.

Sutuga was apprehended in April 2014 in Moscow by political police from the Centre for Combating Extremism after an antifa gig. During interrogation he was asked about his trip to Maidan (Ukrainian protests in Kyiv in 2014). Alexei was accused of participation in a brawl on January 2, 2014, in ‘Sbarro’ bar, where he kicked and beat several persons with a chair and a selfmade hammer.

Sutuga himself said he tried to stop other people fighting — the brawl was between Neo-Nazis and some other youths. On October 1 Sutuga was sentenced to three years and one month of colony. On December 17 the appeal court left the sentence unchanged.

On March 17, 2015, while in Irkutsk remand prison, from where he had to be transferred to a colony, Sutuga went on a dry hunger strike because he had been pressurised in the remand prison: he was offered to stay there instead of the colony, and when Sutuga had refused, they got hold of his letters and books. When the news on his hunger strike leaked outside the remand prison, he was transferred to the colony. The he stopped his hunger strike. In the colony Sutuga was subjected to a solitary confinement cell. He is constantly pressurised by the prison administration.

Address for letters: 665809 Irkutsk Oblast, Angarsk, First Industrial Cluster, quarter 47, building 6, IK No.2, Alexei V. Sutuga, born in 1986 (you can send him only 1st class registered mail) or you can write via Rosuznik website

Ilya Romanov

On August 6, 2015, a visiting board of the Moscow district military court passed a sentence upon Ilya Romanov, anarchist from Nizhny Novgorod – 10 years of high-security prison. The court ignored all arguments brought forward by defence. Afterwards the term was changed to 9 years of high-security prison.

Romanov was injured by a self-made firecracker’s explosion in October 2013, but they re-qualified him from an unfortunate experimenter to a “terrorist”. Apart from that firecracker an “interview” that he had given in December 2012 in a suburb of Donetsk was used in his case. Both “crimes” were incomplete: Ilya Romanov is accused of trying to menace local population and authorities of Nizhny Novgorod in order to save Kulibinsky park from tree-felling, but he didn’t manage because the device exploded during a test. He also supposedly tried to propagate terrorism through Ukrainian media, namely Radio RKAS – Libertaire, but he didn’t manage to accomplish it either. It appears that it is not a radio station, rather an internet blog. The interview itself is just a Dictaphone record made at a party following his release from prison.

Romanov, whose family consists of retired parents and a teenage daughter is the poorest of all inmates. His family hardly manages to bring him parcels now and then, while Romanov also has to pay for a lawyer working on two supervisory complaints.

431130, Republic of Mordovia, Zubovo-Polyansky region, Lepley, FKU IK-22, Ilya E. Romanov. (Birthday: July 3, 1967)

Alexander Kolchenko

On August 25, 2015, the military court in Rostov-upon-Don passed a cruel sentence against Ukrainian film director Oleg Sentsov and Crimean antifascist Alexander Kolchenko. The investigation authorities called them “terrorists” — allegedly Sentzov guided by the Right Sector from Kyiv (banned in Russia) founded a “terrorist group” in Simpheropol that sought to bring Crimea back to Ukraine.

Kolchenko supposedly made part of the group. The “terrorists” set fire on the office doors of Crimean Russian Community and a window in the local office of the United Russia (the ruling party in Russia). During the court, Gennady Afanasiyev — one of key witnesses upon whose words the accusation was built — said that his testimony was either given under torture or simply invented. Afanasyev got 7 years in prison on the “Crimean terrorists” case. Oleg Sentzov was sentenced to 20 years and Alexander Kolchenko to 10 years in prison for burning a door and a window.

Address for letters: 456612, Chelyabinsk Oblast, Kopeisk, 20 Kemerovskaya Str., IK-6, detachment 4, Alexander A. Kolchenko, born in 1989.

Oproep tot solidariteit met Martin Ignačák

Posted on by

Het Anarchist Black Cross Tsjechië en het Antifenix Collective roepen op tot acties in internationale solidariteit met de repressie tegen anarchisten in Tsjechië. De repressie heeft het label Operatie Fenix gekregen van de staat – waarbij 8 mensen beschuldigd of vervolgd worden, waarvan sommige een levenslange gevangenisstraf boven het hoofd hangt, en waarbij vele andere activisten lastiggevallen en ondervraagd worden door de politie, waarbij er verscheidene huiszoekingen zijn uitgevoerd en waarbij er heel wat zaken in beslag zijn genomen.

De oproep tot solidariteit is om iedereen te steunen die vervolgd wordt of enigszins geraakt wordt door de repressie, maar in het bijzonder om Martin Ignacak te steunen, een anarchist die in de val werd gelokt en beschuldigd wordt van het voorbereiden van een terroristische aanval, een plan van twee infiltranten. Martin zit momenteel al bijna veertien maanden in de cel in verschrikkelijke omstandigheden, en als antwoord is hij in hongerstaking gegaan. Vooral op plaatsen waar je Tsjechische ambassades of consultaten hebt kan je tonen dat grenzen anarchistische solidariteit niet kunnen tegenhouden.

Martin zijn Engels is niet erg goed, maar toch zal hij meer dan blij zijn met post. Zijn adres :

Martin Ignačák 10.8.1986
V.V. Praha – Pankrác
P.O.BOX – 5
Praha 4
140 57
Czech Republic.

Rechtszaak Anarchistische Muurkrant: Vrijspraak

Posted on by

Vanochtend diende de rechtszaak tegen degene die werd verdacht van het plakken van de Anarchistische Muurkrant en daar mee verdacht werd van opruiing tegen het gezag. De officier va justitie eiste acht weken gevangenisstraf maar de rechter sprak hem vrij.

Op zondag 24 april werd er in Den Haag iemand gearresteerd op verdenking van het plakken van de Anarchistische Muurkrant. Hem werd opruiing tegen het gezag, het aanzetten tot geweld en het plakken van posters ten laste gelegd. Al voor de rechtszaak liet het OM het aanzetten tot geweld vallen en bleef er opruiing over.

De officier van justitie eiste vandaag ter zitting acht weken gevangenisstraf waar van vier voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar. De rechter ging echter niet mee in deze eis en was van mening dat de teksten op de poster niet als opruiend kunnen worden geclassificeerd.

Eind april hebben anarchisten honderden Muurkranten verspreid in o.a. de Haagse wijken Transvaal en de Schilderswijk. Het eerste nummer van de Muurkrant gaat over de opstand vorig jaar in de Haagse Schilderswijk. Hier kwamen duizenden mensen dagen lang in opstand tegen de politie en de staat na de moord op Mitch Henriquez, die door agenten dood werd gewurgd. Henriquez was het zoveelste slachtoffer van geweld door het racistische politiekorps van Den Haag. Het korps dat samen met het OM nog maanden lang jacht heeft gemaakt op de opstandelingen van afgelopen zomer.

Wij roepen iedereen op de Muurkrant te verspreiden. De muurkrant kan je hier downloaden: https://autonomendenhaag.wordpress.com/downloads/

Weg met de politie en de staat! Leven de anarchie!

Brief van de kameraad die op 13 april gearresteerd werd

Posted on by

Een paar dagen geleden, toen we al uitgingen van de deportatie van de kameraad die op 13 april gearresteerd werd, kregen we te horen dat de Spaanse Audiencia Nacional besloten had de uitlevering aan de Duitse Staat met een maand te verlengen. Dit was een reactie op een eis gesteld door onze verdediging, gebaseerd op het trouwproces dat gaande was voordat de kameraad werd opgepakt.

Precies op het moment dat we het juridische besluit te horen kregen, was de kameraad overgeplaatst naar de vrouwengevangenis in Brieva (Ávila), waarvandaan we dachten dat ze voorbereid zou worden op haar vlucht naar Duitsland. Terwijl ze daar was lukte het haar onderstaande brief ons te laten bereiken, geaddresseerd aan de buitenwereld. Op het moment van schrijven zit de kameraad wederom in de Soto del Real gevangenis in Madrid, in isolatie en met gedeelde luchtplaats. Ze zal hier tot tenminste 30 juni blijven, the dag waarop de verlengde periode, toegezegd om haar huwelijk te kunnen realiseren, zal aflopen. Ondertussen roepen wij op onze solidariteit met haar op straat te blijven tonen, onze steun voor alle gevangen vechters te laten zien, en onze meest diepe minachting voor het systeem dat hen gegijzeld houdt om haar ellendige orde te beschermen.

Brief van de kameraad:

Kameraden, ik schrijf vanuit de Brieva gevangenis in Ávila, waar ze me net naartoe hebben gebracht na anderhalve maand in de Soto del Real gevangenis in Madrid, altijd in FIES en in het isolatie regime. Ik wilde dagen geleden al geschreven hebben, maar alle communicatie en informatie is bijzonder traag and beperkt, daarom heb ik het tot nu toe niet gedaan.

Ik waardeer alle uitingen en signalen van solidariteit en steun ontzettend. Ik heb ze zo sterk gevoeld dat ze dwars door de muren, de tralies en het hele systeem van controle en toezicht heen gingen. Hoe hard ze het ook proberen, ze zullen nooit in staat zijn onze wilskracht en onze keuze in opstand te komen, tegen deze wereld van complete miserie waarin ze ons dwingen te leven, tegen te houden of af te remmen.

Het zijn bij uitstek de moeilijkere omstandigheden die ons meer kracht en vastberadenheid geven om door te gaan met het slijpen van de vele fronten van strijd die we hebben, hier binnen net zoals daar buiten. De strijden voor de bevrijding van iedere vorm van onderdrukking and autoriteit zijn veelvoudig, net zoals de rechtvaardige en legitieme methodes en praktijken. Van de simpele weigering van autoriteit tot de aanval of de onteigening van een bank, om maar een paar voorbeelden te noemen… Wat altijd het belangrijkste is aan de acties is dat ze zichzelf kunnen verklaren en in zichzelf begrepen kunnen worden; door hun doelen, hun beslistheid en hun waarde.

Wanneer de verschillende strijden zich verbinden in een bredere context, vullen ze elkaar aan en maken ze elkaar sterker, en bovenal breken ze de scheiding tussen het dagelijkse en persoonlijke met het politieke, omdat alle beslissingen die we in onze persoonlijke levens maken uiteindelijk politiek worden, net zoals alle politieke besluiten die we nemen op een directe manier onze persoonlijke levens beïnvloeden. Alhoewel het duidelijk is dat we voorzichtig moeten zijn met iedere stap die we zetten om niet in de klauwen van de Staat en haar onderdanen te vallen, weten we dat strijd een prijs heeft, omdat de Staat en de media iedere keer antwoorden met meer repressie en een mediatieke jacht op iedereen die haar het hoofd biedt.

Voorlopig ben ik hier, maar waarschijnlijk zullen ze me binnenkort uitleveren aan Duitsland. Ik voel me sterk en levendig, klaar om deze situatie en wat er dan ook moge komen te trotseren. Boven alles trots op onze ideeën, onze waarden en onze anarchistische praktijken en het leven dat we nu kiezen en dat we iedere dag opnieuw kiezen…

Kracht en solidariteit voor iedereen en alle vechters, vervolgd en opgesloten!
De strijd gaat door, ze zullen ons nooit kunnen tegenhouden!

1 juni 2016
Centre Penintenciari Brieva (Avila, Spanje)

https://solidaritatrebel.noblogs.org

Gabriel Pombo da Silva is vrij!

Posted on by

Gabriel Pombo da Silva is eindelijk vrijgelaten uit de gevangenis. Ze willen hem over 45 dagen weer opsluiten, waardoor hij geen andere keus heeft dan ondergronds te gaan. In een brief (zie hieronder) uitte Gabriel zijn dankbaarheid en liefde aan allen die in de afgelopen 30 jaar bij hem stonden en maakte hij duidelijk dat hij de strijd tegen gevangenissen voort zal zetten.

Een strijd waarin hij nooit de libertaire kameraden die gevangen gehouden worden door de Spaanse staat (en de rest van de wereld) zal vergeten; in het bijzonder Mónica Caballero, Francisco Solar, Claudio Lavazza, en de compañera die werd gearresteerd op 13 april in Barcelona en nu wordt geconfronteerd met uitlevering aan Duitsland.

De anarchistische kameraad Gabriel Pombo da Silva heeft al meer dan 30 jaar in de gevangenis doorgebracht, waarvan een twintigtal in de Spaanse gevangenissen. Hij heeft daarenboven opgebokst tegen de waaier aan straffen en isolatieregimes waarover de staat beschikt om degenen die niet aan haar eisen toegeven te proberen breken. Gabriel maakt deel uit van degenen voor wie de opsluiting niet het einde van de revolte betekent, noch van de verlangens naar vrijheid. In de jaren 80 en 90 werd het Spaanse gevangenissysteem flink dooreengeschud door vele individuele en collectieve daden van verzet en aanval, van opstanden tot ontsnappingspogingen. Omwille van zijn deelname kreeg Gabriel, net zoals zovele anderen, het regime FIES [1] opgelegd, bedoeld om elke poging tot rebellie uit te roeien.

Maar een hevige strijd [2] antwoordde op de invoering van dit splinternieuwe straf- en controlesysteem. De strijd werd van binnenuit gevoerd door gevangenen die systematisch gefolterd en in extreme isolatie gehouden werden. Van buitenuit werd de strijd gesteund door vele initiatieven en solidariteitsacties. Zowel op nationaal als op internationaal vlak werd de kritiek in woord en daad van de gevangenismaatschappij ontwikkeld die we moeten vernietigen voordat die ons kapotmaakt. Dit gevecht heeft vele levens en gemoederen getekend en heeft aangetoond dat de poging om individuen te breken en komaf te maken met de revolte de macht duur te staan kan komen.

In oktober 2003 besliste Gabriel om niet terug te keren naar de gevangenis na een verlof. Op 28 juni 2004 wordt hij in de buurt van Aken (Duitsland) na een politiecontrole die slecht afliep en ondanks een vuurgevecht om niet in de handen van de politie te vallen, gearresteerd in gezelschap van zijn zus Begona en de kameraden Bart de Geeter en José Fernandez Delgado (die eveneens op de vlucht was voor de Spaanse gevangenis). Deze opsluitingen en het proces dat plaatsvond in Aken kregen internationale weerklank binnen de anarchistische beweging. Het was wederom de gelegenheid om de gevangenishel aan te klagen en de praktijken van solidariteit te verspreiden.

Eén van zijn manieren om uit deze vorm van isolatie te raken was om een briefwisseling te onderhouden met de kameraden. Hij bleef met zijn brieven en hongerstakingen meedoen aan verschillende solidariteitsinitiatieven en offensieven in de hele wereld: tegen de opsluiting en de autoriteit in al haar vormen. De continuïteit, het doorzettingsvermogen en de wil om het bestaande te subverteren is niet naar de smaak van de machtigen; verschillende staten willen hem, net zo als anderen, deze gevechten zowel binnen als buiten de muren doen betalen.

[1] Dit classificatiesysteem voerde een hele reeks speciale regimes in waaraan de gevangenen kunnen onderworpen worden naargelang hun profiel en hun conflictualiteit. De FIES-1 Control Directo – het zwaarste regime – was bedoeld voor de zwarte schapen van de gevangenisadministratie.

[2] In 1999 begon een strijd van tientallen gevangenen vanuit de bunkers met de volgende eisen: afschaffing van het FIES-regime en van de isolatie, vrijlating van alle gevangenen die ongeneeslijk ziek zijn, stopzetting van de verspreiding van de gevangenen en vrijlating van alle gevangenen die drie vierde van hun straf hebben uitgezeten.

————————————-

“Anarchism concerns the individual, not only with regards to collectivity but also with regards to itself’. Anarchism is not directed at the “citizen” but to people.” – Albert Libertad.

Dear comrades,

Finally, after endless games and chicanery by the prison institution and the ministry of the interior they were forced to obey their own laws, which they constantly break, here I am finally free, writing these first words of gratitude and love to all those who over these past 30 years have accompanied me and reaffirmed my own anarchist beliefs, putting into practice the basic values and principles of anarchism like mutual support and solidarity and have finally managed to pluck me from the clutches of the prison beast which I will continue fighting from the street without forgetting, obviously, the combat being waged outside.

I am certain that even in all of this I am very privileged to have had the support of comrades, because there are many who do not have this possibility. In the coming days we will send out statements in more specific terms about what concerns our movement and possible strategies that we must develop so that we can cure the revolutionary anarchism of our elders of all institutionalism and insubstantial chatter. I want to be clear that I will never forget our libertarian comrades imprisoned in the spanish state and around the world, particularly Mónica, Francisco, Claudio, and the latest comrade to be arrested who will soon be extradited to the german state, and many more unnamed.

There is still so much to do, I know, and it will certainly not remain undone due to lack of will, passion and commitment. In these moments I won’t refer to the pettiness implemented by the prison administration to try to impede my release because we will be documenting this with official papers that denote, clearly, how crude and cunning the justice administration in this country is.

I am free and apparently in 45 days they intend to imprison me again, they will unleash their hounds on me. Obviously, I will not go voluntarily or participate in any way in any kind of agreement or negotiated release with those disgusting people. Therefore I suppose that I have no choice but to continue, as always, fighting from the shadows, supporting those processes and anti-authoritarian projects that I consider it necessary to give life to with all the means I can reach from my imposed clandestinity.

It would be impossible to mention here all the people and organisations that have supported me throughout all these years, because they are too many. I only want them to know that they can count on me yesterday, today and forever for anarchism and social revolution.

Today, from a place outside the walls, huge greetings to all my sisters and brothers in latin america and southern europe, with the confidence that we will find ourselves on this journey and project of emancipation that is our lives in struggle.

Gabriel Pombo da Silva
10th June, 2016.

Oproep tot verbreiding van de solidariteit met de gevangen kameraad in Soto del Real in afwachting van uitlevering

Posted on by

Zoals vele van jullie al weten, zou de kameraad die op 13 april opgesloten werd vanwege een beschuldiging van deelname aan de onteigening van een bank in de Duitse stad Aken, in de komende dagen uitgeleverd kunnen worden. In de maand die voorbij is gegaan sinds haar opsluiting zat ze opgesloten onder isolatievoorwaarden in de Soto del Real gevangenis in Madrid, maar momenteel zijn er indicaties dat ze ieder moment aan de Duitse autoriteiten overhandigd zou kunnen worden.

Haar uitlevering aan Duitsland betekent dat ze (nog verder) verwijderd wordt van haar omgeving en de mensen die haar liefhebben, evenals dat ze gedwongen opgesloten gaat worden in een gevangenissysteem dat veel gebruik maakt van isolatie, en zo de communicatie van politieke gevangenen (nog) moeilijker maakt, zowel naar buiten toe als met andere gevangenen.

Daarom roepen we op tot mobilisatie en strijd, een oproep om deze samenwerkingsmanoeuvre tussen de Europese Staten tegen een strijdende kameraad niet voorbij te laten gaan zonder antwoord, die laat zien dat ze aanval tegen haar ook een aanval tegen ons allemaal is, tegen iedereen die vecht tegen het kapitalistische systeem en de ellende die ze oplegt met haar logica.

Vanuit Barcelona hebben we opgeroepen tot een manifestatie op de dag na de aankondiging van haar uitlevering, en jullie zouden ons heel vrolijk maken door OP TE ROEPEN VOOR JE EIGEN MOBILISATIES EN ACTIES VAN ELKE SOORT IN JULLIE EIGEN DORPEN EN STEDEN, op dezelfde dag als de manifestatie in Barcelona.

We willen haar in vrijheid, we willen haar dichtbij!
Vrijheid voor vechtende en vervolgde gevangenen!
Niet eén kameraad alleen in de handen van de Staten!

Opgesloten anarchist Martin Ignačák is in hongerstaking gegaan (Tsjechië)

Posted on by

Op vrijdag 27 mei 2016 ging anarchist Martin Ignačák, beschuldigd van terrorisme, in de voorhechtenisgevangenis van Pankrác in hongerstaking. Hij deed dit omdat het Stedelijk Gerecht van Praag op 29 april 2016 besloot hem zijn vrijlating te gunnen, maar de openbare aanklager ging tegen deze beslissing in beroep bij het Hooggerechtshof in Praag. Op vrijdag 27 mei 2016 besloot het Hooggerechtshof in Praag om de voorhechtenis te verlengen. Daardoor besloot de anarchist om te protesteren door in hongerstaking te gaan, en dus is hij gestopt met het innemen van voeding en vloeistoffen. Dit type hongerstaking bedreigt het leven van de hongerstaker na een week.

Gedurende het onderzoek van een jaar naar de voorbereiding van een vermeende terroristische aanval heeft de opgesloten anarchist alle legale opties uitgeput om een objectieve procedure van de respectieve organen actief in de criminele procedures te verkrijgen. Geen van zijn pogingen hadden enig effect. Daarom kiest hij nu voor deze radicale vorm van expressie, om aandacht te trekken voor zijn gemanipuleerde politiezaak. “Ik beschouw de aanpak van de rechercheurs en de politie als erg problematisch, het is een bedreiging voor de vrijheid van elke mens, een bedreiging voor de vrije meningsuiting, een bedreiging voor het activisme voor een betere wereld, en het gaat niet alleen anarchisten aan.”

Martin wordt vervolgd in de zogenaamde zaak Fénix van april 2015, waarin in totaal 5 mensen beschuldigd werden van de voorbereiding van en schuldig verzuim m.b.t. het informeren over een terroristische aanval op een militaire transporttrein. Martin is de enige die al de hele tijd in gevangenis wordt vastgehouden en door de interventie van de openbare aanklager is zijn detentie nu verlengd. Als reden voor de extensie van de voorhechtenis gaf de openbare aanklager een verklaring van een politieagent die de anarchistische beweging in 2014 infiltreerde. Op basis van zijn verklaring trok de openbare aanklager de conclusie dat Martin zou kunnen proberen ontsnappen naar Spanje. Een andere reden, volgens hem, is dat Martin “gelinkt is aan de zogenaamde Síť revolučních buněk (SRB)/Netwerk van Revolutionaire Cellen en bijgevolg ook aan vergelijkbare organisaties in het buitenland”. De politie sprak over de SRB toen ze aan Fénix begonnen en gaven informatie aan de media. “Alle connecties tussen de vijf aanvallen toegeschreven aan de SRB en alle gearresteerden en beklaagden zijn weerlegd. Zelfs de rechercheurs zelf hebben het uitgesloten,” zegt Martin.

Op dit moment is Martin de tweede langste gedetineerde gevangene in de voorhechtenisgevangenis van Pankrác. Reeds 13 maand leeft hij daar onder omstandigheden die zijn psychologische en fysieke staat negatief beïnvloeden. Men weigert hem bijvoorbeeld eten vrij van dierlijke producten te geven, wat betekent dat hij praktisch geen toegang tot warm eten heeft. Vrienden die hem zijn komen bezoeken zijn bij naam genoemd in de aanklacht. Politie van de departement bestrijding van georganiseerde misdaad zijn begonnen met het verzamelen van informatie over Martins zus, enkel omdat ze haar broer probeert te ondersteunen op elke manier die ze kan.

Voor Martin zou voorwaardelijke vrijlating betekenen dat hij na 13 lange maanden zijn vrienden, familie en de natuur weer zou kunnen zien, en dat hij niet meer onderworpen wordt aan emotionele en fysieke ontbering.

Update zondag 29 mei: Martin’s zus Pavla B. is haar broer in zijn protest bijgetreden en deze ochtend is ze zelf ook met een hongerstaking begonnen.

Voor meer informatie, ga naar antifenix.noblogs.org.

Tekst vertaald uit het Engels. Originele tekst: https://antifenix.noblogs.org/post/2016/05/29/imprisoned-anarchist-martin-ignacak-has-gone-on-hunger-strike/

Verslag van de rechtzaak van Igor (Tsjechië)

Posted on by

Het is iets meer dan een jaar geleden sinds de politieoperatie ‘Fenix’ bekend werd bij de bevolking van Tsjechië. Net iets meer dan een jaar sinds de eerste arrestaties plaatsvonden, waarvan Martin nog steeds in voorhechtenis zit als het gevolg van wat een zaak van uitlokking lijkt te zijn. Mensen worden nog steeds lastiggevallen, achtervolgd en onderdrukt op een dagelijkse basis. Op 26 en 27 april vond (voor zover we weten) het eerste proces sinds de repressie begon plaats. De zaak van Igor Shevstov, die beschuldigd werd van het smijten van Molotov cocktails naar het huis van defensieminister Stropnický, en van het filmen van iemand die graffiti spoot op de gevangenis. Hij keek tegen 15 jaar opsluiting aan, bovenop de 3 maand die hij al in voorhechtenis doorbracht, waar hij het grootste deel van de tijd in de maximale beveiligingsafdeling doorbracht (lees meer onder de tag Igor op antifenix.noblogs.org).

Het gerecht hield de eerste grote publieke vertoning van deze farce, ook bekend als Fenix.

igor1De rechtszaak werd in een kleine ruimte gehouden, toegankelijk voor slechts 18 personen, van wie de meerderheid journalisten waren. Dit weerhield Igors supporters er niet van om te verzamelen in de gang en buiten het gerechtsgebouw.

Nadat de aanklachten voorgelezen werden, kwam de bewijslast naar voor. Van alle digitale en geprinte bewijzen die de politie in dit onderzoek verzamelde, koos de rechter een foto die op Igors gsm gevonden werd, een foto van zijn voet op een deurmat van de Amerikaanse vlag. Toen hij ondervraagd werd over waarom hij deze foto bewaarde, antwoordde Igor “Ik vond dat grappig”. Op dit moment werd het duidelijk dat de aanklager zou focussen op Igors Russische afkomst als motief voor zijn vermeende aanval op het huis van Stropnický. Om het meer uit te leggen: Stropnický’s onvoorwaardelijke liefde voor het Westen maakt hem een doelwit voor iedere Rus! In dit geval vertaalt Russisch als pro-Putin/anti-Westen. Igor werd in de media afgeschilderd als een gestoorde Russische nationalist na zijn arrestatie. De grote contradictie hier is dat Igor in Rusland vervolgd werd voor onaangekondigde demonstraties tegen de Russische bezetting van de Krim en tegen Putin’s imperialistische regering. En zoals hij uitlegde in zijn slotspeech, simpelweg Russisch zijn maakt je niet automatisch pro-Russisch of een soort van Russisch nationalist.

De volgende lach in de rechtszaal kwam na de rechters interesse in Igors tattoos, voornamelijk de ACAB in zijn nek. De zaal barstte in lachen uit na zijn uitleg. Het was niet de laatste keer dat de rechter het gelach van het publiek moest kalmeren.

Het kwam niet als een verrassing, maar het stak toch nog steeds. De contradictie. Eén wet voor Igor, een andere voor Stropnický. Zoals vele anarchisten voor hem werd Igor verboden om enig politiek argument in zijn verdediging te gebruiken. Toen Stropnický het spreekgestoelte nam, gebruikte hij zijn vrijheid compleet, met een mix van politiek, angst en laster, om van Igor een monster te maken, bewerend dat sinds de beklaagde naar Tsjechië verhuisde, hij een grote radicalisering van de samenleving voelde, met toegenomen haat bij links en rechts. Hij verwees naar de vermeende Molotov aanval als een moordpoging (de sensatieterm van de media voor deze zaak) en zei min of meer dat Igors aanwezigheid in het land bijdroeg aan de opkomst van het zogenaamde rechts, linkse en fundamentalistische extremisme. Stropnický was ook de enige persoon aanwezig in de rechtszaal die openlijk toegaf te weten hoe een Molotov cocktail te maken, geleerd van een anarchistische website, en legde uit waarom de fles niet correct ontvlamde en vervolgde zijn betoog met te zeggen dat zijn huis in seconden tot as gereduceerd zou zijn als de Molotovs succesvol waren geweest. Interessant.

Wat nog?

Martin Stropnický en zijn vrouw Veronika Stropnická spraken over hoe de aanval duidelijk gericht was op de kamer van hun dochters, alsof anarchisten er een gewoonte van maken kinderen aan te vallen. We moeten erbij vermelden dat de familie, rond hetzelfde moment als de aanval, een collage met foto’s kreeg waarbij de dochters zwarte kruisen over hun gezichten hadden. De familie denkt blijkbaar dat de foto’s en de aanval aan elkaar gelinkt zijn. De politie zei dat ze eigenlijk een persoon hadden die beweerde dat hij ervaring had in het maken van Molotov cocktails en voor de Bernard brouwerij werkte (de Molotovs werden gemaakt met Bernard flesjes). En het was deze persoon die brieven stuurde naar Stropnický. Vervolgens zei de politie dat deze persoon niet verdacht is en dat ze hem naar het psychiatrisch ziekenhuis stuurden.

De aanklagers grootste bewijslast was de vermeende geurovereenkomst tussen Igor en de Molotov flesjes. De verdediging vroeg of er een expert van de wetenschappelijk sector van geur kon getuigen, omdat ze dit soort bewijs als onbetrouwbaar beschouwden, maar dit verzoek werd door de rechter verworpen.

igor2

In verdediging.

Grappig genoeg is het Facebook dat in Igors verdediging gebruikt werd. Op het moment van de aanval was Igor Facebook aan het gebruiken om vanuit de studentenclub met zijn partner te communiceren. De rechter beweerde dat de conversaties onbetrouwbaar waren en trok de bewering in vraag, aangezien het Facebook alias niet identiek is aan Igors naam, en het bijgevolg eender wie kon zijn die daar schreef. Maar voordat dit tegen Igor gebruikt kan worden, moet de aanklager data en logs verzamelen en het vergelijken met Igors persoonlijke communicatiestijl, zoals een ouderwetse handschrifttest misschien. Dit gebeurde uiteraard niet.

De graffiti.

De gevangenisofficier bracht de rekening om de graffiti van de buitenmuren van de gevangenis te verwijderen naar voren. De graffiti verscheen blijkbaar omdat Igor het filmde. De factuur was 6267Kč (ongeveer €230). Drie opmerkingen waard om te vermelden. Ten eerste werd het materiaal om de graffiti die in mei 2015 gezet werd, aangekocht in maart 2015. Ten tweede was het nodig om verscheidene gevangenen te vergoeden voor de 96 uur werk die ze nodig hadden om een muur van 8,5m² te herstellen. En ten slotte werd het opschrift “Bevrijd nationalisten”, dat er lang voorheen al opstond, ook verwijderd en bij Igors rekening toegevoegd. De rechtbank zei echter dat Igor dit niet hoeft te betalen omdat er fouten gemaakt werden in de gevangenisprotocollen rond schade. Ze schijten op hun eigen bureaucratie.

igor3

Het verdict.

Het verdict werd op 27 april 2016 om 13u aangekondigd. Het gerecht besloot dat Igor niet schuldig was aan de aanval op het huis van de Minister van Defensie. De rechter benadrukte echter dat dit niet is omdat het bewezen werd dat hij het niet gedaan had, maar omdat ze er jammer genoeg niet in geslaagd waren om te bewijzen dat hij het deed!

De tweede paragraaf van de aanklacht; medeplichtigheid in de overtreding van de vernietiging van buitenlandse zaken (het filmen van de graffiti). Igor werd schuldig bevonden en veroordeeld tot deportatie uit Tsjechië voor twee jaar, en dat hij binnen de 20 dagen het land moet verlaten. Hij gaat echter in beroep tegen de beslissing, dus hoeft hij nog niet te vertrekken. Voorlopig. De camera werd ook verbeurd aan de staat.

De verklaring.

Degene die filmde was duidelijk naar links en naar rechts aan het kijken, en dus de daders die de graffiti spoten fysiek aan het bijstaan. Naast het psychologisch ondersteunen van “medeplichtigen”, wat het spuiten van slogans als steun aan mensen in de gevangenis betekent.

Igor heeft zogezegd geen banden in Tsjechië, geen voorzieningen of een degelijk visum en dus werd de straf van uitzetting als de meest gepaste gezien. De rechter vergat te vermelden dat Igor zonder reden al drie maand in de gevangenis doorbracht, dat hij hierdoor zijn studentenvisum verloor, en dat hij talrijke vrienden heeft in Tsjechië. Igor heeft een werkvisum aangevraagd, wat hem het recht geeft in Tsjechië te verblijven tot het moment dat de staat hem dit waarschijnlijk zal weigeren.

De uitspraak is duidelijk beïnvloed door politieke redenen. Voor twee jaar verband worden (naar Rusland!) voor het filmen van iemand die graffiti spoot en het niet respecteren van de lokale democratie, was de beste manier om van Igor af te raken.

De rechter nam het feit dat Igor al drie maand in voorhechtenis doorbracht, zonder reden, zonder mogelijkheid om zijn geliefden te contacteren, niet in overweging.

Je moet geen anarchist zijn om te begrijpen waarom Igor “onze” democratie verwerpt. Net zoals wij niet van Rusland moeten zijn om de democratische staten te verwerpen. En dat is niet omdat we Putins dictatuur willen (hoe de politie, rechtbanken en de media het lijken te zien), maar omdat ze gebaseerd zijn op een regime van ongelijkheid en uitsluiting door de instituties en de markt.

Igor zelf zei na het verdict dat “het hele proces gewoon gepolitiseerd is en de staat een gedehumaniseerde bureaucratische machine is, niet in staat om de banden en verlangens van de echte mensen te begrijpen”. Dit kreeg een instemmend applaus, waarna de rechter zei dat dit echt de laatste keer zou zijn, of dat ze anders de hele achterste rij zou buitengooien.

Vertaald uit het Engels. Originele tekst: https://antifenix.noblogs.org/post/2016/05/20/report-from-the-court-with-igor/